His girl [[Part one]]

Hoofdstuk 44:

Ommygashh ! en dan zie je ineens dat je meer dan 4000 lezer hebt :)) Dankjewell <3 Echt heel erg bedanktt :) Ik hoop echt dat jullie allemaal het een leuk boek vinden! Loveyouall! xxx

-----------------------------

En we zitten wéér in het vliegtuig onderweg naar Stratford. Justin had daar een huis gekocht en Shirley kwam gezellig met ons mee. Eerst twijfelde ze wel, omdat ze Ibiza dan gaat missen, maar gelukkig ging ze toch maar mee. 'Hoe lang nog?' vraag ik geïrriteerd aan Justin. 'Nou je hoeft niet zo boos te reageren, want we zijn eral.' Zegt hij lachend. Ik glimlach en kijk naar beneden. Eindelijk grond in zicht. Ik weet niet waarom , maar ik heb een soort van hoogtevrees. Maar ooit moet ik me er over heen zetten. 'We gaan landen, doe allemaal je gordel om.' Snel ga ik naast Justin weer zitten en doe mijn gordel aan. Justin pakt mijn hand vast en ik glimlach. 'I loveyou.' fluisterd hij in mijn oor. Mijn oor tintelt en ik geef hem snel een kusje op zijn wang. Als we zijn geland loop ik snel naar buiten en ga op de grond liggen. Ik begin te lachen en sta weer recht op. Ik pak mijn bagage en gooi het in Justins auto. 'Moet ik dat niet doen?' vraagt Justin terwijl hij in de auto springt. 'Nee, jij mag rijden.' En ik steek mijn tong uit. 'Oké oké dan.' Ik grinnik en spring ook in de auto. 'Hoe lang moeten we rijden?' Justin haalt zijn schouders op. 'Een half uur denk?' Ik knik. Ik zal Shirley eens smsen waar zij is. Ze moest namelijk nog eerst naar haar moeder in Californië. Anders was ze hier nu ook. 'Hey lieverd, where are you?' xN'  Ik druk op verzenden en wacht op een antwoord. Maar dat kan lang duren. Even grinnik ik. 'Justin pas op!' gil ik keihard als ik een vrachtwagen in de verkeerde richting zie rijden. Maar het is al te laat. Justin knalt tegen de vrachtwagen aan, en dan wordt alles zwart.....

***

'Alsjeblieft red u haar , I can't life without here!' zegt iemand in wanhoop. Ergens herken ik die stem maar ik kan hem niet plaatsen. Ik heb nog steeds mijn ogen dicht, ik heb geen kracht meer om ze open te doen. Wat is er allemaal gebeurt? Ik probeer mijn ogen weer te openen maar het lukt niet. Ben ik verlamd? Wat is er aan de hand? Ga ik dood? Een klein kuchje ontsnapt uit mijn mond. 'Nevaeh!' hoor ik iemand roepen. Wie is dat toch? En waarom herken ik die stem toch? Ik probeer mijn ogen wéér te open en gelukkig dit keer lukt het! Ik kijk om me heen en zie dat ik niet in mijn eigen bed lig. Maar Natuurlijk! Justin! Nu herken ik hem. 'Justin?' vraag ik gebroken. 'Oh my god Nevaeh!' roept Justin opgelucht. 'Ik ben moe.' Justin knikt en geeft mij een kus. 'Ga maar lekker slapen lieverd, daar knap je van op.' Ik knik en doe mijn ogen weer dicht ,en val in een onrustige slaap.

Justins pov;

Jeetje! Straks leeft ze echt niet meer. Een traan ontglipt mijn oog. 'Justin?' Verschrikt kijk ik op en zie Nevaeh liggen. Ze ziet er zo zielig uit. Waarom moest ik dan ook niet opletten op de weg? 'Oh my god Nevaeh!' roep ik opgelucht. Ik was bang dat ze dood ging. 'Ik ben moe.' zegt ze gebroken. Wauw, wat heb ik haar aangedaan? Ik knik en geef haar nog een kus. 'Ga maar lekker slapen lieverd, daar knap je voor op.' En ik loop naar buiten. Als ik het niet dacht. Paparazzi. Kunnen ze me dan nooit alleen laten? Weer verlaat een traan mijn oog. 'wat is gebeurd?' vraagt een journalist. Ik zeg niks en loop door de menigte heen. Ik wil nu niks zeggen, maar ik durf te wedden dat ik slecht in het nieuws komt, terwijl... Ugh, ik wil niet eens verder nadenken. Ik verdien het ook wel. Ik bedoel, als ik op had gelet, was Nevaeh nu niet.. naja je weet wel. Ik snik en loop naar een taxi. Ik wil nu niet terug naar een auto. Waarom moest Nevaeh dit nou overkomen, in plaats van ik? Ik had daar moeten liggen, niet zij. Ik zeg tegen de taxichauffeur dat hij naar mijn vader moet rijden, en waarschijnlijk weet hij toch wel waar hij woont. 

Aangekomen bij mijn vaders huis zie ik hem al buiten staan. Ik ren op hem af en geef hem een knuffel. Damn wat heb ik hem nodig. 'Hey Justin, I heard it.' zegt mijn vader teleurgesteld. Ik knik en tranen stromen over mijn wangen. Normaal huilen jongens niet, maar voor dit meisje, dit speciale meisje wel. 'Son, you have to know that it is not your fault.' Ik knik maar geloof het niet. Hoezo is het niet mijn schuld? Samen met mijn vader loop ik naar binnen en plof neer op de bank. Na een tijdje goed gepraat te hebben gaat mijn telefoon. Anoniem?

>>. Hallo met Justin?

<<. Hey, met dokter van Stijn.

>>. Wat is er dokter?

<<. Ik heb goed nieuws, Nevaeh mag vanavond weer naar huis, ze heeft alleen een hersenschudding, dus ze moet rustig aan doen.

>>.  Echt waar dokter? Dankuwel!!  

'Dad, ze mag vanavond naar huis!' roep ik enthousiast. 'Dat is geweldig nieuws! En nu snel naar haar toe hoppa!' roept mijn vader lachend. Ik geef hem nog een knuffel en neem de taxi naar het ziekenhuis. Aangekomen daar zie ik Nevaeh opgefrist daar zitten, maar ze ziet er niet echt vrolijk uit. Wat logisch is natuurlijk. 'Darling!' roep ik blij. Ze kijkt me aan en geeft een klein lachje. 'Hey.' Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en hou haar hand vast. 'Hoe voel je je?' Ze haalt haar schouders op. 'Het spijt me zo erg.' Damn, ik voel weer tranen komen , maar kan ze niet tegenhouden. 'Waarom spijt het je?' vraagt Nevaeh verward. 'Omdat ik niet oplette, ik was zo druk met iets anders bezig , en ik had daar moeten liggen niet jij.' Nevaeh glimlacht en veegt een traan weg. 'Lieverd, het is niet jou schuld, het was de fout van die  vrachtwagen en jij had hier helemaal niet moeten liggen, want anders zou ik jou moeten verzorgen, en je bent net een grote baby.' Ik begin te lachen. Voor iemand die net een ongeluk heeft gehad was ze wel vrolijk. 'I love you babe.' En ik geef haar een knuffel. 'Zullen we naar huis gaan?' Ik knik en til haar uit haar bed als een echte prinses. Ik zie haar blozen en begin te lachen. Ze is schattig als ze bloost. Maar mijn schuld gevoelens zijn nog niet weg. Ik had gewoon niet zo dom moeten zijn en gewoon moeten opletten. Ik zet haar pas weer neer in de taxi. 'Waar gaan we heen?' vraagt ze verward. Ik frons een wenkbrauw en kijk haar aan. 'Lieverd, we gaan naar huis?' Ze knikt en glimlacht even. 'Ik was het even vergeten.' grinnikt ze. Ik spring ook in de auto en geef haar een kus. 'Tja, iedereen vergeet wel eens wat.' knipoog ik. 

Aangekomen thuis zie ik Shirley huilend zitten. Ze komt op mij afrennen en geeft me een bitch klap. 'Sukkel die je bent!' schreeuwt ze boos naar me en rent naar Nevaeh toe. 'Gaat alles goed met je ?' Ze knikt en kijkt verward naar mij en Shirley. 'Wat is er gebeurd?' vraagt ze terwijl ze op de bank gaat zitten en ik ga naast haar zitten. 'Weet ik niet.' vraag ik ook verward. 'Weet je dat niet? Jij hebt verdomme een ongeluk gemaakt met Nevaeh. Ze had verdomme dood kunnen zijn!' schreeuwt Shirley in mijn gezicht. Nevaeh staat op en kalmeert Shirley. 'Rustig, ik ben niet dood en het was zijn schuld niet oké.' Shirley knikt maar kijk mij arrogant aan. Ja, dat heb ik ook verdiend. Shirley loopt naar boven en Nevaeh komt naast mij zitten. 'Trek je maar niks van haar aan.' Ik knik en geef Nevaeh een knuffel. 'Wil je wat eten?' vraag ik om over een ander onderwerp te beginnen. 'Nee dankje lieverd.' zegt ze terwijl ze me een kus geeft. 'Ik ben moe.' snauwt ze. Ik grinnik, til haar op en leg haar in ons nieuwe bed.  Ik ga naast haar ligge en geef haar een kus. 'Goodnight babe.' fluister ik en val daarna in slaap...

sorry sorry sorry dat het zo'n klein stukje is!! Het spijt me, maar ik heb maandag al proefwerkweek, dus wil ik zo gaan leren :p wish me luck hahah Ik beloof dat er nog een groot hoofdstuk aan gaat komen. HAHAHAH  oke nee., maar serieus die word ook waarschijnlijk de laatste........'