Λένε ότι υπάρχουν στιγμές "σταθμοί" στην ζωή σου. Ένας απο αυτός είναι ο γάμος σου. Είναι η στιγμή που για ακόμα μια φορά γίνεσαι ένα μπροστά σε φίλους και γνωστούς, με τον άνθρωπο σου. Τα δεσμά του γάμου σε πάνε ενα βήμα παρακάτω. Μερικές φορές είναι ασήμαντο για κάποιους ανθρώπους, αλλά για κάποιους άλλους είναι ευλογία.
Έτσι, για την Ελπίδα και τον Μάρκο είναι μια ευλογία. Ύστερα από τις τρυκιμίες που πέρασαν, έφθασε η στιγμή να διαψεύσουν κάθε άσχημη στιγμή τους και να χαράξουν την ίδια πορεία.
"Δεν θέλω να φοβάσαι και να αγχώνεσαι για τίποτα. Σήμερα είναι η μέρα μας. Σ'αγαπάω και θα τα πούμε σε πέντε ώρες. Γυναικάρα μου χρόνια σου πολλά."
Η Ελπίδα γέλασε με τον τρόπο που την αποκάλεσε στο μήνυμα ο Μάρκος αλλά παράλληλα η καρδιά της έλιωνε από αγάπη.
Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη απέναντι της. Βρισκόταν στο δωμάτιο της στο παλιό της σπίτι. Καθόταν και αναλογιζόταν ότι είχε συμβεί τους τελευταίους έξι μήνες στην ζωή της. Από πρώτη -άσχημη- συνάντηση με τον Μάρκο μέχρι και την ημέρα που έφτασε για τον γάμο τους.
Ακόμα δεν μπορούσε να το πιστέψει. Υπήρχαν στιγμές που πίστευε ότι έκαναν βιαστικές κινήσεις αλλά όλα έσβηναν στο λεπτό όταν βρισκόταν στην αγκαλιά του.
Μπορεί να είχε μπει ο Ιούνιος αλλά έξω ευτυχώς είχε αρκετή δροσιά. Σήμερα παντρευόταν και παράλληλα ειχε και τα γενέθλια της. Ποση χαρά σε μια ημέρα;
Η πόρτα χτύπησε απαλά και μέσα μπήκε η μητέρα της με την Ξένια.
"Έτοιμη για το μεγάλο βήμα; Έξω περιμένει ο λαός να σε ετοιμάσει. Χρόνια Πολλά κουμπαράκι."είπε η Ξένια και της έσκασε ένα φιλι στο μάγουλο.
"Πανέτοιμη είμαι."απάντησε η Ελπίδα και αφού ανταπέδωσε το φιλί στην κολλητή της "Ευχαριστώ παρα πολυ." Κοίταξε πίσω απο την Ξένια και πλησίασε την μητέρα της. "Μανούλα μου."της έπιασε τα χέρια "Σ'αγαπάω πάρα πολύ. Και εσένα και τον μπαμπά."Την αγκάλιασε σφιχτά. "Και εμείς σ'αγαπάμε καρδούλα μου...και εμείς."απάντησε η μητέρα της φανερά συγκινημένη.
Η Ελπίδα πήρε μια βαθιά ανάσα και βγήκε από την αγκαλιά της και με ενα αστραφτερό χαμόγελο βγήκε από το δωμάτιο και απευθύνθηκε σε όλες τις μακιγιερ και κομμώτριες που βρισκόταν στο σαλόνι. "Λαέ ήρθε η ώρα να με κάνετε άνθρωπο."φώναξε και όλες γέλασαν δυνατά.
Ώρες αργότερα η Ελπίδα καθόταν ξανά μπροστά στον καθρέφτη σαν νύφη πια και συγκινημένη κοιτούσε σε ένα συγκεκριμένο σημείο...
KAMU SEDANG MEMBACA
Το κάρμα {TYS17}
Romansa"Τελικά το κάρμα μπορεί να φημίζεται για την ασυνέπεια του, όμως όταν αποφασίσει να χτυπήσει, θα χτυπήσει με το χειρότερο τρόπο ή μήπως οχι;" Το εξώφυλλο δημιουργία του : Κωνσταντίνου Σπανού. Ευχαριστώ πολύ!!!
