His girl [[Part one]]

Hoofdstuk 18

Justin Point of View:

Ik mis haar zo erg. Ik heb vaak getwijfeld of ik haar moet bellen, maar ik durf het niet. Ik heb haar zo erg gekwetst. Natuurlijk is zij niet vreemdgegaan. Ik had beter moeten nadenken met mijn stomme kop, maar woede en jaloezie namen mijn lichaam over. Ik ben zo agressief geweest tegen haar en ik weet dat zij daar niet tegen kan. Ik kan mijzelf wel slaan. Ik mis haar zo erg en mijn hart doet pijn. Ze heeft me zelfs geblokkeerd op Twitter. Gelukkig komt mijn vriend Jeroen vandaag. Misschien dat hij weet wat ik kan doen. Ik durf te wedden dat hij mij een klap voor mijn kop gaat geven. Ik zucht en loop naar boven. Als ik naar mijn bed kijk, dan denk aan de tijden dat ze naast mij wakker werd. Met haar prachtige rode haren in de war. Haar ochtendstem die als muziek in mijn oren klonk. Haar prachtige lichaam dat tegen mijn lichaam aanlag, omdat zij het te koud had. Mijn hart gaat tekeer als ik eraan terugdenk. Ik mis haar. Ik ga zitten op het bed en eventjes voel ik aan de zijkant van mijn bed. Ik voel een traan op komen, maar ik slik ze weg. Mijn hart doet pijn, maar het is mijn eigen schuld. Ik pak mijn laptop en open Twitter. Automatisch ga ik naar haar account en lees de laatste tweet die ze heeft verstuurd. 'Some people can go fuck themselves.' Ik zucht, dit gaat duidelijk over mij. Ik heb het zo erg verpest. Ik pak mijn IPhone en maak een filmpje voor Instagram. 'Hey! Ik weet dat jullie een tijdje niks van mij hebben gehoord, maar ik ben terug. Ik kan niet wachten om mijn nieuwe muziek aan jullie te laten horen!' Dit moet wel goed zijn. Ik druk op verzenden en gelijk na 10 seconden krijg ik allemaal reacties. Ik glimlach even. Gelukkig zijn mijn fans er altijd voor me, anders zou ik dit leven echt niet kunnen overleven. Na tien minuten krijg ik een sms. Onbekend? 'I love you, and I always will.' Verbaasd kijk ik naar mijn telefoon. Mijn telefoonnummer is onbekend voor de fans en alleen de mensen die dichtbij mij staan hebben mijn nummer. Ik zucht en verwijder het sms'je dan. Het is maar beter als ik er nu niet op reageer. Al die drama, dat kan ik nu niet aan. Mijn gedachtes gaan weer uit naar Nevaeh. Wat zou ze nu aan het doen zijn? Wat denkt ze nu? Ik hoop niet dat ik haar huilend in slaap heb laten vallen, maar waarschijnlijk wel. Ik ben zo erg tekeergegaan tegen haar. Ik haat mijzelf. Ik zucht en kruip mijn bed in. Ik kijk naar de klok en zie dat het nog maar acht uur is, maar dat maakt me niet uit. Het enige wat ik nu wil is slapen.
'Justin, Justin redt me!' gilt een meisje. Een hele bekende stem. Ik frons en kijk verbaasd om me heen. Ik draai om me heen maar ik zie niemand. 'Justin, ik weet dat je er bent, kom op! Red me. Ik mis je!' gilt het meisje weer. Ik probeer te rennen, maar mijn benen zijn te zwaar om te rennen. Met veel moeite ren ik richting het geluid van de stem. Uiteindelijk zie ik het meisje en mijn ogen worden groot als ik zie dat het Nevaeh is. 'Oh mij god! Justin, daar ben je eindelijk! Help me!' Ik knik, maar ik kan opeens niet praten. Nevaeh zit vast aan een touw en over haar hele lichaam zitten blauwe plekken. 'Wie heeft dit gedaan babe?' Kan ik moeilijk uitbrengen. Het lijkt net alsof iemand mijn keel vastpakt. 'Justin, laat me met rust! Je hebt alles fout gedaan.' Ik frons en kijk haar verbaasd aan. 'Net wilde je nog dat ik je kwam redden?' Roep ik ongeloofwaardig. Nevaeh knikt. 'Ja, en als je me los hebt gemaakt, wil ik je nooit meer zien... NOOIT!''

Ik schrik wakker en voel dat heel mijn lichaam bezweet is. Wat een kut droom. Blijkbar voel ik mij zo schuldig dat ik niet eens normaal kan gaan slapen. Ik houd van mijn meisje, maar zulke dromen zijn eng. Angstaanjagend gewoon. Waarom droom ik de laatste tijd over Nevaeh? Alsof wij gemaakt zijn voor elkaar. Ik weet dat wij voor elkaar gemaakt zijn, maar ik weet niet of zij dat weet. Ik moet het nu met haar goed maken. Ik spring – letterlijk – uit mijn bed en kleed me aan. Met een snelle blik op de klok zie ik dat het nog maar halfeen 's nachts is, maar het boeit me niet. Ik moet nu naar Nevaeh, en het boeit me niet dat ze me wegstuurt. Ik kan niet meer zonder haar. Met een rot sprint ren ik naar mijn auto. Ik doe de gordel om en rijd met een enorme vaart richting Nevaehs huis.

Aangekomen bij Nevaehs huis zie ik het licht nog branden in haar auto. Ik zet de auto op en de zenuwen beginnen nu op te lopen. Wat is als ik haar nog meer tijd had moeten geven en niet gelijk naar haar toe gaan. Ik stap langzaam uit de auto, niet precies wetend wat ik straks ga zeggen. Voorzichtig loop ik naar haar huis toe en met knikkende knieën bel ik aan. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest in mijn leven, 'Hallo Justin.' De moeder van Nevaeh kijkt mij kwaad aan. Ik kijk haar glimlachend aan, maar ik schijt in mijn broek. Ik weet wat hoe agressief Nevaehs moeder kan worden. En het laatste wat ik wil is dat zij tegen mij tekeer gaat, ook al heb ik het verdient. 'Hallo mevrouw, ik moet Nevaeh echt even spreken.' Ze knikt en laat me zonder enige moeite naar Nevaeh haar kamer gaan. Trillend klop ik de deur. 'Nevaeh?' vraag ik zachtjes. Ik krijg eerst geen reactie en ik probeer de deur open te maken, maar hij zit op slot. Damn it, Nevaeh. 'Nevaeh!' Roep ik nu wat harder, maar zonder enige agressie in mijn stem te laten horen. Niet dat ik nu boos ben, maar ik weet van mijzelf dat als ik een luide stem opzet, dat ik agressief klink. 'Wie is daar?' Een zacht gesnik vult het stille moment. 'Justin.' zeg ik zacht. Langzaam gaat de deur open en ik kijk recht in de meest prachtige ogen die ik ooit heb gezien. Ik bijt mijn lip als ik zie dat haar ogen vuurrood zijn en dat haar gezicht er beduusd uit ziet. Wat had ik haar gemist.
'Blijf je me zo raar aanstaren of kom je nog binnen?' Mompelt ze geïrriteerd. Snel herstel ik me en knik voordat ik naar binnen loop. Ondanks dat ik vaak in haar kamer ben geweest, voelt dit zo raar aan. 'Nevaeh, ik.' Maar verder kom ik niet want Nevaeh onderbreekt mij. 'Luister Justin. Ik weet niet wat jouw probleem was, maar ik zou nooit vreemdgaan! Ik ben geen meisje dat jou in de steek zou laten, maar nadat jij zo tekeer tegen mij bent gegaan...' Ze stopt even en veegt haar tranen weg. 'Ik weet het niet Justin. Je hebt mij pijn gedaan en niet alleen emotioneel.' Ik knik begrijpelijk. 'Dat weet ik wel, maar ik kan niet zonder jou leven. Het maakt niet uit wat ik doe, alles draait om jou. Zelfs als ik ga slapen droom ik over jou!' Ik zucht gefrustreerd. 'Ik hou van je Nevaeh, ik wil je niet kwijt. Niet omdat ik zo'n lul ben geweest.' Nevaeh zucht nu ook. 'Dat is juist de hele reden Justin! Jij gelooft veel te snel een ander en reageert dat af op mij. Je wist waar je aan bent begonnen toen jij mij wilde daten. Ik heb je daar nooit om gevraagd!' Schreeuwt ze nu kwaad. Een traan rolt over haar wangen en het liefst houd ik haar nu stevig vast. En dat is ook precies wat ik nu ga doen. Ik loop op Nevaeh af en zonder iets te zeggen omhels ik haar. Ik sluit mijn ogen en even besef ik dat ik dit gevoel nooit kwijt wil.