REZİL OLDUM!

1. Bölüm

Kalben- Sadece

Normal insanlar güne   'Bugün  neler olacak ? Okulum veya işim  güzel  gidecek mi? Sevgilim bana küsecek mi' diye düşünerek başlar büyük ihtimalle. Fakat ben normal değilim.  Bu yüzden  güne genellikle 'Yine  nasıl rezil olacağım?  Yine mi yalnızım? Nerede düşeceğim  ? Sevimle bugün nasıl uğraşsam?' diye düşünerek başlarım. Sevim kim mi? Tabiki benim yolunası derecede gıcık olan küçük kardeşim. Küçük dediysem aklı küçük. Kendisi 8. sınıfa giden aptalın tekiydi. Kendisi bana hiç benzemez. Benim aksime siyah ve büyük gözleri , minik bir burnu , kıvırcığa dönen  koyu kahverengi saçları vardı.  Ben mi? Ben düz kumral  saçlı, ela gözlü sıradan bir kızdım. Bazen bana yakıştığını düşündüğüm takma kahküllerimi takardım. Tek farklılığım buydu sanırım. Geçen yıl omuzlarımda olan saçlarım şuan biraz uzamıştı. Bu arada ben kim miydim ? Benim adım Selin Yalçın. Bu da benim sevimli ve renkli dünyam.

"Ah!" dedim kafamı tutarak.  Genelde rutin olarak güne yataktan düşerek başlardım. Yine öyle olmuştu. Halının üstünde debelenirken kapıda kardeşim Sevim'in bana bakarak güldüğünü gördüm.

"Kıyıya vurmuş balina gibisin."dedi Sevim bana bakarak.

"Seni küçük cadı!" dedim yattığım yerden hızla kalkıp Sevim'in üstüne atlarken. Saçından  tutup çekiştirmeye  başladım. Aynı zamanda o da benim saçlarıma  asılıyordu.

"Ayrılın bakayım çabuk." diye araya girdi annem. Sevim'in üzerinden kalktım."Neler oluyor bakalım?" diye ekledi.

"Anne bilmiyorum ablam bir anda üstüme atladı." dedi Sevim masum gibi gözükerek.

"Selin ayıp değil mi kızım yaptığın? Sevim senden küçük."

"Pabucumun küçüğü. Ayı kadar oldu anne artık ya şuna küçük diyip durmayın." dedim ayağa kalkarken. "Hem zaten bana  bulaşan oydu. Bunun adını neden Sevim koyduk ki bu hiç de sevimli falan  değil." dedim.

"Kardeşine öyle deme."

"Kirdişini iyli dimi." dedikten sonra annemin hala odada olduğunun farkına vardım. O ayağındaki  terliği çıkarmadan kaçabilmeyi  umsam da pek umduğum gibi olmadı ve  37 numara terlik yine en hassas noktalarıma indi.

"Annenin taklidi yapılmaz !" diye bağırdını duydum arkamdan.

Sakin (!) bir kahvaltıdan sonra ödevlerimi yapmak için masama geçtim . O sırada başbelası kardeşim Sevim yanıma geldi . "Kalk ben burda yapıcam . Benim bu yıl Teog'um var." dedi.

"Bana da seneye YGS var."dedim.

"Benimki bu yıl ama."dedi gıcık bir yüz ifadesiyle.

"Kızım senin odan yok mu git kendi odanda yap! Bulaşma bana!"dedim sinir olmuş bir şekilde.

"Buranın ışığı daha güzel ama."dedi.

"Ya yürü git kendi odana beni de sinir etme Sevim!"

"Ya ben bu masayı daha çok seviyorum. En güzel masayı sen kapmışsın."

"Kızım  daha yeni almadın mı sen masanı? Hani öteki küçüktü sana yetmiyordu?"

"BEN BURAYA DAHA ÇOK SEVİYORUM DEDİM!"

"Ben de seni dövmeyi çok seviyorum ama her istediğimiz olmuyor canım dimi?  Şimdi git başımdan seni küçük bücür!"

"Annee ablama bir şey söyle ya öteki odaya gitsin." diye bağırdı sevimsiz Sevim.

"Ne oldu yine kızlar?" dedi annem bıkkınlıkla.

"Anne burası BENİM odam şuna söyle gitsin." dedim benim kelimesini bastırarak.