Heart By Heart || Z.M

20

Multimedia'da dinleyeceğiniz müzik olan, Parachute - Higher bulunuyor. Dinleyerek okuyabilirsiniz. İyi Okumalar!

Odamın kapısını kırarcasına çalan kişiye küfürlerimin en güzelini bahşettim. Pikeyi üzerimden çekip ayağa kalktım. Gece lambasını açıp kapıya ilerledim. Deli gibi kapıyı yumrukluyordu, her kimse.

Kapıyı açtım. Eli havada kalmıştı. Şaşkınlıkla suratına bakarken, onunda benimle aynı durumda olduğunu fark ettim. "Zayn?" Dedim şaşkınca. Üzerime baktı. Kırmızı geceliğim vardı. Saçlarım dağılmıştı ve uykunun etkisiyle suratım şişmişti. Yutkundu. "Niye gittin?" Dedi sert bir şekilde. "Uzaklaşmak istedim" Dedim başımı aşağı eğerken. "Uzaklaşamazsın. Benden uzaklaşamazsın, anılarımızın olduğu o şehirden uzaklaşamazsın. Mesafeler olsa bile, kalbinde yerimiz var ve o kalbi söküp atamazsın" Derin bir nefes alıp verdim ve gözlerimi gözleriyle buluşturdum. "Biraz nefes aldır Zayn" Dedim sertçe.

***

Kahvaltıyı beklerken, içeri giren ikiliye baktım. Liam ve Zayn, dün gece gelmişlerdi. Zayn beni, Liam Gab'i uykumuzdan uyandırmışlardı. Gab, biraz yumuşasada, ben hala aynıydım. Yanımıza gelip masaya oturdular. Zayn, sandalyesini bana yaklaştırdı. Kollarını masaya koyup başını bana çevirdi ve hafif eğdi. Gülümsediğinde, bu kadar tatlı olmasına lanet etmiştim.

"İnsanlar, sabah karşılaştıklarında 'günaydın' derler Russell" İlk zamanlardaki, asansör konuşmamızdan alıntı yapması hoşuma gitmişti. Aynı o zamanki gibi konuştum. "Günaydın demesem, gün aydınlanmamış mı olacak Malik?" Gülerek başını eğdi. Masadaki herkes anlamsızca bize bakıyordu. Başını kaldırıp kollarını masadan çekti. Tek elini, arkamdan sandalyenin üzerine koydu. Diğer eliyle yanağımı okşamaya başladı.

"Seni gördüğüm anda günüm aydınlanmış oldu zaten, Russell" O zamanda susmuş, ondan kaçmıştım fakat şu anda kaçmaya niyetim yoktu. Suratımı geri çekip, elinin yanağımdaki temasını kestim. "Bensiz geçireceğin sabahları düşünmeliydin o zaman, terk ederken" Suratındaki bozulma bana haz vermişti. Kahvaltı tabakları önümüzdeki yerini aldığında, Liam garsona kendileri için sipariş verdi. Otelin restorantında olduğumuz için buradaki garsonlar ingilizce konuşmayı biliyordu. Biz kızlarla yemek yemeye başlamışken onlarında yemeği geldi. Yemekleri yedikten sonra muhabbete dalmışlardı.

"Ben dolaşacağım biraz" Dedim ayağa kalkarken. "Bende dolaşacaktım ne tesadüf" Dedi Zayn ayağa kalkıp. Gözlerimi devirdim. Elisha ve Gab onun bu haline güldü. Masanın üzerindeki telefonumu alıp Gab'i ve Elisha'yı öptüm. "Kendinize dikkat edin" Dedi Elisha, bir abla edasıyla. "Kardeşine rahat durması gerektiğini söylersen, bir sorun çıkmaz" Dedikten sonra yapmacık bir şekilde güldüm. Elisha, Zayn'e döndü. "Rahat dur küçük kardeş" Zayn geçiştirici bir şekilde 'hı hı' dedi. Otelin çıkışına ilerledim. Peşimden geliyordu. Otelin hemen karşısındaki sokak, ana caddeye bağlanıyordu. Karşıya geçip ana caddeye çıktık. Yol boyunca hiç konuşmamıştı. Elleri cebinde yürüyordu. Etraftaki bazı genç kızlar bizi görüyor, gözlerini kısarak bakıyorlardı. Sanırım, tahmin ettikleri kişiler olup olmadığımızı doğrulamaya çalışıyorlardı. Güldüğünü duydum.

"Ne gülüyorsun?" Dedim ona dönerek. "Güldürücü bir durumdayız. Ellerim, ellerini tutuyor olması gerek fakat ceplerime sokuşturuyorum" Alayla gülüp önüme döndüm. "Senin istediğin buydu" Sustu. Caddeye çıkıp dolaşmaya başladık. Küçük dükkanların önünden geçiyorduk. Hepsi dükkanlarının önüne stand kurmuş, küçük eşyalar satıyordu. Dikkatimi çeken kolyeye yaklaştım. Yanıma geldi ve tuttuğum kolyenin ucundaki küçük tahta yıldızı parmakları arasına aldı. Başını kaldırıp satıcıya baktı.

"Ne kadar bu?" Adam oldukça yaşlıydı ve Zayn'i anlamadığı kesindi. "Zayn, almak istemiyorum ve adam seni anlamıyor" Ofladı. "Ben almak istiyorum" "Niye kolye mi takacaksın? Küpesi var mı sorayım mı? Takım kullanırsın" Dudağını kemirmeye başladı. "Evet sor" Dedi daha sonra. Gülerek başımı iki yana salladım ve kolyeyi bırakıp ilerledim. Bir süre sonra oda yanıma geldi.