Μετά τον γυρισμό τους, η ανακοίνωση του γάμου τους έφερε μεγάλη χαρά σε όλους τους συγγενείς και φίλους.
Η Ελπίδα μια εβδομάδα αφού επέστρεψαν, ξεκίνησε τις ετοιμασίες. Βέβαια, ζήτησε από τον Μάρκο 1 μήνα ακόμα παράταση και να παντρευτούν σε 2 μήνες, δηλαδή μόλις μπει ο Ιούνιος και συγκεκριμένα στα γενέθλια της...5 Ιουνίου.
"Έχω να κάνω τόσα και σαν να μην μου έφτανε όλο αυτό, πρέπει να δουλέψω πάνω στις καινούριες παραγγελίες που μας έφεραν για καινούρια κομμάτια."είπε η Ελπίδα στην μητέρα της που την επισκέφθηκε στο σπίτι απόγευμα Κυριακής.
"Κορίτσι μου χαλάρωσε, δούλεψε και για τον γάμο είμαι και εγω εδω."της ειπε και ήπιε λίγο από τον καφέ της. "Αν θέλεις μπορώ να σου δώσω το δικό μου νυφικό."
Η Ελπίδα γούρλωσε τα μάτια και θυμήθηκε πως το ίδιο είπε η πεθερά της και δίχως να μπορεί να αρνηθεί, της ειπε να το φέρει να το δει. "Ε ναι μαμά μου, φέρε να το δω και βλέπουμε. Μπορεί να προλάβω να πάρω και το δικό μου."
Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε και μπήκε μέσα πρώτος ο Μάρκος μαζί με τον πατέρα της Ελπίδας αλλά και με τους δικούς του γονείς. "Τους πέτυχα από έξω."της είπε και χαμογέλασε.
Σηκώθηκε και μπήκε στην αγκαλιά του "Το ξέρω μωρό μου, εγω τους κάλεσα να έρθουν να φάμε όλοι μαζί. Μετά της ανακοίνωση του γάμου μας δεν βρεθήκαμε ξανά όλοι."
Ο Μάρκος της χαμογέλασε και την έσφιξε πιο πολύ επάνω του "Εγώ πάλι που ήθελα σήμερα να κάνουμε άλλα πράγματα;"της ψιθύρισε ώστε να μην ακούει κανένας.
Τα μάγουλα της κόκκινισαν "Κύριε Παπαναστασίου πριν σας έρθει ο αγκώνας μου στα πλευρά σας, πηγαίντε και καθίστε στο τραπέζι που ετοίμασα."είπε κοροϊδευτικά και ο Μάρκος γέλασε με την ψυχή του.
"Δεν την γλυτώνεις να ξες."της φώναξε και οι γονείς τους γύρισαν να τους κοιτάξουν.
"Τι δεν γλυτώνει αγόρι μου;"ρώτησε η μητέρα του.
Η Ελπίδα πετάχτηκε και του έκλεισε το στόμα πριν πει οτιδήποτε "Να μωρέ κάτι σχέδια στην δουλειά."είπε και βγήκε ακανόνιστα η ανάσα της.
Η υπόλοιπη μέρα πέρασε υπέροχα. Ολοι μαζί σε ενα τραπέζι να τρώνε, να πίνουν και να γελάνε. Η Ελπίδα τους κοιτούσε και η καρδιά της γέμιζε με χαρά. Επιτέλους όλα ήταν καλά και σιγά σιγά έπερναν τον δρόμο τους. Ο Μάρκος την παρατηρούσε από μακριά και ένα χαμόγελο εμφανίσθηκε στο πρόσωπο του. Αυτή η γυναίκα ότι και να έκανε, τον γέμιζε.
BẠN ĐANG ĐỌC
Το κάρμα {TYS17}
Lãng mạn"Τελικά το κάρμα μπορεί να φημίζεται για την ασυνέπεια του, όμως όταν αποφασίσει να χτυπήσει, θα χτυπήσει με το χειρότερο τρόπο ή μήπως οχι;" Το εξώφυλλο δημιουργία του : Κωνσταντίνου Σπανού. Ευχαριστώ πολύ!!!
