(Sukeyna) Rabbim ömür boyu sevdanızı daim eylesin canım.
-(Gülnur) Aminnnnn canım. Rabbim inşallah seni de sevdiğin ile evlendirir.
-(Sukeyna) Aminn canım cümlemizi. Sözümü bitiremeden Demet araya girdi
-(Demet) Peçelilerinde sevdiği mi olur. Ailele...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mehmet eve geldiğinde gözlerine inanamadı. Bir daha bir daha silerek bakıp koşarak sarıldı.
-Abimmm...
-Aslanım...
-Abim burdasın yanımdasın... Çok şükür Allah'ım çok şükür... Acı günler sona erdi... Abim konuşsana niye susuyorsun...
-Ben... Ben son kez size ve evime...
-Abiii...
-Ben gidiyorum kardeşim...
-Abim ne diyorsun sen...
-En doğrusu böyle kardeşim... Gitmem lazım... Gitmem lazım diyerek ağlayarak bağırdı... Ben size görünmeden gidecektim... Ama sen gördün aslanım... Gitmem lazım dayanamam yoksa... Gitmem lazım...
Sesleri duyan Sukeynâ duyduğu sese inanamıyarak içeri girip gözyaşları içinde sesini yükseltti... Hazmedemiyordu çünkü duyduklarını... Yıllardır beklediği sevdiği yâri... Geldiği gibi gitmeyi istiyordu...
-ÇIK GİT O ZAMAN...
Sesin yönüne doğru dönen Mehmet ve Mirza
-Yengeee...
-Su... dedi devamını getiremedi Mirza ve başını öne eğdi...
-HERŞEYİNİ AL VE GİT...
-Yenge...
-Kardeşim bizi yalnız bırakır mısın?
-Yengeee...
-GARDAŞ DIŞARI ÇIK... Lütfen...
Mehmet'e sesini yükselttiğinden pişman olan Sukeynâ o çıkarken
Sukeynâ Mirza'nın yanına gelip gözlerinin içine baktı
-Benimle Gel!!! deyip çatı katına çıktı.
Mirza Sukeynâ'nın kararlı sesinden itiraz kabul etmeyeceğini anlayıp araya mesafe koyarak arkasından oda gitti.
Mirza çatı katını gördüğünde gözlerine inanamadı. Her yerde onun eşyaları duruyordu.
-Bu evi Müdüre Anneme teslim ederken tek bir isteğim vardı. Çatı katı kapalı kalsın demiştim. Çünkü ben yârimin geleceğine hep inandım. Ama şu an karşımda gördüğüm adam benim yârim olamaz. Şimdi al ve git ne kadar eşyan varsa. Yolunuz açık olsun Mirza YİĞİTOĞLU...
