Definitely You (COMPLETED)

Chapter 22: Rivals (Part 1)

Gab's POV

Wala eh. Si Rhein yung mas matagal na naging bestfriend. Pero ako naman yung mas matagal na nakasama ah.

Teka! Bakit ba ako nagseselos? Tsaka, alam ko naman na ganun talaga yung closeness nila ah.

Narinig ko naman mga bulungan ng mga kaklase namin. Kesyo bakit daw kasama ni Rhein si Loraine. Kesyo bakit daw lumapit si Rhein sa amin. Kesyo kung close daw kami. Mga inggitero at inggitera nga naman. Kaibigan namin 'tong sikat na model na 'toh.

"Pa'no ka nakapasok dito? Bawal outsiders dito ah." tanong ko.

"What's the use of charms?" sagot nya.

"Charms? Ginamitan mo ng charms yung guard sa labas." ako

"Baliw! Hindi. Yung principal nyo."

"Pasaway!"

"Hehehe. Nagcause ba ng ingay yung pagdating ko?" - Rhein

"Naku! Hindi naman. Ang tahimik nga eh. Sobrang tahimik. Sarap sa tenga ng katahimikan. See! Wala kang marinig di ba. Sikat ka talaga." sarcastic na sagot ni Nicks.

"Ah. Ganun ba? Buti naman."

Talagang sinakyan nya yung sinabi ni Nicks eh.

"Baliw ka ba? Alam mo namang school 'toh at puro teenagers ang nandito na kilala ka, pumunta-punta ka pa dito. Hindi ka man lang nag disguise. Buti na lang at di ka sinugod ng fans mo." I said.

"Haba ng speech mo pre ah." pang-aasar ni Rhein.

"Lul! Sermon yun pre, sermon. Hindi speech." sabi ko.

"Hanggang ngayon, dami pa ding kinikilig dito sa classroom oh." turo ni Jhen sa mga kaklase namin.

"Kasi, sinabi ko na kasi na wag ng pumunta dito, baka magkagulo. Yan, tignan mo. Gulong-gulo na nga."

Describe ko pa ba sinabi ni Loraine?! Sa ngayon, nagkakagulo na talaga sila at hinaharangan na nung dalawa, ni Mac at Dan, yung mga classmates namin na gustong lumapit sa lokong 'toh.

Ayos 'noh?! Cool na cool lang kaming nag uusap, samantalang, nagkakagulo na mga kaklase namin.

"Pre, hindi ka pa ba aalis? Medyo mahirap silang.....pigilan." Mac said while pushing backward our classmates.

"Oo nga pre. Magulo na talaga sila." same with Dan.

"Uy, pagbigyan nyo na kami na magpapicture kay Rhein." classmate no.1

"Oo nga. Picture lang naman kasama sya eh." classmate no.2

"Hep! Bawal magpapicture sa kanya." - Loraine

"Its okay." - Rhein

"Ha? Eh pa'no pag nagkagulo? Baka masaktan ka. Lagot tayo sa manager mo." - Loraine

"Teka! Kayong anim. Close ba kayo kay Rhein. Baka FC lang kayo." classmate no.3

"Ah. Actually, they are all my friends, they are my childhood friends. Gab and Kaye, are my bestfriends."

Nanlaki naman mga mata ng mga classmates namin sa sinabi ni Rhein. O______O ,Pahiya sila eh.

"You can have a picture with me." sabi ni Rhein

"Rhein?!" pigil ni Loraine.

Hay naku! Over-protective bestfriend.

"Loraine, yaan mo na yan. Malaki na yan. Bahala sya, pag hindi sya nakinig sa'yo."

Mukha namang nagulat si Loraine sa'ken, dahil kinausap ko sya. Bakit?! Awkward pa rin ba sya sa'ken? 4 days na yun ah. Hindi kami masyadong nag uusap, iba talaga kami ngayon. Yung abnormal na kami, kami ngayon. Naninibago nga silang lahat eh. Hay naku! Hate this! -.-"

"Okay, you can took a picture with him." - Loraine

"Yey!" sigawan nila.

"But!" oy, may but pa. "No hugs. No kisses. And five persons in one picture with him. No solo with him. One shot only."

Grabeng makapag rules 'tong babaeng 'toh ah.

"Pinsan, ikaw na ba bagong manager ni JR?" - Dan

"Pinsan naman eh. Baka kasi masaktan 'toh, sira future nito pag nasaktan 'toh." - Loraine

"Kaye, hindi naman kami ganung kaharsh. Konti lang." classmate no.1

"Sorry classmates ha. Pero lagot talaga tayo pag nasaktan 'toh eh." - Loraine

"Oh, game na! Para matapos na." - ako

After 0123456789876543210 years. Natapos din sila sa pagpapapicture. De, 10 mins. lang naman.

"So yan, tapos na. Bro siguro naman, pwede ka ng umalis. Mags'start na din yung class namin eh." I said.

"Ah, hehehe. Sige, aalis na ako." - Rhein

"Ge, hatid na kita sa parking lot. Baka sugudin ka bigla ng mga fans mo eh." I insist.

"Sama ako!" she said.

"Okay, let's go." Rhein said.

While walking....

"Two weeks na lang Christmas na." Rhein said.

"O'nga eh. What's the decision? Until Christmas ka ba dito?" I asked.

"Hmmmm. Yeah! Pumayag si manager, tutal wala din naman akong trabaho sa Christmas day at uuwi sina Mom at Dad."

"Talaga? Yey!!" she said then she hug him.

</3

Awtsu!

"How 'bout Tita Loreen and Tito Kent? Tita Karla and Tito Gabe and your baby brother?" Rhein asked to us.

"Baby brother?!" shock na tanong ni Loraine.

Aish! I forgot to tell, I have a younger brother. He was a four years old kid.

"You didn't tell her 'bout that Gab?" - Rhein

"Not yet. I forgot."

"You're almost 5 months here, you still not telling that to them?"

"Ahehehe." I scratch my head.

Rhein, tell the story to Loraine. Grabe lang ha, parang si Rhein yung anak at kapatid at ang Villarosa dito ah. Inunahan ako sa pagkukwento eh. Sabagay, mas okay na din yan. Medyo awkward pa kami eh.

Ganito kasi yun, when I went to London my mom was already 3 months pregnant. Yun na yun. Hindi naman, my baby brother's name is Karl Giovanni Villarosa, nickname? Pwedeng Karl, pwedeng Gio. ^.^

"Hmmmm. Mama and Papa said they will go here. And they assured that to me." I said.

Then we look at Loraine with a sad and disappointment look.

"I dunno, if my parents will go here. They said, they will go home for Christmas. But I dunno if they are sure, alam nyo naman ang business." :(

"So dramatic. Cheer up sis." - Rhein

"Ikaw kasi eh."

"Don't worry, I'm sure they will do their promise." I said, at mukhang nagulat na naman sya.

Hay naku!!

"I hope so."

"So, I need to go. See you later guys." Rhein said while waving his hand and getting inside his car.

"Okay, bye. Take care."

"Ge, bro. Ingat."

And by that, umalis na sya.

Pabalik na kami ni Loraine sa classroom. I'm alone with her. At isang malaking katahimikan ang pumapagitan sa aming dalawa.