"Πως πάει ο έγγαμος βίος κολλητε; Χάλια περνάτε να φανταστώ εδώ και μια εβδομάδα στην Κρήτη ε;"ο Μάρκος άκουγε τον κολλητό του απο την άλλη άκρη του κινητού "Άντε να δούμε πότε θα πάμε οι τέσσερις μας διακοπές ετσι που εχεις άφησει ανοιχτή την εταιρεία."του παραπονέθηκε και ο Μάρκος δεν άντεξε και γελασε, ξυπνώντας την Ελπίδα.
"Κολλητέ μην ανησυχείς και μεσα Ιουλίου σας εχω έκπληξη."του απάντησε και η Ελπίδα πια είχε ξυπνήσει για τα καλά "Κάτσε να έρθουμε σε τρεις ημέρες εμείς και βλέπουμε."συνέχισε και πλησίασε στο κρεβάτι, κοντά στην Ελπίδα "Τώρα μπορώ να κλείσω και να ασχοληθώ με την γυναίκα μου;"τον ρώτησε.
"Μπορείς ρε φίλε αλλα χαλάρωσε την εχεις πεθάνει την κοπέλα, καθε μέρα, όλη μέρα. Τα φιλιά μου."τον αποχαιρέτησε και ο Μάρκος άφησε το κινητό του πάνω στο τραπεζάκι δίπλα απο το κρεβάτι και έπεσε επάνω στην Ελπίδα με φορά κάνοντας την να γελάσει δυνατά.
"Τι έχει το πρόγραμμα σήμερα;"τον ρώτησε και σηκώθηκε ελαφρά ώστε να μπορεί να τον κοιτάει "Χθες δεν κάναμε τίποτα."του είπε και έπιασε το κινητο της που βρισκόταν στο πάτωμα δίπλα της με αποτέλεσμα να φανεί η γύμνια της.
Ο Μάρκος την κοίταξε με απορία και παθος παράλληκα και ξεκίνησε να την γαργαλάει "Τίποτα;"συνέχισε "Τίποτα ε;"την βασάνισε λίγο ακόμα "Μέχρι τα ξημερώματα τι κάναμε μωρό μου;"την ρώτησε και τα μάγουλα της κόκκινισαν αμέσως.
"Εεε"έκανε πως προσπαθούσε να θυμηθεί "Άμα σου πω Δεν θυμάμαι;"του απάντησε προσπαθώντας να κρατήσει το γέλιο της "Ξέχασα εντελώς."συνέχισε.
Την κοίταξε καταλαβαίνοντας το παιχνιδάκι που έπαιζε "Ωστε δεν θυμάσαι μωρό μου;" πλησίασε πιο κοντά της "Μήπως θέλεις να σου θυμίσω εγώ;" τα χείλη του πλησίαζαν απειλητικά στον λαιμό της και σιγά σιγά κατέβαινε προς τα κάτω "Μήπως θέλεις ένα φρεσκάρισμα στη μνήμη σου αγάπη μου;" και τα φιλιά του συνέχιζαν πιο κάτω. Στο στήθος της, στη μέση της, ξανά μπροστά στην κοιλιά της και τέλος στο κέντρο της ύπαρξής της.
Μόλις έφθασε ανάμεσα από τα πόδια της, η Ελπίδα ρύγισε ολόκληρη και έσφιξε τα σεντόνια. Την οδηγούσε κάθε φορά στην απόλυτη απόλαυση "Μάρκο"είπε με δυσκολία "Σε παρακαλώ..."δεν μπορούσε να μιλήσει άλλο η ηδονή την είχε συνεπάρει "Μμμ..Μάρκο."συνέχισε και ο Μάρκος σταμάτησε απότομα κοιτάζοντας την.
"Τι είναι μωρό μου; Πες μου τι θες;"την προέτρεψε με βραχνή φωνή από το πάθος. Η Ελπίδα προσπαθούσε να μιλήσει αλλά της ήταν δύσκολο "Πες μου αγάπη μου, τι θες. Πες το."της είπε και της χάρισε ένα φιλί στο εσωτερικό του μηρού της, που την τρέλανε.
"Εσένα...εσένα θέλω μην με αφήνεις να σε περιμένω κι άλλο."του απάντησε.
VOUS LISEZ
Το κάρμα {TYS17}
Roman d'amour"Τελικά το κάρμα μπορεί να φημίζεται για την ασυνέπεια του, όμως όταν αποφασίσει να χτυπήσει, θα χτυπήσει με το χειρότερο τρόπο ή μήπως οχι;" Το εξώφυλλο δημιουργία του : Κωνσταντίνου Σπανού. Ευχαριστώ πολύ!!!
