Το κάρμα {TYS17}

Κεφάλαιο 21ο

"Εγώ Ελπιδάκι, είπα να έρθω από το σπίτι σου μιας και έχεις εξαφανιστεί."

Ο Κώστας εμφανίσθηκε μπροστά τους με ένα ποτήρι κρασί και τους κοίταξε ειρωνικά "Φίλε μου Μάρκο, μας πήρες το κορίτσι και το χάσαμε."τους ειρωνεύτηκε.

"Κώστα;"απόρησε η Ελπίδα. Μόλις ειδε πως ο Μάρκος έκανε κίνηση να επιτεθεί στον Κώστα τον κράτησε σφιχτά από το χέρι και τον κοίταξε καθησυχαστικά. Γύρισε πάλι το κεφάλι της προς τον Κώστα και του απάντησε "Τι κανεις εδω;"

"Λένε όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ. Έχω να σε δω στην εταιρεία 3 μέρες και απόρησα. Ήρθα για ραντεβού και δεν ήσουν εκεί."την πλησίασε "Ευτυχώς η γλυκύτατη μαμά σου μου άνοιξε και μου προσέφερε ένα ποτήρι κρασί."

"Και ευτυχώς που βρήκα κόρη μου, τίποτα δεν έχεις εδω μέσα."πετάχτηκε η μαμά της.

"Ναι κυρία Ελεονώρα, αυτό θέλαμε να σας πούμε. Η Ελπίδα μένει μαζί μου."της είπε χαμογελώντας.

"Αλήθεια παιδί μου; Πολύ χαίρομαι που το ακούω αυτό. Καλα; ο μπαμπάς σου που είναι τόση ώρα; Παύλο το παιδί είναι εδώ ελα" φώναξε η μαμά της Ελπίδας και πήγε πάλι πίσω προς το καθιστικό αφήνοντας τους και τους τρεις μόνους.

"Λοιπόν για να τα πάμε καλά και να μην φύγεις σηκωτός απο εδώ, φύγε όπως είσαι" είπε μέσα από τα δόντια του ο Μάρκος.

"Ωωωω ώπα μην μας φας τίγρη"τον κορόιδεψε.

"Ρε φύγε από εδώ μην-"τον διέκοψε η Ελπίδα. "Μάρκο ήρεμα, αστον σε εμένα, σε παρακαλώ πήγαινε μέσα στους γονείς μου."τον παρακάλεσε και ο Μάρκος παρόλο που αντιστάθηκε, κατευθύνθηκε προς το εσωτερικό του σπιτιού και στους γονείς της Ελπίδας.

"Τι θέλεις τέλος πάντων από την ζωή μου; Αρκετά δεν μου έκανες; Δεν πιστεύεις ότι αυτό που κάνεις αρχίζει και κουράζει;"του είπε ενώ έβγαλε το πανωφόρι της και το άφησε πάνω στον καλόγερο. "Ακόμα και με τους γονείς μου γνωρίστηκες χωρίς να ντρέπεσαι για ότι έχεις κάνει στην κόρη τους."

Έφθασε κοντά της και την έπιασε απο το χέρι "Για να σου πω, σου έχω ξεκαθαρίσει κάτι. Μόνο εγώ πρέπει να σε έχω και όχι ο μαλακας ο γκομενάκος σου αλλιώς ξέχνα τα πάντα."της είπε ενώ σε κάθε λέξη του της έσφιγγε πιο πολύ το χέρι. "Το βράδυ να με περιμένεις κάτω για να μιλήσουμε. Αν δεν σε βρω κάτω δεν θα έχουμε καλά αποτελέσματα. Δώσε μου το κινητό σου."της πρόσταξε και αυτή παρόλο που σαστισε του έδωσε το κινητό της και αυτός έκανε το ίδιο "θα σου στείλω όταν είμαι από κάτω." Της είπε και άνοιξε την πόρτα "θα τα πούμε αργότερα ζουζουνάκι."της έστειλε ένα πεταχτο φιλί και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πισω του.