EY YÂR (TAMAMLANDI)

KALBİN SESİ SUSTURULUR MU?..

Mirza eve geldiğinde babasını bahçede görünce arabayı parkedip selâm vererek yanına geldi.

-Selâmun aleyküm...

-Ve aleyküm selâm oğlum. Hoşgeldin.

-Hoşbuldum babam.

-Ahmet'in hanımı çocuğu nasıl yavrum iyi mi?

-Çok şükür babam ikiside iyiler. Ahmet'in heyecanını görmen lazımdı.

-Babalığı ilk defa yaşıyor. Hâyırlı bir ömrü olsun inşallah.  Rabbim sana da yaşatsın oğlum.

-Âmin babam cümlemize.

Kızlar onlara yemek hazır diye seslenince

-Hadi oğlum gel. Annenleri bekletmeyelim.

Elinde ve cebinde telefonunu göremeyince Mirza da;

-Tamam babam. Arabada telefonumu unutmuşum alıp geleyim. Sen geç eve.

Babası eve geçerken o da telefonunu 

"Ah Mirza kafan nerde senin?" diyerek kendi kendine telefonunu alarak eve geçti...

-Selâmun aleyküm güzel ailem.

-Ve aleyküm selâm hoşgeldin

-Hoşbuldum. Sofraya bak döktürmüşsün yine annem.

-Bu sefer ben hiçbir şeye karışmadım kızlarım yaptı, Maşallah... demesiyle annesinin Mirza da

"Demek yemeği kızlar yaptı. Kızları kızdırayım biraz" düşüncesiyle tatlı sert bir yüze bürünerek

-Anne baba zehirlenirsem hakkınızı helal edin. Daha ben çok genc...

demeye kalmadan Gül'den kırlent Güler'den de laf yedi...

-(Gül) Abiiii

-(Güler) Ellerine sağlık abla. Oh olsun sana.

-Uğraşma benim kızlarımla.

Annesinin koruyucu sözüyle o da bir umut babasına bakınca

-Hiç bana bakma oğlum haklılar.

-Ben acılar çocuğuyum

deyip başını öne eğerek lavaboya ellerini yıkamaya gidince ailesi kahkahayı koparttılar. Tâbi o da lavaboda...

Sofraya geçip ailecek neşeyle yemeklerini yediler. Ali Bey ailesine bakarak içten bir şükür ederek;

-Çocuklarım, hatunum Allah sizlerden razı olsun. Meslek hayatımda o kadar çok aileyle karşılaştım ki aileler gülmeyi unutmuşlar, sorunlar kavgalar daha neler neler. Benim için hepsi bu evden içeri girdiğimde sizin mutluluğunuzla muhabbetinizle kapının önünde kalıyordu. İyi ki varsınız... dedi...