Ας κλείσει κάποιος τον διακόπτη του χρόνου να μην περνάει τόσο γρήγορα.
Τρείς ημέρες έμειναν μέχρι τον γάμο του Μάρκου και της Ελπίδας και οι ετοιμασίες έχουν πάρει φωτιά.
Έπειτα από τον "λάθος συναγερμό" της εγκυμοσύνης της Ελπίδας, δεν ξανάσυζητησαν αυτό το θέμα και απλά συνέχισαν ήρεμα την καθημερινότητα τους.
Και είναι η μερα πια, του πολυπόθητου μπατσελορ. Ο καθένας θα έβγαινε ξεχωριστά με την παρέα του. Βέβαια, κανένας από τους δύο δεν ήθελε να βγει από το σπίτι. Ήθελαν να μείνουν οι δυο τους.
"Ρε μωρό μου είναι ανάγκη να πάμε στο μπατσελορ; Καλά δεν περνάμε και τα δυο μας στο κρεβάτι μας;"είπε ο Μάρκος στην Ελπίδα αφού προσπαθούσαν και οι δυο να βρουν τις ανάσες τους, ύστερα από τον πολύωρο έρωτα τους.
"Θα το ήθελα και εγω ψυχή μου αλλά...ξες ότι δεν θα μας αφήσουν σε ησυχία."του είπε και μπήκε στην αγκαλιά του. Ο Μάρκος ξεφύσηξε και κοίταξε το ρολόι στο χέρι του "Τι ώρα θα έρθουν να σε πάρουν;"την ρώτησε.
"Μου είπαν κατά τις δέκα."γύρισε και κοίταξε και αυτή το ρολόι "Σε δύο ώρες δηλαδή. Άρα πρέπει να σηκωθώ."του είπε και σηκώθηκε καλύπτωντας την γύμνια της με ένα σεντόνι.
Σηκώθηκε και αυτός -γυμνός όμως- και πήγε από πίσω της κατευθυνόμενος προς το μπάνιο. "Μήπως να κάνουμε μαζί μπάνιο;"της ψιθύρισε και δάγκωσε ελαφρά τον ώμο της. Η Ελπίδα γέλασε και τον τράβηξε μαζί της μέσα στο μπάνιο πετώντας μακριά το σεντόνι της.
*****************************
"Μωρό μου φύγε και εσύ γιατί εγώ θα αργήσω έτσι όπως το πάμε."τον παρακάλεσε προσπαθώντας να αποφύγει τα φιλιά του στον λαιμό της. "Μμμ, λίγο ακόμα ψυχούλα μου."της είπε προσπαθώντας και αυτός να πάρει λίγα ακόμα φιλιά μέχρι που χτύπησε το κουδούνι και η Ελπίδα σαν να άκουσε το σωτήριο χτύπημα, βγήκε απο το δωμάτιο και κατέβηκε τις σκάλες.
Άνοιξε την πόρτα και έπεσε επάνω της η Ξένια "κουμπαρούλα μου όμορφη."την αγκάλιασε σφιχτά "Πόσο χαίρομαι. Χριστέ μου παντρεύεσαι."τσίριζε και ο Αλέξανδρος προσπαθούσε να μην γελάει με την αντίδραση της Ξένιας και την φάτσα της Ελπίδας. Το βλέμμα του Αλέξανδρου έπεσε επάνω στην φιγούρα του Μάρκου που καθόταν στην άκρη της σκαλας και τον πλησίασε "Επ, κουμπάρε. Έτοιμο σε βλέπω."Τον τσίμπησε στο μάγουλο "Καρδιές θα κάψεις σήμερα."Ο Μάρκος γούρλωσε τα μάτια του και κοίταξε πίσω από τον Αλέξανδρο που η Ελπίδα τον κοιτούσε δαγκώνοντας το εσωτερικό από το μάγουλο της. "Όχι φίλε μου"σταμάτησε τον Αλέξανδρο "Τελείωσαν αυτά, τώρα έχω την Ελπίδα."
ESTÁS LEYENDO
Το κάρμα {TYS17}
Romance"Τελικά το κάρμα μπορεί να φημίζεται για την ασυνέπεια του, όμως όταν αποφασίσει να χτυπήσει, θα χτυπήσει με το χειρότερο τρόπο ή μήπως οχι;" Το εξώφυλλο δημιουργία του : Κωνσταντίνου Σπανού. Ευχαριστώ πολύ!!!
