Το κάρμα {TYS17}

Κεφάλαιο 27ο

Mπήκανε μέσα στο ξενοδοχείο τους κατάκοποι μιας και σε λίγες μέρες κάνανε δύο κουραστικά ταξίδια, αλλά παράλληλα με ένα χαμόγελο το οποίο μαρτυρούσε την χαρά τους που θα έμεναν μόνοι τους.

Η Ελπίδα προχώρησε προς την μπαλκονόπορτα και τράβηξε την κουρτίνα. Οι τσιρίδες της ακουστήκαν μέχρι και στην άλλη άκρη του δωματίου το οποίο το χώριζε μια πόρτα.

Ο Μάρκος με την ψυχή στο στόμα και αφού πήρε στο διάβα του κάθε είδους έπιπλο έφτασε μπροστά της "Είσαι καλά; Τι έγινε;"την ρώτησε και προσπαθούσε να βρει την ανάσα του.

"Αχ κοίτα, κοίτα, κοίτα έχουμε θέα στο Big Ben θα τρελαθώωω." Άρχισε να φωνάζει η Ελπίδα ενω παράλληλα πηγαινοερχόταν πάνω κάτω στο δωμάτιο από τη χαρά της.

Ο Μάρκος αφού έβγαλε την ανάσα του που κρατούσε τόση ώρα από το τρόμο πήγε κοντά της και την έπιασε από τα χέρια. "Μωρό μου...μωρό μου ηρέμησε. Θα είμαστε εδώ τέσσερις μέρες και θα μπορείς να το ευχαριστηθείς όσο θέλεις ούτως ή άλλως και κοιτα πόσο μεγάλα παράθυρα που έχουμε και τι ωραίο μπαλκόνι." Πλησίασε λίγο πιο κοντά της...Λίγο πιο κοντά στο αυτί της και της ψιθύρισε "Ολα αυτά για σένα μωρό μου." Της χαμογέλασε στραβά και πέρασε το δάχτυλό του πάνω από το λαιμό της, πάνω από τον ώμο της και κατευθύνθηκε προς τα δάχτυλά της. Η Ελπίδα ανατρίχιασε και τον κοίταξα με πόθο.

Πλησίασε και αυτή στο δικό του αυτί και του ψιθύρισε "Να ξέρεις ότι μετά από 5 μέρες είμαι έτοιμη να κάνω ότι θέλεις. Ότι μα ότι θέλεις μωρό μου." του έκλεισε το μάτι και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο του δωματίου. Ήξερε ότι τον είχε κάνει τούρμπο.

Μετά από αρκετή ώρα και αφού είχαν ετοιμάσει τα πράγματά τους όπως έπρεπε ξεκίνησαν να ντύνονται. Το πρώτο τους βράδυ στο Λονδίνο και ο Μάρκος της είχε ετοιμάσει μία όμορφη έκπληξη. "Μωρό μου αντε είπαμε 5 λεπτά και έχεις κάνει 20. Ελα βγες γρήγορα να φύγουμε. Έχω κάνει κράτηση. " την παρακαλούσε ενώ ξεροσταλιάζε έξω από το μπάνιο.

Η Ελπίδα βγήκε από το μπάνιο εντελώς άνετη βάζοντας τις τελευταίες πινελιές στο μαλλί της και στο μακιγιάζ της. "Μωρέ Μάρκο σιγά ούτε 5 λεπτά δεν άργησα. Αντε φέρε μου τώρα το μπουφάν μου από εκεί πάνω από την καρέκλα για να φύγουμε." Τον παρακάλεσε και ο Μάρκος έκανε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να φύγουν ακόμα πιο γρήγορα από εκεί μέσα.

Αφου η Ελπίδα έβαλε το μπουφάν της και πήρε το κινητό της μαζί με το τσαντάκι της, την έπιασε από τη μέση και βγήκαν μαζί έξω από το δωμάτιο. Περπατούσαν σιγά-σιγά στο διάδρομο του ξενοδοχείου, μπήκαν μέσα στο ασανσέρ και βρεθήκανε στην είσοδο του ξενοδοχείου. Εκεί πέρα τους περίμενε μία μεγάλη μάυρη λιμουζίνα.