Κεφάλαιο 33ο

1K 119 14
                                    

Χρόνος: η κινούμενη μορφή της ακίνητης αιωνιότητας

Ζαν-Ζακ Ρουσσώ

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός; Στην περίπτωση της Ελπίδας και του Μάρκου, πολύ γρήγορα.

Ούτε κατάλαβαν ποτέ πέρασε 1 μήνας. Η Ελπίδα με τον γάμο και την δουλειά είχε τρελαθεί. Τοσο που σιγα σιγα παραμελούσε τα θέματα του γάμου δίχως να το θέλει.

Από νωρίς το πρωί η πεθερά της και η μητέρα της εμφανίσθηκαν στο σπίτι.

"Προς τι η επίσκεψη αγαπημένες μου;"τις είπε καθώς άφηνε τους καφέδες και τα λαχταριστά κρουσανακια στα οποία δεν αντιστάθηκε και έφαγε δύο.

"Να κορίτσι μου ο καιρός πλησιάζει και εσυ δεν έχεις καν νυφικό."πήρε τον λόγο η μητέρα της "Και σκεφτήκαμε να σου δώσουμε τα δικα μας να διαλέξεις."συμπλήρωσε. Σηκώθηκε η καθεμία ξεχωριστά  και έδωσαν τις σακούλες με τα νυφικά.

"Με βάζετε σε μεγάλο δίλημμα και δεν είναι ωραίο αυτό."τις είπε και πήρε τις σακούλες.

"Το ξέρουμε αλλά θέλουμε το καλύτερο για εσένα."είπε η μαμα της.

"Προσπάθησε να διαλέξεις το καλύτερο κορη μου."την φίλησε η πεθερά της και η μητέρα της και έφυγαν από το σπίτι.

Ξεφύσηξε και έπεσε με φόρα στον καναπέ "Έφυγαν."φώναξε και ο Μάρκος βγήκε απο το γραφείο του.

"Αλήθεια τώρα; Τι τραβάς και εσύ ρε μωρο μου."Την αγκάλιασε.

"Μάρκο θα τρελαθώ. Μόνο αυτό σου λεω. Είναι και η δουλειά στην μέση."σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα, το ίδιο και ο Μάρκος.

"Ρε μωρο μου. Μήπως να χαλαρώσεις λίγο με την δουλειά. Συνέχεια αυτό αναφέρεις."προσπάθησε να την συνετίσει.

Γύρισε και τον κοίταξε "Μάρκο δεν παίζω με αυτά τα πράγματα. Είναι πολύ σημαντικό."γέμισε ένα ποτήρι με νερό και ήταν έτοιμη να το πιει.

"Πιο σημαντικό από τον γάμο μας;"πέταξε την βόμβα.

Γύρισε και τον κοίταξε "Ορίστε;"άφησε το ποτήρι στο τραπέζι και σταύρωσε τα χέρια της κάτω απο το στήθος της "Τι ακριβώς είπες;"

"Αυτό που άκουσες Ελπίδα. Συνέχεια βαριέσαι και ξεχνάς σημαντικές δουλειές του γάμου. Θυμάσαι τι έγινε εχθές;"την ρώτησε.

Η Ελπίδα όμως κατέβασε το κεφάλι  και δεν μίλησε.

"Σε ρωτάω. Θυμάσαι;"Και πάλι σιγή "Να σου θυμίσω εγώ τότε. Για ακόμα μια φορά έμεινες στην εταιρεία μέχρι αργά και  Ελπίδα...και...και ξέχασες να έρθεις για τις βέρες."πήρε μια βαθια ανάσα και συνέχισε  "Και εγώ σε περίμενα σαν τον μαλάκα στο μαγαζί."

Το κάρμα {TYS17}Donde viven las historias. Descúbrelo ahora