Το κάρμα {TYS17}

Κεφάλαιο 24ο

Δυο εβδομάδες μακριά από όλους. Δύο εβδομάδες στην Ιταλία και ήδη ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Κάθε βράδυ έκλαιγε και την έβρισκε το πρωί με πρησμένα μάτια μπροστά από το παράθυρο στο δωμάτιο της. Ο ξάδερφος της πάντα της έλεγε να τους συνοδεύει με την γυναίκα του σε κάθε έξοδο και αυτή πάντα αρνιόταν. Δεν είχε όρεξη και δύναμη να βγει.

"Σίγουρα δεν θες να έρθεις ρε μικρό; Δεν θα κάτσουμε πολύ." Της είπε τελευταία ο ξάδερφος της ενώ άνοιξε ελάχιστα την πόρτα του δωματίου της για να την κοιτάξει.

"Σίγουρα Ιακωβέ μου, μην ανησυχείς. Θα μείνω να δω καμία ταινία και μετά θα κοιμηθώ."του ειπε και χαμογέλασε όταν της έστειλε ένα πεταχτό φιλί και έκλεισε την πόρτα.

Κοιτούσε εδώ και ωρα το κινητό της. Όσο καιρό βρισκόταν μακριά το ειχε απενεργοποιήσει. Ακόμα και με τους γονείς της μιλούσε μέσω του Ιάκωβου. Το πήρε στα χέρια της και το γυροφέρνε μια στο δεξί και μια στο αριστερό χέρι. Πήρε όμως την απόφαση. Αφού πρώτα το έβαλε να φορτίσει, το άνοιξε και ξεκίνησε να βλέπει ότι μηνύματα και κλήσεις είχε.

Τα πιο πολλά ήταν από τον Μάρκο και άλλα από την Ξένια. Ακόμα και ο Αλέξανδρος την είχε καλέσει αρκετές φορές.

Ξεκίνησε να διαβάζει τα μηνύματα του Μάρκου. Αλλα ήταν μεσα στον πόνο, άλλα μέσα στην αγάπη και άλλα μέσα στο μίσος. Ενα μήνυμα όμως την έκανε να σταματήσει τα πάντα και να κάθεται να το κοιτάει με τις ώρες.

"Δεν θα καταλάβεις ποτέ τον πόνο που μου προκάλεσες μέχρι να νιώσεις και εσυ τον ίδιο. Ξες...αυτο λέγεται κάρμα.

Όπου και αν είσαι, να προσέχεις..."

Ηταν το τελευταίο μήνυμα που της έστειλε πριν μια ημέρα. Τα μάτια της γέμισαν με δάκρυα για ακόμα μια φορά. Βγηκε απο τα μηνύματα και νε τρεμάμενα χέρια μπήκες στις επαφές και στάθηκε στο όνομα της Ξένιας. Έπρεπε να την πάρει,και μόνο που την άφησε τόσο καιρό χωρίς να της μιλήσει ήταν πολύ άσχημο.

Ο αριθμός χτύπησε 2 φορές και στο 3ο χτύπημα η Ξένια απάντησε.

"Ελπίδα; Θεέ μου ζεις. Είσαι καλά; Γιατί μας το έκανες αυτο; Που είσαι;"ξεκίνησε έναν βομβαρδισμό ερωτήσεων.

Η Ελπίδα χαμογέλασε στραβά και καθάρισε τον λαιμό της "Καλά είμαι αγάπη μου, έπρεπε να φύγω και ήρθα στον Ιάκωβο, συγνώμη που δεν είπα τίποτα αλλά ξες πολύ καλα γιατί είμαι μακριά. Φοβάμαι Ξένια."της ειπε και αναστέναξε.