Κεφάλαιο 35ο

1.1K 116 11
                                    

Μετά απο μια εβδομάδα η Ελπίδα είχε τακτοποιήσει ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια για τον γάμο. Βρήκε το όλο δικό της νυφικό και ξεκοψε κάθε αντίρρηση από την μητέρα της και την πεθερά της.

Η κούραση από όλες αυτές τις ημέρες την είχε εξαντλήσει αρκετά. Οι ζαλάδες, οιναυτίες και η αρκετή  κόπωση της χτύπησαν το καμπανάκι του κινδύνου.

"Και δηλαδή τώρα είναι όλα καλά έτσι; Δεν θα τα ξανά χαλάσετε. Δεν θα το αντέξω, ειλικρινά Ελπίδα."είπε η φίλη της η Ξένια καθώς έπινε το ζεστό ρόφημα της στην καφετέρια που βρεθήκανε.

"Μην ανησυχείς κορίτσι μου όλα από δω και πέρα θα πάνε όπως πρέπει. Μόνο που..." δίστασε να της μιλήσει.
"Μόνο που τι Ελπίδα;" την παρακίνησε για να μιλήσει.

"Να μωρέ αυτές τις μέρες κάτι με απασχολεί αρκετά μπορώ να πω."της απάντησε.

"Σαν τι Ελπίδα; Μη με σκας!"

"Εχω αρκετή ζαλάδα και ναυτία. Και η κούραση αυτών των ημερών δεν είναι και ότι καλύτερο." Της είπε και η Ξένια γούρλωσε τα μάτια της.

"Μήπως είσαι έγκυος;" της είπε απότομα.

"Μην τα λες έτσι απότομα. Πώς να είμαι έγκυος αφού παίρνουμε προφυλάξεις."κάθισε σκεπτική  "Έτσι δεν είναι;" ρώτησε τον εαυτό της.

"Μήπως κάποιος ξέχασε να πάρει προφυλάξεις; Και θα περιμένουμε τον πελαργό πιο μπροστά από το γάμο;" την πείραξε η Ξένια.

"Ξένια!"μούγρισε η Ελπίδα.

Η Ξένια σήκωσε τα χέρια γελώντας "Συγνώμηηη. Τέλος πάντων τι σκοπεύεις να κάνεις;"

Η Ελπίδα πήρε μία βαθιά ανάσα "Τι να κάνω ρε Ξένια; Έχω πάρει ήδη δύο τεστ και τα'χω στο σπίτι, μόλις έρθει ο Μάρκος θα του μιλήσω και θέλω να είμαστε μαζί σε αυτή τη στιγμή."

Αρκετή ώρα μετά η Ελπίδα βρισκόταν σπίτι και περίμενε με ανυπομονησία τον Μάρκο. Δίπλα της υπήρχαν τα δύο τεστ που βρίσκονταν μέσα στη σακούλα.
Τα κλειδιά στην πόρτα ακούστηκαν και η Ελπίδα πετάχτηκε πάνω.

"Μωρό μου;" φώναξε ο Μάρκος  "Που είσαι;"

Η ελπίδα βγήκε από το σαλόνι και προχώρησε προς τον διάδρομο "Εδώ είμαι αγάπη μου. Επιτέλους ήρθες...μου έλειψες."τον αγκαλιάσει σφιχτά και πήρε μία δόση από την υπέροχη κολόνια του.

"Και εμένα μου έλειψες μωρό μου. Ολα εντάξει; Είμαστε έτοιμοι;"την ρώτησε.
"Πανέτοιμοι. Ακόμα και το νυφικό και όλα. Η κάθε μικρή λεπτομέρεια είναι έτοιμη."του χαμογέλασε και τον τράβηξε ξανά προς το σαλόνι. "Μόνο που θέλω να μιλήσουμε για κάτι σοβαρό."

Το κάρμα {TYS17}Место, где живут истории. Откройте их для себя