Begin Again

January 20th 2018

.....

"Let's talk..." he said firmly.

I let out a heavy sigh and faced him. Pagod at nag aalab na mga mata ang sumalubong sa akin. Does this thing between us makes him tired too? I did felt exactly like that too before. And look at where it lead me?

"Sure." I guess avoiding this matter will prolonged everything . So I agreed and walked with him. What could possibly go wrong , right? As long as we keep our distance , walang problema .

We ended up to the to the place where we saw each other a while ago. The fountain at the end of this little bridge looks so princess-like-fairy tale so I went there, sat on the side of the well and be amazed again to the place.

Philip was just following me quietly behind. Maybe his preparing for our 'talk'.

"Fen..." I inhaled to relax my nerves .

"What happened to you , Philip Ace?" I asked and looked upon him .

"I can't ..." umiling-iling siya ng paulit-ulit saka tumingin sa'kin .

He walked slowly to my direction . He kneeled in front of me while his hands held mine.

He looked at me with his pleading eyes . I saw sadness. Suddenly I felt a lump in my throat as I listened to him.

"You're so beautiful.." he cupped my face with his hand and stroked it with his thumbs. Nanginig ako bigla .

"Philip! Tingnan mo 'ko. Tumingin ka sa'kin sabi!," hindi ko na halos makita ang buong mukha niya dahil sa mga namumuong mga luha sa'king mata. Mga luha na akala ko, wala na sa'kin dahil sa sobrang pag-iyak ko .Araw-araw. Oras-oras. Minu-minuto akong umiiyak. Akala ko nga manhid na ko sa sobrang sakit at pag-iyak.

Ewan ko ba? Sinabi ko na naman sa sarili ko na tama na. Na hindi na tama ang paghabol ko sa kanya .

Ang naging pagkakamali ko lamang ay labis-labis ko siyang minahal. Nagpadala ako sa selos. Sa galit. Pero lahat naman iyon ay pinagsisihan ko na .

Tinanggap ko ang mga pagkakamali ko, tinanggap ko ang mga pagtataboy niya sa'kin .

Kasalanan ko nga ba? Kasalanan ko bang mahalin siya ? Ang maging insecure ako na dati naman hindi. Mali ba na ipagtanggol ko ang puso ko ?

Kung mali man ang lahat ng ito... Siguro nga dapat na kong sumuko.

Nakakapagod rin pala ang lumaban, ano?

"Aren't you tired of this-"

"Kung sa tired lang tired na tired na talaga ako," huminga ako ng malalim dahil feeling ko kailangan kong gawin. Feeling ko ito ang huling hangin na malalanghap ko sa mga susunod kong sa sabihin .

"Pagod na pagod na ko.. Dapat...Dapat noon ko pa 'to ginawa . Dapat hindi na tayo umabot pa sa ganito . "

I bit my lip to stop it from trembling. I wanted it all to be clear para maintindihan niya. Dahil pagkatapos nito, wala na.

"All my life, I'd been chasing my dreams.. You're my dream come true Phil, ever since...na minahal kita," I gave him my sincerest smile.

"Masakit makita na ang pinapangarap ko ngayon ay iyong mismong ayaw sa akin. Hindi ako mag so-sorry sa lahat ng ginawa ko. After all, I once was your stubborn girl." I can't stop from reliving all those sweet and loving memories that what once we had.