EY YÂR (TAMAMLANDI)

ÂŞIK OLMALARINI...

SUKEYNÂ'nın Dilinden

Aslan amca ve Gül teyze bugün dünürlerini bırakmadılar.
Bugün misafirimiz olun yarın yola çıkarsınız dediler.

Annem ve babamla birlikte ne kadar ısrar etsekte bizi de bırakmadılar. Akrabalarınızda yarın kalırsınız bugün bizde kalın dediler.

3 katlı bir aile apartmanları var. Aslan amca ben ölmeden evlatlarımı da ev sahibi yapayım da gözüm arkada kalmasın derdi. Üç evladının üçüne de bir ev bıraktı.

Gülnur anlatırdı;Zeyd abi ile Zeynel abi onu kızdırınca siz yukarıya evlerinize gitsenize burası annem, babam ve benim evim diyerek tatlılıkla kovarmış.

Beyleri 3.kata gönderip biz hanımlar birinci katta kaldık.
(2.kat Zeyd abi ile Demet'in evi.)

-Abim de evlendi.

-Gülnurum sıra sana geliyor.

-Zeyd abim araya kaynadı Zeynel abimde araya kaynarsa hiç şaşırmam. Ben abimlerden herşeyi bekliyorum artık Sukeynâm.

-Yok yok yapmaz Zeynel abim.

Gülnur'un telefonuna mesaj geldi.

-Abimler köyevine varmışlar. Hazırladığımız sürpriz için çok teşekkür ediyorlar. İnşallah bir haftalık tatilleri çok güzel geçer.

-Eminim kızlarla çok güzel sürpriz hazırlamışsınızdır. Bu arada orası onların ilk karşılaştıkları yerdi demi. Size köyevine kızlarla ziyarete gelmiştik.

-Evet canım. Kızlar hatta burası çoook güzel deyip durduydu.

-Kim beğenmez ki orayı. Yanında ırmak akıyor. Bahçenin içinde mis gibi bir ev. İnsan içi huzur doluyor orada.

-Haklısın canım. Bu arada babamlar Zeynel abimi de evlendirip oraya yerleşmeyi düşünüyorlar. Bu evi de arada sırada gelmek için bozmayacaklar.

-Şehir hayatı köy hayatı gibi sıcak olmuyor. Onlar da köy hayatını hep daha çok sevdiler. Artık emekliliklerinin tadını çıkartmak istiyorlar. Haksız da sayılmazlar. dedim gülümseyerek.

-Doğru söylüyorsun güzelim. Bizim okulumuz du işimizdi derken şehir hayatına katlandılar. Şimdi sakinlik onlara da iyi gelecek...

Gül teyzemin seslenmesiyle salona geçtik.

-Kızlar siz Gülnur'un odasında kalın.
Biz büyükler için de salon ile oturma odasını ayarlayacağız. Hadi gelin de hazırlayalım.

El birliğiyle yatakları hazırladık namazlarımızı kıldık derken yatma vakti gelmişti.

Lakin gözümde tek damla uyku yoktu. Ne oluyor bana böyle bir türlü anlam veremiyorum.

Kızlar uyuduktan sonra biraz nefes alabilmek için balkona çıktım.
Balkonlarını öyle güzel yaptılar ki kış bahçesi oldu. Çiçekleri kokladım. Nefes almaya çalıştım.

Kalbim öyle sıkılıyor ki, ne zaman sevdiklerime zarar gelse veya onlar ne zaman üzülse hep böyle oluyorum.
Sessizce gözyaşı dökerek Rabbimi anmaya çalıştım. Ancak böyle biraz huzur buluyor, rahatlaya biliyordum.

MİRZA'nın Dilinden

Bekir'e Sukeynâ hanımla nasıl karşılaştığımızı, başımızdan geçen olayları, İzmir'e döndüğümüzde yaşananları hatta kazayı dahil hissettiklerimle her şeyi anlattım.