(Sukeyna) Rabbim ömür boyu sevdanızı daim eylesin canım.
-(Gülnur) Aminnnnn canım. Rabbim inşallah seni de sevdiğin ile evlendirir.
-(Sukeyna) Aminn canım cümlemizi. Sözümü bitiremeden Demet araya girdi
-(Demet) Peçelilerinde sevdiği mi olur. Ailele...
Mirza eve geldiğinde ailesi bahçede oturmuş çay keyfi ile muhabbet ediyorlardı.
-"Afiyet olsun."
-"Sağol oğlum buyur gel." dedi babası.
-"Abi çay içmek istemezsen kahve yapabilirim. bende yeni geldim kahve yapacağım kendime" dedi Gül.
-"Sağol Gülüm. Kahvemi içtimde geldim."
-"Gelinim oğluma kahve mi yapmış." dedi gülerek annesi. Mirza daha cevap veremeden Gül atıldı.
-"Bende olsam kahve içmem. Sevdiğim bana kahve yapmış. Kardeş kahvesi ne ki" dedi gülerek.
Ailecek gülüşürken Mirza eve hayran kaldığını anlattı.
-"Ev çok güzel olmuş. Emeklerinize yüreklerinize sağlık."
-"Bize değil oğlum gelinime teşekkür et. Bizi bir kere daha kedine hayran bıraktı gelinim" dedi annesi.
-"Teşekkür etmem mi annem. Ona da teşekkür ettim de. Gelinin ne yaptıda sen yine hayran kaldın."
-"Abi dur ben anlatayım. Çünkü anlatacağım bir kaç şey daha var. Eminim yengeme bir daha aşık olacaksın" dedi Gül. Babası gülerek araya girip
-"Kızım sen biraz önce kahve yapmaya gitmiyor muydun" dedi.
-"Dur baba. Bu muhabbet kahveden daha tatlı olacak" dedi Gül. Annesinin abisine koyduğu çayı önünden çekerek bir yudum içti.
-"O benim çayım değil miydi Gülüm" dedi abisi.
-"Ben diyorum ki bir daha aşık olacaksın. Oğlan diyorki o benim çayım değil miydi. Cık cık cık. Hiç yakıştıramadım sana abi." dedi Gül. Mehmette konuşmaya katılıp
-"Abi dur bende merak ettim vallahi şimdi. Sana dayanamam söylerim diye bu cadılar bana da söylemediler evi bile göstermediler daha." dedi Mehmet. Mirza teslim olmuşçasına ellerini kaldırıp
-"Buyrun Gül hanım sizi dinliyoruz." dedi.
-"Abi sen zaten evi yengeme göstermiştin. Sen davadan dolayı gelemeyince yengeniz nasıl isterse öyle düzenleyin. O beğenince bende beğenirim dediğinden yengemi alıp eve gittik. Biz bu değişsin bu atılsın bu böyle olsun bu şöyle olsun diye iki kardeş konuşurken yengem bir konuştu ki babam annem ve biz yengeme ağzımız açık baka kaldık.
*"Ben sevdiğimle evleniyorum eşyalarla değil. Yuvayı yuva yapan eşyalar değil insanlardır. Eşyalar bize sadece yardımcı araçlardır ve ben bu yardımcı araçların sadece ihtiyacım olduğu kadar almak kullanmak istiyorum.*" dedi ve devam etti. İnşallah bu düşüncemle Efendimiz(sav)'in hadisine mazhar olan kişilerden olurum.*"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonradan abi babam konuştu.
*"Söyle yavrum. Neyi nasıl istiyorsan söyle. Sen ne dersen o olacak.*" dedi ve abi yengem
