Heart By Heart || Z.M

17

Multimedia'da dinleyeceğiniz şarkı olan, Tuna Kiremitçi ve Özge Fışkın - Bana Sebepsin ( Tuna Kiremitçi ve Arkadaşları) bulunuyor. Dinleyerek okuyabilirsiniz. İyi okumalar!

*1 Hafta Sonra*

"Seni özlüyorum Marie. Biliyorum ki iyileşecek, eski haline geri döneceksin fakat bana döner misin bilmiyorum" başım, sarılan sargı yüzünden gerilmişti. 1 haftadır çok zayıflamıştım. Ayak bileğim iyileşmişti fakat ayağa kalktığımda bacaklarımın beni taşıyamadığını hissediyordum. Bedenimden kaynaklı bir durum değildi bu. Ruhen çökmüş ve ağırlaşmıştım. Kendimden tiksiniyordum. Her gün, birileri geliyor benimle konuşmaya çalışıyordu. Annemin ve babamın geceleri baş ucumda ağlaması beni kahrediyordu. Herkes, eskisi gibi olmamı istiyordu bir an önce. Abim, o güçlü halinde değildi. Herkes yıkılmış durumdaydı ve bunun sorumlusu ben olduğum için bir kez daha sinirleniyordum kendime.

"Sen benim geceme gündüz olan kadınsın"

Gözümden bir damla yaş usulca aktı yastığa. Bende istiyordum toparlanmayı fakat başaramıyordum. Ona olan kırgınlığım hala geçmemişti ve geçmeyecektide. Her gün buraya geliyor saatlerce konuşuyordu. Dinlediğimi biliyordu.

"Papatyalar soldu be güzelim. Gülüp, papatyaları açtırman gereken bir sürü konu var"

Her sözü kalbime iğne gibi batıyordu. Beni iyileştirmek için söylüyordu ama daha çok canımı acıtmaktan başka bir şey yapmıyordu.

"Şimdilik gidiyorum Papatya'm" kalktığını duydum. Adım seslerinden sonra kapının açılıp kapanma sesi geldi. Derin bir nefes alarak, döndüm. Yüz üstü yattım ve hemen yanımda duran komodinin üzerine bıraktığı papatyalara baktım. Her gün bir buket papatya getiriyordu. Yataktan çıkıp papatyaları aldım ve vazoda boş kalan yere sıkıştırdım. Bacaklarım titriyordu. Eğilip baktım. Şortumun açıkta bıraktığı yerlerde çizikler belli oluyordu hala. Gözyaşlarım yere damladı. Bedenim pislenmişti.

"Güzelim" başımı çevirip içeri giren Gab'e baktım. Çantasını askılığa asıp yanıma geldi ve beni kolları arasına aldı. Ağlayarak kollarımı beline doladım. Saçlarımı okşamaya başladı.

"Şhh sakin ol"

1 haftadır sadece ona herşeyi anlatmıştım. Ondan sır çıkmayacağını biliyordum. "Gel bakalım" diyerek elimden tuttu ve yatağa oturduk.

"Nasılsın?" Gözlerinden bile belli oluyordu benim için ne kadar endişelendiği.

"Aynı" dedikten sonra burnumu çektim. "Zayn ile konuştum" başımı kaldırıp gözlerine baktım devam etmesi için. "Ona bende kızgınım aranızda geçen" ellerini kaldırıp işaret ve orta parmaklarını birleştirdi ve suratını buruşturup ayraç işareti yaptı. "Ayrılık konuşmasını, anlattı. Elisha ile dinledik ve az daha çocuğu dövüyorduk" ufak bir tebessüm ettim fakat ruhsuzdum. "O çok üzgün Marie. Gerçekleri anlattığımda yıkıldığını gözlerimle gördüm. O merdivene çöküşü aklımdan gitmiyor" buruk bir şekilde gülümsedim ve gözyaşlarım arasında konuştum. "Bana söylediği o acımasız sözler ve bakışlarıda, benim aklımdan gitmiyor" dudaklarını birbirine bastırdı.

"Aslında ben buraya seni götürmek için geldim" kaşlarımı çattım. "Karakola gitmemiz gerek. O pislikten şikayetçi olduğunu ve yaşadığın şeyleri anlatman gerekiyor. Şu an sadece nezarethanede tutuluyor sen bir bilgi vermediğin için" başımı sallayıp ayağa kalktım. Kot pantolonumu ve sıradan bir tişörtümü çıkarttım dolabımdan. Gab ayağa kalktı. "Sen hazırlan. Ben bekliyorum aşağıda" başımı sallayıp tişörtümün yakalarından tutup üzerimden sıyırdım. Gab çoktan odadan çıkmıştı. Üzerimdekilerden kurtulup yeni çıkarttıklarımı giyindim. 1 haftadır aynaya bakmıyordum. Büyük ihtimalle göz altı morluklarım koyulaşmış, dudaklarım bembeyaz olmuş, gözlerimin içi kızarmıştı. Yine aynaya bakmayı reddedip, başımdaki sargıyı çıkarttım ve yağlanmış saçlarımı topuz yaptım. Dolabımın alt kısmından gri spor ayakkabılarımı çıkartıp giyindim.