"Όταν εμπιστευτείς απόλυτα έναν άνθρωπο,δύο πράγματα μπορεί να κερδίσεις..η έναν άνθρωπο για μια ζωή ή ένα μάθημα ζωής.."
"Μμμμ...Μάρκο σταμάτα"προσπάθησε να αντισταθεί η Ελπίδα αλλά το φιλί του στο λαιμό της γινόταν όλο και πιο βαθύ, όλο και πιο ωραίο.
Έκανε πίσω και την κοίταξε "Με εμπιστεύεσαι;"της είπε και η Ελπίδα τον κοίταξε με απορία.
"Πες μου. Με εμπιστεύεσαι; έστω και λίγο;"
"Δεν ξέρω πως. Αλλά ναι. Γιατί όμως;"προσπάθησε να φύγει από την αγκαλιά του αλλά αυτός την κόλλησε απαλά στον τοίχο.
"Γιατί αύριο θέλω να είσαι έτοιμη με μια βαλίτσα με λίγα ρούχα. Εμείς οι δύο πρέπει να φύγουμε από όλους και από όλα."της ανακοίνωσε και την ξαναφίλησε παθιασμένα.
Δεν μπορούσε να χορτάσει τα χείλη της. Όσο και να την φιλούσε άλλο τόσο του γεννιόταν η επιθυμία να τα φιλήσει λίγο ακόμα...και λίγο ακόμα.
"Έτσι χωρίς να πούμε τίποτα σε κανέναν; Και που θα πάμε για να έχουμε καλό ερώτημα; Και αν το καταλάβουν ολοι; Τι θα πούμε;"η Ελπίδα ξεκίνησε τον καταιγισμό ερωτήσεων.
"Μωρό μου...μωρό μου. Σσσσ άσε τις ερωτήσεις. Απλά κάνε αυτό που σου είπα. Αυριο το πρωί θα τα μάθεις ολα."
"Ναι αλλα-"την διέκοψε "Αλλά τίποτα μωρό μου."
Μωρό μου; Είναι η πρώτη φορά που την αποκαλούσε έτσι και αμέσως η καρδιά της σκύρτισε
Δεν του έφερε αντίρρηση και συνέχισε να τον φιλάει για αρκετή ώρα.
"Δεν θέλω να φύγω αλλά αύριο έχουμε ταξίδι. Ντύσου καλά."ένα ρουφηχτό φιλί ακόμα "Καληνύχτα Ελπίδα."
"Καληνύχτα Μάρκο."του είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Δεν ήξερε αν αυτό που έκανε ήταν το σωστό, αλλά ήθελε να το ζήσει. Ήθελε να ζήσει την περιπέτεια με αυτό τον άνθρωπο και όπου την οδηγούσε. Το υπόλοιπο βράδυ της το πέρασε κάτω από τα σκεπάσματα της...λίγο πιο πριν είχε φτιάξει τη βαλίτσα της με λίγα ρούχα και αξεσουάρ γιατί δεν ήξερε και που θα πηγαίνανε και ετσι πήρε κάτι πολύ απλό.
Την επόμενη μέρα ξύπνησε με ένα κολλημένο χαμόγελο στο πρόσωπό της. Επιτέλους είχε ξημερώσει και από στιγμή σε στιγμή θα ερχόταν ο Μάρκος να την πάρει να φύγουν.
Ηταν αγχωμένη, γιατί δεν ήξερε πού θα πάνε...αλλά δεν φοβόταν. Θα ήταν μαζί του και θα περνούσανε μαζί μία μέρα μακριά από όλους.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Το κάρμα {TYS17}
Romantizm"Τελικά το κάρμα μπορεί να φημίζεται για την ασυνέπεια του, όμως όταν αποφασίσει να χτυπήσει, θα χτυπήσει με το χειρότερο τρόπο ή μήπως οχι;" Το εξώφυλλο δημιουργία του : Κωνσταντίνου Σπανού. Ευχαριστώ πολύ!!!
