EY YÂR (TAMAMLANDI)

AHSENNUR ~ AHMET {ÖZEL BÖLÜM}

Ahsennur babasının onu yıllar sonra aramasından o kadar duygulanmıştı ki gözyaşlarına hakim olamadı.
Ahmet de sevdiğinin ağlamasıyla üzülüyordu ama Ahsennur kendini tutamıyordu.

Ahsennur sevdiğinin yanağına elini koyarak

-Bana arkadaş değil kardeş olan Sukeynâ'mı aramak, onunla konuşup dertleşmek içimi dökmek istiyorum...

deyince Ahmet'te sessizce başıyla onaylayarak sevdiğinin alnından öptü ve kalkarak telefonu sehpanın üzerinden alıp sevdiceğine verdi...

Sukeynâ telefonu çaldığında arayanın Ahsennur olduğunu görünce gülümseyerek

-Efendim taze anne... diyerek telefonunu açtı...

-Sukeynâmm...

Yalnız Ahsennur un ağlayarak ismini söylemesiyle telaşlanan Sukeynâ

-Güzelim ne oldu neden ağlıyorsun?

-Ba...bam beni aradı. Bana yıllar sonra kızım dedi. Torunum nasıl, sen nasılsın. Hâyırlı olsun dedi...

-Torun sevgisi kalbini yumuşattı çok şükür desene...

-Evet canımm... Fotoğrafları görmüş videoyu seyretmiş. Ben şimdi dede mi oldum demiş ve ağlamış. Annemler yarın buraya benim yanıma geliyorlar. Babamda geliyormuş.

-Çok çok çok sevindim canım. Kırgınlıklar gider, özleminiz hasretiniz son bulur inşallah.

-İnşallah canım inşallah.

-Artık ağlama ama. Bak sen annesin artık. Bebeğinin sana ihtiyacı var. Sütün azalsın mı istiyorsun sen?

-Hayır. Allah korusun... dedi Ahsennur telaşlı sesiyle...

-Sil bakalım o zaman gözyaşlarını. Gülmeye çalış. Eminim şuan da sen ağlıyorsun diye Ahmet abinin de gözleri dolmuştur. Unutma ki evladın o küçücük varlık dahi senin üzüntünü hissediyor. Onları daha fazla üzme. Bizi de üzme. O güzel yüzüne gülmek çok yakışıyor güzelim.

Sukeynâ'nın dedikleriyle sevdiğinin yüzüne bakan Ahsennur
onun gözyaşlarını silerek, Sukeynâ'yla duâlaşıp telefonu kapattı...

Sevdiğinin gözlerinin içine bakarak

-Ben ağlamıyorum artık sen de ağlama sevdiğim. Yoksa hemşireler gelip sulugözlüler diyecekler bize.

Ahmet gözleriyle onaylayıp birbirlerinin yanaklarına ellerini koyarak birbirlerininin gülümsemelerini sağlayıp

-Yüzün hep gülsün yavrumuzun güzel annesi. Seni çok seviyoruz.

-Bende sizi çoook seviyorum yavrumun yakışıklı babası...

Sukeynâ telefonu kapatmsıyla durumu annesi ve babasına anlatınca onlarda çok sevinirek, "hele sağsalim bir gelsinler hasret gidersinler bizde nasipse gideriz" dediler....

BİRKAÇ GÜN SONRA

Sukeynâ ve ailesi Sivas'a gitmeden önce Ahsennur ve ailesini ziyaret etmek için onlara uğradılar.

Bahçenin kapısını açıp içeri girdiklerinde mis gibi kokan çiçeklerin kokusu âdeta huzuru tattırıyordu...

Onları giriş kapısında gülümseyerek karşılayan Ahmet ve kızkardeşi Aynur oldular...

Birbirleriyle selamlaşıp tatlı kapı önü muhabbetinden sonra
Ahmet, Yağız beyi, babasının ve kayınpederinin bulunduğu oturma odasına davet ederken, Aynur da Sukeynâ ve annesini hanımların bulunduğu salona davet etti...