EY YÂR (TAMAMLANDI)

VUSLAT VAKTİ :'(

BİR AY ÖNCE

Yunus Emre'nin ağladığını gören halası O'nun yanına gidip

-Paşam sen neden ağlıyorsun?
-Anneme söyleme ama hala?
-Tamam paşam söylemem ne oldu? Okulda mı bir şey oldu?
-Hı hı. Bugün arkadaşlarım babaları ile geldi. Benim babam yanımda yoktu hala. Ben onu çok özledim.

Güler gözyaşlarına engel olmaya çalışarak yeğenine sımsıkı sarıldı.
Bir şey diyemiyordu.
Söyleyecek kelime bulamıyordu.

En sonunda aklına gelen bir fikirle onuda biraz olsun güldürebilmek için gezmeyi teklif etti.

-Yakışıklım. Benim arkadaşıma hediye almam gerekiyor. Halana eşlik eder misin?
-Hıı tamam. Anneme da alalım mı? Kardeşlerime de?
-Anlaştık gel bakalım.

Çarşıyı hala yeğen gezerlerken Yunus Emre dayısını görmesiyle ona doğru koştu "dayım" diyerek ve sarıldılar.

-Aslanım ne yapıyorsun sen burda? Kimle geldin?
-Halamla geldim dayı. Baak orda. Hediye alcaz.
-Hıı tamam aslanım. Kime alacaksınız hediyeyi?
-Anneme, kardeşlerime bi de halamın arkadaşına.
-Bana yok mu?
-Hımm bi dakika?

Muhsin bunu şaka niyetli söylemişti ama işin ciddiye bineceğini hiç tahmin etmemişti.
O sırada yanlarına gelen halasına sorarak

-Hala dayıma da alalım mı?
-Olur paşam alalım.
-Taha abiye aldığımız gömlekten dayıma da alalım mı?

Muhsin Taha ismini duyunca kaşları çatıldı. Bozuntuya vermemeye çalışsada yüzünden her şey okunuyordu.

-Taha mı?
-Hı hı halamın arkadaşı dayı? derken Yunus Emre önlerinde ki sergideki kolye alan kişiye takıldı gözleri, dayısının yanından geçip kolyelere bakmaya başladı.

Güler ise yanlış anlaşılmaya mahal vermemek için açıklama yaptı.

-Okuttuğum öğrencilerden birisinin abisi Taha. On ikiyaşında cam kemik hastası. Ona moral olsun diye yarın onlara gideceğiz. Doğum günü sürprizi yapacağız.
-Hı... şey... tâbi tâbi... güzel düşünmüşünüz.

Güler'in cevabıyla Muhsin'in içine adeta soğuk sular serpilmişti. Asılmış suratı 180 derece dönerek gülmeye başladı.
Belli etmemeye çalışarak kafasını kaşımaya başladı.
İmdadına Yunus Emre yetişti.

-Dayı hala bu kitap çok küçük değil mi?
-Kitap şekli verilmiş kolye o paşam. İçini açalım bak buralara sevdiklerimizin fotoğrafları katılıyor.
-Bunu sana alayım mı aslanım? Buralara annen ve babanın fotoğrafını katarsın.
-Hı hı. Hemen katalım mı dayı?
-Hemen mi? Benim cüzdanımda ablamın fotoğrafı vardı da
-Abimin fotoğrafı da bende var.
-Tamam o zaman olur dedi Muhsin ve satıcıdan makas isteyerek fotoğrafları kesip kolyeye taktı.

Yunus Emre'nin sevincine hepsi ortak olurken Güler'in telefonu çalmasıyla o biraz uzaklaşıp cevap verdi.

-Beğendin mi aslanım?
-Çoook. Dayı halama da hediye alalım.
-Peki gel bakalım.