The Dead Tell No Tale (Harry Potter Fiction)

Binlerce Mil Uzakta

Mazzy Star - "Fade Into You"

"Üç Süpürge bu gün biraz tenha."dedi Madam Rosmerta. "Rahatça oturabilirsin."

Bir süre karşısındaki gence baktı. Yirmi yaşına henüz bu gece basacaktı. Saçları uzamış , biraz dağılmıştı. Hala aynı yuvarlak gözlüğü takıyordu.

Ondan gelecek bir onay mırıltısı için bekledi ama Harry'nin yaptığı tek şey başını aşağı yukarı sallamak oldu.

"Hermione yok mu?"dedi kadın. "Ya Ron?"

"Yalnızım."  Hem de çok.

"Ya öyle mi? Ne alırdın , Harry?"

"Eskilerden."dedi Harry. "Kaymak birası."

"Klasikler eskimez."

Kafenin sonunda , dışarıyı rahatça seyredebileceğiniz pencerenin hemen yanında , dört kişilik kare şeklinde bir masa duruyordu. Harry , evine döner gibi alışkan adımlarla oraya yürüdü. Oturdu ama dışarıdaki serin yaz akşamına bakmaya tenezzül etmedi.

Birkaç dakika sonra , masasının üzerine yavaşça bırakılan biraya döndü. Madam Rosmerta , hala masanın başında dikilmiş duruyor ve belli ki bir yaşam belirtisi bekliyordu.

"Bu gün biri geldi."dedi sonunda.

Harry'nin dikkatini çekebilmeyi nihayet başarmıştı. Çocuğun gözleri merakla parladı , kaşları yukarıya kalktı ve dudakları da hafifçe aralandı. Aradığı şeyi bulmuş olabilirdi. Aradığı kişiyi.

"Kim?"

"Draco Malfoy."dedi kadın , sakin ama hayal kırıklığına uğratmaktan çekinen bir ses tonuyla. "Şeyi sordu... Senin buraya gelmeye devam edip etmediğini."

"Ya , öyle mi?"

"Bir şey daha."dedi kadın. "Şey... Browary'nin buraya gelip gelmediğini-"

"Ne söyledin?"

"Gelmediğini söyledim. Anladım , dedi. Bir süre ayakta dikildi , sonra... Sonra bana emin olup olmadığımı sordu. Ben de onu kibar bir dille kovdum sanırım.Eh , soruyor olması ilginç. Ben de bir an onun şey olduğunu düşündüm... Herneyse. Seni rahatsız etmeyeyim."

Rosmerta hızla arkasını döndü ve elindeki boş tepsiyi sıkı sıkı kavrayarak birkaç adım uzaklaştı. Harry'nin ilgisini yeniden yitiriyordu ki , aniden dönüp çocuğa kararsızca ve biraz da acımayla şöyle bir baktı.

"Rita Sketeer'da geldi Harry. Seni arıyordu ve bir de-"

Harry , sertçe dışarıya üflediği nefesiyle birlikte kaşlarını da çattı. Yüzünü cama döndü ve kısık sesle bir şeyler mırıldanırken , parmaklarıyla masaya bir ritimdir tutturdu.

"Ona gitmesini söyledim. Buradan bir hikaye çıkaramayacağını söyledim. Daphne'nin şey olduğunu..."

"Hortkuluk?"diye sordu Harry , soğuk soğuk. Bu kelimeyi sonunda söyleyebilmişti. Sonunda , Daphne için uydurulan o kılıfı... Midesi bulanıyordu.

"Evet , öyle. Öğrendiğimiz ilk hafta , onun başından beri bir Ölüm Yiyen olduğunu savunanlardan biriydi. Yazdıklarıyla o genç kadına... Merlin aşkına! Kız geri dönmeyince sustu. Ancak ne önemi var? Ona söyledim. Pişmanlık fayda etmiyor , dedim."

"Sanki sen de onlardan biri değilmişsin gibi."

Üç Süpürge'yi , insanın içini kemiren bir sessizlik sardı. Harry'nin de , Madam Rosmerta'nın da gözleri dolu doluydu şimdi.