Dwa Słowa

Wolność

Hope

Siedziałam w samolocie i słuchałam nowej piosenki Ed'a Sheeran'a - Shape of you. Przed chwilą omówił wszystko z Nicole. Kiedy wylądujemy w Paryżu, pojadę do swojego hotelu, a jutro z samego rana zostanę oprowadza po szkole i akademia. Nie przyjęłam jeszcze ich propozycji uczęszczania tutaj do szkoły, ale i tak chce zobaczyć jak to wszytko będzie wyglądać i w ogóle.

Kiedy po godzinie byliśmy już na miejscu pożegnałam się z moimi towarzyszami, uprzednio omawiając polany jutrzejszego dnia, i ruszyłam do hotelu. Chwilę sobie postałam zanim złapałam taksówkę, ale jakoś dałam radę. Ustaliłam z rodzicami, że nie zatrzymam się luksusowym, pięciogwiazdkowym hotelu, tak jak oni chcieli, tylko w jakimś zwykłym, ale który jednak nie odstrasza od siebie na kilometr.

Czterdzieści pięć minut później miałam już kluczyk do mojego tymczasowego lokum w ręce i powoli zaczęłam kierować się w jego stronę. Idąc korytarzem patrzyłam na numerki przyklejone do drzwi. 61, 62, 63, 64, 65...66 o jest. Włożyłam kluczyk do zamku i przekręciłam go.
W środku mój pokoju był malutki, ale trzeba przyznać, że przytulny i przede wszystkim czysty. Zostawiłam walizki przy łóżku, które zajmowało 4/7 całego pokoju. Kiedy już chwilę odsapnęłam, wyjęłam z walizki najpotrzebniejsze rzeczy i poszłam się wykąpać.

Będąc już czysta ubrałam się w piżamę, która składała się z bluzki na ramiączka i krótkich spodenek, i położyłam się do łóżka. Początkowo było mi zimno samej pod nierozgrzaną kołdrą, ale już pochwali została wypełniona moim ciepłem.

Ostatnią moją myślą przed snem było to czy Nicolas się już stęsknił czy jeszcze nie.

***

Rano wstałam o ósmej i poszłam się ogarnąć. Gotowa i odświeżona poszłam się ubierać. Na dziś wybrałam krótką sukienkę w barwach flagi Ameryki, która przekazałem w tali paskiem.

Na nogi założyłam białe, niskie trampki, a na ramię zrzuciłam średniej wielkości torebkę. Gotowa zadzwoniłam i umówiłam się z Nicole, że wyjdzie przed budynek kiedy będę blisko, aby mnie odprowadzić.

***
Dwie godziny później byłam już po zwiedzenia pięknej sali baletowej i całego budynku. Byłam naprawdę pod niesamowitym wrażeniem. Kiedy miałam już wychodzić jakąś kobieta podbiegła do Nicole i zaczęła jak coś chaotycznie tłumaczyć. Na co ona zmartwiona pokiwała tylko głową i odwróciła się z powrotem do mnie.

- Wiesz co, Hope?  Mam dla ciebie pewną propozycję.

***
- Tutaj musisz bardziej energicznie!

Od dwóch dni trenuje z Erciem, nie powiem, żeby to były łatwe treningi. Okazało się, że sprawa, która tak bardzo zasmuciła Nicole miała podłoże w tym, że tancerka się rozchorowała i nie mogła wystąpić na balu, który był poświęcony samotnym matką. W dodatku bal był w tematyce lat 80 i organizatorzy wymyślili sobie, żeby na otwarcie zatańczyć taniec finałowy z filmu Dirty dancing. Cóż za oryginalność, no na prawdę.

Muszę się więc nauczyć całego układu w trzy dni, a moim partnerem jest Eric. Eric jest z pochodzenia Niemcem i przy okazji strasznym gburem, dupkiem i arogantem nawet gorszym od Nicka.

- Ruszaj się rudzielcu nie mam całego dnia!

***

Stałam za kurtyną i czekałam jak wszyscy już przyjdą i będziemy mogli zaczynać. O dziwo wcale się nie stresowałam. Miałam na sobie śliczną czarno-zieloną sukienkę, którą kupiłam sobie na rozpoczęcie liceum. To, że mam ją tu to była czysta intuicja, aby zapakować ja do walizki. Po paru minutach Nicole dała nam znak, że wszystko gotowe i możemy się ustawiać. Tak też zrobiliśmy i już po chwili światło reflektorów na moment mnie oślepiło, ale dałam radę. I tak się rozpoczął wielki wieczór, który zmienił dużo w moim życiu

Muszę przyznać, że w wielkim Paryżu czułam trochę zagubiona, bardzo samotna, ale wolna. 

_Santa_

Maraton 🏃

Z góry przepraszam, że taki beznamiętny, krótki i nudny rozdział, ale strasznie się z nim moczyłam i chciałam mieć już go po prostu z głowy. Postaram się, aby kolejny był lepszy.

Sukienka Hope.