Κεφάλαιο 9ο

1.6K 156 7
                                    

"Σίγουρα δεν θες να πω στον γιατρό να έρθει σπίτι ρε μωρό μου; Αν ο πυρετός ανέβει κι αλλο;"η φωνή του Μάρκου ακουγόταν αγχωμένη.

"Ρε Μάρκο λίγο πυρετό έχω, φαινόταν από εχθές οτι ήμουν κάπως. Εσύ πρόσεχε τον εαυτό σου γιατί μην ξεχνάς ότι σε κόλλησα."τον μαλωσε και εκείνος γέλασε.

"Μήπως να έρθω να κολλήσουμε τις αρρώστιες μας;"την προκάλεσε και η Ελπίδα ξεφύσηξε.

"ΜΑΡΚΟ"φώναξε "Μην με κανεις να φωνάζω και πονάει ο λαιμός μου."τον παρακάλεσε.

"Χθες το βράδυ όμως μια χαρά φωναζες το όνομά μου Ελπιδακι"είπε και άκουσε την Ελπίδα να πέρνει μια κόφτη ανάσα.

"Δεν θα το σχολιάσω και θα σε αφήσω να δουλέψεις αλλά θα τα πούμε το βράδυ κύριε Μάρκο μας."

"Φιλάκια...παντού μωρό μου."της είπε και η Ελπίδα μόνο που δεν άρχισε να τσιρίζει.

Ο Μάρκος δούλευε αδιάκοπα πάνω στο νέο του project που θα ξεκινούσε με την Ελπίδα.

"Μυρτώ τι ραντεβού έχω ακόμα;"είπε μεσα από το τηλέφωνο στην γραμματέα του.
"Μόνο με τον κύριο James που θα έρθει από το Λονδίνο σε περίπου μια ώρα κύριε Παπαναστασίου."απάντησε αυτή και ο Μάρκος ξεφύσηξε.

"Φέρε έναν καφέ σε παρακαλώ."Είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Ήθελε τόσο να επιστρέψει σπίτι και να την κλείσει στην αγκαλιά του. Ειδικά μετά το χθεσινό του βράδυ δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί με τίποτα.

Η Ελπίδα από την άλλη ένιωθε καλύτερα και δεν μπορούσε να κάθεται σπίτι του. Θα πήγαινε στην εταιρία να του κάνει έκπληξη και παράλληλα να δουλέψει.

Η πόρτα στο γραφείο χτύπησε στο γραφείο του Μάρκου χτύπησε και αυτός απορροφημένος στην δουλειά δεν σήκωσε το κεφάλι του και απλά μίλησε "Άφησε τον καφέ εδώ Μυρτώ."Είπε και έδειξε δίπλα από το γραφείο του.

"Δεν είμαι η Μυρτώ αλλά αν θες καφέ να πάω να σου κάνω μωρό μου"Η φωνή της ακούστηκε στο γραφείο.

Σήκωσε απορημένος το κεφάλι και αυτό που είδε δεν το περίμενε "Ντίνα τι θέλεις εδω"την κοίταξε από επάνω μέχρι κάτω "έτσι;"το ντύσιμο της ήταν τόσο προκλητικό που άφηνε λίγα στην φαντασία.

"Είπα να έρθω να πω ένα γειά. Μου έλειψες. Όπως μου έλειψε και το γραφείο σου. Θυμάσαι τι κάναμε εδώ μέσα;"είπε ενώ κάθησε πάνω στο γραφείο του.

"Το τι κάναμε παλιά έχει μείνει ευτυχώς στο παρελθόν και εκεί θα μείνει."της είπε νευριασμένα.

Το κάρμα {TYS17}حيث تعيش القصص. اكتشف الآن