Το κάρμα {TYS17}

Κεφάλαιο 19ο

Ο χωρισμός ελαττώνει τα μέτρια πάθη και δυναμώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τα κεριά αλλά φουντώνει τις φωτιές.

-Λα Ροσφουκώ

"Με χτυπούσε."του είπε μόνο και συνέχισε να κλαίει.

Ο Μάρκος έμεινε στην θέση του και γύρισε να την κοιτάξει "Ορίστε;" πρόλαβε να πει πριν δει την Ελπίδα να πέφτει στα γόνατα και να κλαίει με αναφιλητά. Έτρεξε κοντά της και προσπάθησε να την κρατήσει όρθια, προσπαθούσε να την σηκώσει αλλά μάταια "Ελα μωρό μου βοήθα την κατάσταση και συνεργάσου για να μπούμε μέσα."της είπε και τότε η Ελπίδα σήκωσε τον βλέμμα της και του έδωσε το χέρι της για να την βοηθήσει.

Την βοήθησε να σηκωθεί και με αργά βήματα βρέθηκαν στον εσωτερικό του σπιτιού. Την άφησε απαλά πάνω στον καναπέ και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για να πάρει ένα ποτήρι με νερό για να της το δώσει.

"Έλα πιες λίγο νερό, να ηρεμήσεις."της είπε και της το έδωσε.

Η Ελπίδα με τρεμάμενα χέρια το ήπιε αλλά όταν προσπάθησε να το αφήσει στο τραπεζάκι της έπεσε από τα χερια" Συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη"έλεγε και ξαναέλεγε και εκείνη την στιγμή ξαναέβαλε τα κλάματα. Ήταν ένα ράκος.

Την αγκάλιασε και της ζητούσε να χαλαρώσει για να μιλησουνε"σε παρακαλώ μην κλαις, πρέπει να μου μιλήσεις...Εσύ το ήθελες."

Η Ελπίδα τον κοίταξε στα μάτια πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε να μιλάει "Ο Κώστας και εγω ήμασταν μαζί πριν τρία χρόνια, ήμουν τρελά ερωτευμένη. Ήταν βλέπεις ο πρώτος άνδρας στην ζωή μου και αφέθηκα. Τον πρώτο καιρό ολα πήγαιναν υπέροχα, σαν παραμύθι. Κάποια στιγμή και αφού είχαμε κλείσει 6 μήνες μαζί φερόταν πολύ περίεργα."πήρε μια βαθιά ανάσα ξανά διότι όσα θυμόταν την έπνιγαν.

"Ήταν πολύ επιθετικός απέναντι μου, στην αρχή μου μιλούσε πολυ άσχημα και μετα...μετά..."σταμάτησε και δεν μπορούσε να μιλήσει, είχε έναν κόμπο στο λαιμό.

"Και μετά ξεκίνησε να σε χτυπάει."συμπλήρωσε ο Μάρκος και μόλις κούνησε η Ελπίδα καταφατικά το κεφάλι έσφιξε δυνατά τις γροθιές του "Το ρεμάλι"είπε μέσα από τα δόντια του.

"Μετά...μου ζητούσε χρήματα. Μου έλεγε πως αν δεν του δώσω θα τον σκότωναν. Εγώ έδινα ότι είχα, μέχρι και δάνειο πηρα...ήμουν ερωτευμένη μαζί του παρόλα όσα μου έκανε. Πίστευα ότι είχε περάσει κάποια φάση. Άλλα η βραδιά που σημάδεψε την ζωη μου δεν βγαίνει από το μυαλό μου. Είχε έρθει μεθυσμένος, σε άσχημα χάλια. Και τότε αρχισε πάλι απο την αρχή να με χτυπάει και να με βρίζει. Ώσπου προσπάθησε να..."δεν μπορούσε να συνεχίσει, οι εικόνες ξεπηδούσαν απο το μυαλό της "προσπάθησε να μου κάνει πράγματα που εγώ δεν ήθελα."