To Heal Your Heart (BOOK 1)

Chapter 16

Z Y O N

Marahas kong hinampas ang manibela ng biglang umulan. Si Ashnelle! Shit. Sana naman nakasakay na yon sa taxi ngayon.

I'll be dead pag nalaman to nila Brent. Pag nalaman niyang iniwan ko ang kapatid niya. Fuck it! Bakit ba kasi ngayon pa nag wala si Megan.

"I miss you.. Pumunta ka naman dito sa bahay oh. Hindi kana nag pupunta dito.. Hindi nadin tayo nagkikita" Base sa boses niya alam kong nakainom nanaman siya.

I shut my eyes tightly out of frustration and longing. I miss her too. So much, pero hindi ko na kayang mag loko pa.

"Meg please. We can't see each other anymore. Stop this. Ayoko ng saktan si Katrina" Alam ko dahil sa sinabi ko mattrigger nanaman siya.

Mula sa kabilang linya rinig ko ang pagbato at pagka basag ng kung ano ano at naririnig ko nadin ang boses ng kanilang katulong. Damn right! She's hysterical. Isa sa dahilan kung bakit ayokong ayoko siyang ginagalit. And believe me or not suicidal din siya.

Ang gusto niya lagi ang dapat na masusunod. Hindi ko naman alam na lalala siya ng ganto.

Noong grade school kami hindi naman siya umaabot na gusto niya ng tapusin ang buhay niya.

Kulang lang talaga siya sa pag aalaga at pag mamahal ng magulang.

Her father died noon 5 years old palang siya at siya ang sinisisi ng mommy niya kung bakit nawala ang dad niya. Simula noon nawalan na siya ng ama pati ina nawalan nadin.

Magkaibigan na kami noon pa man. Naging sandalan niya ako sa lahat.

10 years old siya ng magkaroon ng bagong asawa ang mommy niya.

But her step father tried to rape her. That fucking bastard! Mabuti at dumalaw ako sakanila noon dati para sana yayain siyang mag dinner sa bahay. Kasama ko ang dalawa kong bodyguards noon syempre bata pa ako that time at madyadong over protective sila mommy sakin.

Nagkataon palang nasa trabaho ang mommy niya at ang mga katulong nila day off. I saw her laying on the floor without any clothes! Nasa ibabaw niya ang step father niya na mag huhubad palang sana ng pantalon.

Simula ng mangyari yon naging mas malala ang ugali niya. May oras na bigla nalang itong mag wawala at ang unang sasabihin na pangalan ay ang pangalan ko. Ako ang unang niyang hinahanap.

Pinakulong namin yung gago na yon kaya nagalit sakin ang mommy niya. Inaasahan ko nadin iyon. Ayaw sakin ng mom niya dahil masyado daw akong nanghihimasok sakanila kaya bago mag high school puma-ibang bansa sila.

No communication. Kaya ng mag college ako nagulat ako kasi bumalik siya. Siya lang mag isa kasi ang mommy niya namatay noong 3rd year high school siya dahil daw sa depression.

Agad kong tinigil ang aking sasakyan sa tapat ng bahay nila at nag mamadaling lumabas.

Kilala na ako ng mga katulong dito kaya pinapasok ako agad sa loob.

"Nasa kwarto niya po sir" Sabi ng isang katulong kaya tumakbo na ako papanik. Malakas akong kumatok because I know hindi niya ako maririnig dahil sa pag babasag niya sa loob.

"Open the damn door Megan!" Bulyaw ko. Nagagalit at nag aalala ako sakanya. Kailan ba mababago ang ganto niyang ugali!? Maski ako nahihirapan na.

Bahagyang tumigil ang ingay sa loob ng kanyang kwarto at wala pang isang menuto ng bumukas ang pinto saka niya ako sinunggaban ng yakap at mapusok na halik.

Mariin kong tinugon iyon. Damn it! I fucking miss her so much!

"Zyon Zyon.. I love you so much. Wag mo akong iiwan" She pleaded when we parted our lips. Huminga ako ng malalim bago tumango.