"Έτσι κάνουν ρε συ; Ούτε ένα μήνυμα; Ούτε ένα τηλέφωνο. Τι κολλητή εισαι εσυ;"η καλή φίλη της Ελπίδας η Ξένια έκανε τα παραπονακια της.
Η Ελπίδα όμως μετά από αυτό που έγινε δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Κοιμήθηκε στο σπίτι του...Στο κρεβάτι του...Στην αγκαλιά του!
Και μετά τι; Ήρθε η γκόμενά;
"Ελπίδα; Με ακούς;"η φωνή της φίλης της την έβγαλε από τις σκέψεις της.
"Ναι, ναι ακούω. Συγνώμη ρε Ξένια αγάπη μου αλλά με την δουλειά τα έχω δώσει όλα εδώ και μια εβδομάδα."δικαιολογήθηκε.
"Λοιπόν σήμερα είναι Χριστούγεννα και θα βγούμε. Δεν σηκώνω αντιρρήσεις...θα σου γνωρίσω και έναν φίλο μου από τα παλιά."της είπε η φίλη της και η Ελπίδα δέχτηκε εντελώς αφηρημένα.
Το κινητό της χτυπούσε ασταμάτητα. Ο Μάρκος δεν σταματούσε να την παίρνει τηλέφωνο. Έπρεπε να της εξηγήσει.
"Νάντια τι στο διάολο της είπες; Μου λες;"πέταξε με δύναμη το κινητό του στον καναπέ.
"Τι αλλο να πω μωρό μου; Ότι ειμαι η κοπέλα σου."είπε αυτή με την άκρως σπαστική -τσιριχτή- φωνή της.
Την έπιασε με αρκετή δύναμη από το χέρι "Δεν είμαι το μωρό σου και την ιδιότητα της κοπελας μου την έχασες εδώ και 2 μήνες."
Δεν ξαναμιλησαν την έβγαλε σηκωτή από το σπίτι του. Ήδη του κατέστρεψε την μοναδική του ευκαιρία με την Ελπίδα.
Το μόνο που τον βασάνιζε είναι ότι και η Νάντια να μην ήταν, η Ελπίδα θα είχε φύγει σαν τον κλέφτη δίχως να του πει κάτι.
Η μέρα πέρασε γρήγορα η Ελπίδα επισκέφθηκε τους γονείς της και έπειτα γύρισε στο σπίτι της για να ετοιμαστεί. Ήδη η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να είναι έτοιμη σε λιγότερο από μια ώρα.
Δεν είχε όρεξη να βγει αλλά με το να κλαίει την μοίρα της για έναν έρωτα που δεν ευδοκιμησε...δεν ήταν και η καλύτερη λύση.
Τα μηνύματα και οι κλήσεις είχαν σταματήσει εδώ και αρκετή ώρα. Δεν κοίταξε ούτε ένα από αυτά. Ήξερε ότι θα υποκύψει.
Έφτασε στο κλαμπ με λίγη ώρα καθυστέρηση. Ήταν τόσο όμορφη, τόσο προσεγμένη. Ηταν βαμμένη και ντυμένη υπέροχα. Μόλις μπήκε τα βλέμματα έπεσαν επάνω της.
Από από μακριά είδε τη φίλη της και το αγόρι που θα τις γνωρίζε. Δεν έιχε καμία όρεξη αλλά τουλάχιστον σήμερα ήθελε να περάσει καλά.
Πλησίασε στο τραπέζι και αγκάλιασε σφιχτά την κολλητή της "Κοριτσάκι, συγνώμη που τόσες μέρες δεν μιλήσαμε αλλά η δουλειά μου με έχει καταστρέψει." Της είπε και γύρισε το κεφάλι της προς τον άγνωστο νεαρό.
BẠN ĐANG ĐỌC
Το κάρμα {TYS17}
Lãng mạn"Τελικά το κάρμα μπορεί να φημίζεται για την ασυνέπεια του, όμως όταν αποφασίσει να χτυπήσει, θα χτυπήσει με το χειρότερο τρόπο ή μήπως οχι;" Το εξώφυλλο δημιουργία του : Κωνσταντίνου Σπανού. Ευχαριστώ πολύ!!!
