SÖYLEYEMEDİM!!!

3K 248 30
                                    

SÖYLEYEMEDİM
SENİ SEVİYORUM

Gecenin olmasıyla herkes evlerine dağılırken Sukeynâ kardeşini durdurdu.

-Ablacım seninle yarın konuşalım mı nasipse?

Muhsin ablasına bakarak başını sallayıp

-Olur ablam. Hadi ailenin yanına git. Onların sana daha çok ihtiyaçları var.

Sukeynâ kardeşinin yanağına elini koyup

-Tamam. Şunu unutma ki ablam...

Tam devam edeceği sırada yanlarına Mirza geldi.

-Neyi unutmasın benim kayınçom.

Muhsin bir anda mahçup olurken Sukeynâ da yalan söylememeye çalışarak toparlamaya çalıştı.

-Herşey nasip demi yârim.

-Öyle sultanım yoksa kardeşimin gönlünede bir gül mü düştü?

Muhsin şaşkınlıkla gözlerini açıp Mirza'ya bakarken Sukeynâ gülümseyerek cevap verdi.

-Gülü tutmayı öğrenecek nasipse. Sabredemezse hem kendi canını hem onun canını yakacak.
Sabretmeyi başarırsa gülün kokusu ve güzelliği iki gönlünü de güzelleştirecek.

Muhsin gözleri dolu olarak ablasına bakarken, Mirza sevdiğinin elini tutup Muhsin'e

-Zor bir dönemdesin anladığım kadarıyla kardeşim ama şunu hiç unutma ki ben ablanı kaybettim sandığımda kavuştum. Bu durumu ben evlenmeden önce de sonra da yaşadım. Şu anda gözlerinin önünde tekrar yaşadık.
Ümidini kesme.
Sabret ve duâ et.
Nasibinde ise hâyırlısı ise Rabbim gönlündeki sevdiğini sana kavuştursun kardeşim.

Sukeynâ tüm yüreğiyle "Amin" derken
Muhsin mahçup bir ifadeyle abisine bakıp, yüreğinden geçenleri diline vuramayarak
"Eyvallah abi" deyip arkasını bir daha dönmeden arabaya binip yola çıktı.

Sukeynâ sevdiğine bakıp

-Teşekkür ederim Can Tanem.

-Niçin bu teşekkür sultanım.

-Her koşulda beni sevmekten hiç usanmadığın için.

-Gözlerimde ki yüz bana öyle bir ayna oluyor ki...
Çünkü o da beni her koşulda usanmadan sevmeye devam ediyor...
Bende o aynama sonsuz teşekkür ederim.

Birbirleriyle gözleri ile konuşurken bahçede olduklarını hatırlayan sevdalılar utanarak sağa sola hareket etmeye başladılar.

-Şey ben gidip çocuklara bakayım. Üstlerini açmışlarsa gecenin ikisi oldu ayaz vurmasın.

-Tamam bende annemlere bakayım.

Mirza ile Sukeynâ tebessüm ederek ayrıldılar.

Muhsin elinde tuttuğu kutuyu çekmecenin üstüne atıp balkonu açıp hava almaya çalıştı.

Zeynel Muhsin'in hâlini görünce elini omzuna koydu.

Muhsin derin bir nefes alıp anlatmaya başladı kutuya bakarak.

EY YÂR (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin