Κεφάλαιο 16ο

1.2K 128 10
                                    

Κάνε πάντα αυτό που φοβάσαι να κάνεις.

-Ralph Waldo E.

Όλα επέστρεψαν όπως ήταν παλιά. Ο φόβος την είχε κυριεύσει πια. Μία εβδομάδα τώρα δεν μπορούσε να ηρεμήσει ήξερε ότι την είχε βρει και αυτό που είπε θα το έκανε, θα την κυνηγούσε και θα την έκανε δικιά, του χωρίς αυτή όμως να θέλει γιατί τώρα ήταν με τον Μάρκο και ήταν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Ο άνθρωπος που ειναί διπλα της τη λατρεύει και την αγαπώ...το ίδιο και αυτή βέβαια, αλλά πώς να του έλεγε την αλήθεια;

Ντρεπόταν να δείξει πόσο αφελής και χαζή ήταν πριν τρία χρόνια. Δεν ήθελε να δείξει πως αγάπησε και δεν αγαπήθηκε. Δεν ήθελε να δείξει ότι πληγώθηκε ανεπανόρθωτα από τον πρώτο έρωτα της ζωής της που τελικά δεν αποδείχτηκε και ο καλύτερος. Αποδείχτηκε ο χειρότερος άνθρωπος που πέρασε από τη ζωή της και αυτό είναι που την πλήγωσε περισσότερο που τον είχε ακούσει και που είχε στηριχτεί επάνω του.

Μία εβδομάδα τώρα ηταν κλεισμένη στο γραφείο. Ακόμα και ο Μάρκος είχε μπερδευτεί με τη συμπεριφορά της,  δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Τις τελευταίες μέρες συνέχεια είχε πολλά νεύρα και ξεσπούσε συνέχεια πάνω του χωρίς να το θέλει αλλά ο φόβος την κυριεύε και την οδηγούσε σε τόσο χάλια ψυχολογική κατάσταση που δεν μπορούσε να αντιδράσει άλλου. Ήξερε ότι τον πονούσε τον Μάρκο που δεν του έλεγε τι γινοτανε αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.

"Μπορείς να μου πεις τι στο καλό  συμβαίνει τόσες μέρες και είσαι έτσι ρε Ελπίδα;" φώναζε αγανακτισμένος μέσα στο γραφείο του ο Μάρκος

"Μπορείς να κάνεις ησυχία; Μας ακούνε" τον παρακάλεσε και του έπιασε το χέρι για να κάτσουνε στον καναπέ "Δεν έχω τίποτα και σε παρακαλώ κατεβάσε τον τόνο της φωνής σου, δεν σου επιτρέπω να μου μιλάς έτσι"

"Πως σου μιλάω ρε Ελπίδα; πως σου μιλάω την τύχη μου; Τόσες μέρες δεν μου μιλάς δεν μου λες τίποτα πηγαίνεις συνέχεια στο παλιό σου σπίτι και έρχεσαι αργά πίσω στο δικό μας και εγώ σε περιμένω...σε περιμένω γιατί αγωνιώ για σένα καθημερινά εδώ και μία εβδομάδα." Ξανά ανέβασε τον τόνο της φωνής του και δεν μπορούσε να καθίσει ήρεμος.

"Σου είπα δεν τρέχει τίποτα απλά είμαι αρκετά κουρασμένη με τη δουλειά, αυτό είναι όλο" προσπάθησε να τον ξανά καθησυχάσει αν και μάταια. Ένιωθε το ποσό απεγνωσμένα ήθελε να μάθει ο Μάρκος τι έχει η αγαπημένη του.

"Μήπως θα ήταν καλύτερο να μείνουμε χωριστά για λίγες μέρες;  Να δούμε πως θα πάει" είπε και η Ελπίδα έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της.

Το κάρμα {TYS17}Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang