The Dead Tell No Tale (Harry Potter Fiction)

Gökyüzü Yıkıldığında

Mazzy Star - "Fade Into You"

  Başının altında yumuşak bulutlar vardı. Ve hemen o bulutun içinde , onu rahatsız eden bir sertlik. Ellerinden biri refleks olarak başının arkasına giderken , gözlerini araladı.

Bu yatakta daha önce de uyanmıştı. Bağırışlar , pencereden görünen sonsuz karanlık ve şatodaki panikli koşuşturmaca olmadan . Ayaklarını sarkıttı , yatakhanedeki yerini ezbere bildiği o yataktan kalktı.

Başının altında , onu az evvel rahatsız eden şey de avucunun içindeydi. Onu şöyle bir evirip çevirdi. Küçük bir şişeydi bu. İçinde dans eder gibi hareket eden o beyazımsı sıvıya baktı. Bir anı mıydı? Tıpaya tutturulmuş küçük kağıtta yazan tek kelimeyi tekrar tekrar okudu.

Sana.
-S.

Oda eskisi gibiydi. Yataklar , kırmızı ve altın sarısı renk , kendi yatağına en yakın pencere , pencere pervazındaki küçük , kırmızı minder. Sandığının aksine , oda pek değişmemişti.

Son birkaç saatte olanları kafasının içinde toplamaya , bir düzene sokmaya çalıştı. Harry'nin kaygılı sesi , Hermione'nin meraklı bakışları , Ron'un endişeli yüzü , açılan tablo , Bay Dumbledore'un sözleri , Newille'in yaralı yüzü , Hogwarts , Snape'in kaçışı...

Elleriyle yüzünü kapattı. Parmakları buz gibi olduğu halde , yüzü ateş gibi yanıyordu. Buraya ne zaman getirilmişti ? Kim tarafından? Bayılmış mıydı? Savaş çoktan başlamıştı da , Daphne bir anda lanetlenmiş miydi?

Asası hala yatağının üzerinde olduğuna göre , lanetlenmiş ya da kaçırılmış değildi. Hızlı davranıp asasını aldı , üzerindeki kalın pelerini çıkardı ve üniforması olmadan odadan çıkmanın verdiği yabancılık hissiyle orayı terk etti.

Ortak salon ıssızdı . Köşede oturan iki kişi haricinde hiçkimse yoktu. Dönüp Daphne'ye baktılar ama hiçkimse konuşmadı .

Koridor , ortak salon kadar sakin değildi . Koşuşturmacanın arasından sıyrılmaya , aradığı yüzlerden birini bulmaya çalıştı . Az ötede Dean Thomas'ın koyu renk saçlarını görünce , adımlarını o tarafa yönlendirdi.

Dean , onlarla aynı dönemde olan ama Daphne'nin ismini anımsayamadığı çocukla hararetli hararetli bir şeyler konuşuyordu. Asası elinde , bir düellonun ortasındaymış gibi hazırdı .

"Daphne!"diye bağırdı , merdivenlerden aşağıya inmekte olan kızı görerek. "Daphne , seni arıyordum. Profesör McGonnagal seni yanında istediğini söyledi . "

"Nerede o?"

Daphne soluk soluğa yanına ulaşınca , Dean aceleyle bir yeri işaret etti. Büyük Salon'un kapısında , McGonagall duruyordu.

Üzerinde simsiyah , etekleri hafifçe tozlanmış bir cübbe vardı. Sıkıcı toplanan saçları , biraz dağılmış görünüyordu . Yüzü endişeli , gözleri sonuna kadar açıktı. Daphne'yi görünce döndü , hızlı adımlarla ona yürüdü.

Kadın ona sarılınca , Daphne , McGonnagal'ın sevgisini göstermekten bir anlığına bile olsa çekinmediğini gördü.

"İyi misin , Browary?"

"Evet , evet iyiyim , efendim."

Sinir bozucu bir sessizlik yaşandı. Daphne bir şey söylemek zorunda gibi hissetti.

"Snape'den iz var mı?" dedi , Snape'in isminin başına profesör kelimesini eklememenin verdiği rahatlama hissiyle.

"Yok."dedi McGonagall . Sesinde belli bir öfke vardı.