KÜÇÜĞÜM

YAŞAMAK İSTEMİYORUM!!

Selam canlaaar😊😊

Bölümü yeni bitirdim ve daha fazla bekletmemek adına hemen yayımladım.

Bu bölüm biraz Alya ve Barlas ikilisinin yoğunlukta olduğu bir bölüm oldu.😊😊

Bölümü okuduktan sonra yorumlarınızı bekliyor olacağım.

Keyifli okumalar canlarım😊☺

          38. BÖLÜM

Alya duyduklarının etkisiyle Aras'ın yüzüne bakakalmıştı. Onun ne dediğini algılayamıyor, anlayamıyordu. Ya da anlamak istemiyordu. Odadaki herkes onun ne söyleyeceğini bekliyorken o hiçbir şey konuşmadan sadece Aras'ın yüzüne bakıyordu. Olamazdı,böyle birşey olamazdı. Aras'ın söylediklerine inanmıyordu Alya.

Odada şok olan sadece Alya değildi. Ardında kalan Barlas'ta kalakalmıştı duyduklarından sonra. Kendisinin üvey olduğunu düşünürken abi dediği insan üvey çıkmıştı. Üvey olduğu yetmezmiş gibi birde Alya'nın abisiydi. Gerçek olduğuna ihtimal bile veremiyordu.

"Hayır, hayır yalan söylüyorsun. Sen benim abim değilsin yalan söylüyorsun." Alya kafasını şiddetli bir şekilde sağa sola sallarken bir yandan da geri geri gidiyordu. Aras'tan ne kadar uzak olursa o kadar iyiydi. Biraz daha gerilediğinde sırtının Barlas'ın göğsüne çarpmasıyla durabilmişti.

Barlas ise sevgilisinin ona çarpmasıyla Alya'nın belini kavramış ve kendisine biraz daha yaklaştırmıştı.

"Alya doğruyu söylüyorum, inan bana. Ben senin abinim,öz abinim. Biz kardeşiz Meleğim." dediğinde aynı zamanda da Alya'ya doğru ilerliyordu. Fakat Alya'nın çığlık çığlığa bağırmasıyla olduğu yerde kalmıştı.

"Bu zamana kadar neredeydin? Madem abimsin neredeydin sen? Benim neler çektiğimi görmedin mi? Ne abisi ha ne abisi! İnanmıyorum sana, abim olduğuna inanmıyorum!" bağırarak söylediği sözler karşısında Çiğdem hanım Alya'nın yakınına gelip konuşmaya başlamıştı.

"Aras doğru söylüyor Alya. O senin abin kızım." dediğinde Alya belinde duran Barlas'ın elini bir hışımla çekip Çiğdem Hanımın karşısına geçmişti.

"Sen niye söylemedin Çiğdem abla? Benim onun kardeşi olduğumu niye gizlediniz benden?" bağırarak söylediği sözlerden sonra hızla Barlas'a dönüp konuşmaya başlamıştı.

"Sen de mi biliyordun Barlas? Sende mi sakladın benden?" dediğinde Barlas hiçbir şey söylememişti çünkü şoktan çıkamamıştı hala. Fakat Alya Barlas'ın bu halini yanlış anlayarak konuşmaya devam etti.

"Yazıklar olsun sana da!" deyip yüzünü buruşturarak odadan bir hışımla çıkmıştı. Barlas kendine gelmişti fakat geç olmuştu. Hızla peşinden gitmişti o da.

"Alya DUR!" Hızlı davranıyordu çünkü yetişemezse onu kaybedebilirdi. Hemde sonsuza dek...

"Alya dinle beni!" peşinden koşuyordu fakat Alya'da koştuğu için yetismesi zor olmuştu. Fakat sonunda dışarı çıktıklarında kolundan yakalayabilmişti sevdiğini.

Kolundan tutup kendine çevirdiğinde ağladığını gördü Alya'nın.

"Yemin ediyorum bilmiyordum Küçüğüm. Bende senin kadar şaşkınım inan bana!" deyip Alya'nın gözlerinin ona dönmesini sağlamıştı.

"Gerçekten mi?" ağlayarak konuştuğu için sesi pürüzlü çıkmıştı.

"Yemin ederim ki ben hiçbir şey bilmiyordum." dediğinde Barlas'a sarılıp kafasını göğsüne gömmüştü Alya. Hıçkırıklarla ağlıyordu şimdi. Güvendiği tek insan vardı artık. Onu da bırakmaya niyeti yoktu.