Locked by you 2

3.

Ik ga zitten aan de tafel, tegenover Pieter en Yarik. Jonas komt naast me zitten en slaat zijn armen over elkaar. Ik kijk hem even aan en hij kijkt nijdig terug. Ik weet dat hij boos is omdat ik niet luisterde, maar ik was gewoon te koppig. Hij moet begrijpen dat ik dat ook kan zijn.

'Evelien Bosmans...' Begint Yarik met een grijns. 'Wat?' Pieter klopt op tafel. 'Zwijgen!' 'Ik vroeg alleen maar-' '-Kop dicht!' Snauwt hij meteen. Ik schuif terugdeinzend een krul achter mijn oren. Mijn haren zijn helemaal doorweekt en ik weet dat ik er niet uit zie. 'Ik wil dat je met Yarik mee naar boven gaat en dat je hem gehoorzaamt.' Zegt Pieter al wat kalmer. Ik kijk meteen bang om me heen, ik heb al een vermoeden wat er gaat gebeuren. 'Ik wil dat niet!' Als Pieters ogen kogels waren, dan was ik er vast geweest. 'Je doet wat hij van je verlangt, je hoeft niet bang te zijn... Yarik is simpelweg een dokter.' Ik spring woedend recht. 'Een dokter?! Waarom in godsnaam zou ik een dokter nodig hebben?! En daarbij, jij bent toch een dokter?!' Pieter zet zich ook woedend recht. 'Je hebt een grote wonde in je hoofd, het bloed drupt er nog steeds uit! Je hebt een professionele dokter nodig!' 'Een professionele dokter? Volgens mij hoort zelfs een professionele dokter zijn klanten niet te betalen, of is hij de klant?' Grom ik. Natuurlijk heb hem door! Ik weet wat hij van plan is. Ik zal door Yarik misbruikt worden en Pieter zal daar alleen maar rijker op worden. Het is mijn lichaam waar hij nu mee speelt. 'Jij gaat met hem mee, gehoorzaam mij! Verdomme!' Roept hij kwaad. Jonas gaat beschermend voor me staan. 'Geld verdienen? Door het lichaam van Evelien in handen te laten leggen van pedofielen? Je raakt haar niet aan, met geen vinger!'

Pieter komt naar ons toe. Hij duwt Jonas aan de kant. Hij beland op de grond en zijn hoofd raakt één van de witte kasten. Pieter grijpt me vast bij mijn schouders. 'Ga! Ga mee met Yarik naar boven! Nu!' We blijven elkaar boos aankijken. Het is een strijd met onze blikken. Maar ik moet toegeven dat hij hier beter in is als ik. Ik zucht en geef op. Ik staar naar de grond. 'Oké, ik ga mee.' Mompel ik. Pieters boze blik wordt verstoord door een sympathieke grijns. Hij wrijft ruw door mijn haren. 'Goed zo beauty.'

Ik wend mijn blik af naar Yarik. Hij zet zich recht en gaat naar boven. Hij zegt niet dat ik moet meekomen, maar in het midden van de trap blijft hij staan en kijkt me aan. Zijn blik zegt wél dat ik moet meekomen.

Voordat ik de trap op ga, ga ik eerst naar Jonas. Ik help hem overeind. 'Evelien, doe niet wat hij wil!' Zegt hij snel met de angst in zijn ogen. 'Ik kan niet anders, ze doen me anders pijn.' Zeg ik stil en kijk naar de grond. 'Ik wil niet dat ze aan je zitten!' 'Ik bepaal toch zelf wat ik doe?! Ik wil het misschien niet maar ik doe het toch, als je zegt dat ik het niet moet doen en je blijft het zeggen dan dwing je me zelf te stoppen.' 'Je begrijpt het niet Evelien, ik wil je alleen maar beschermen!' 'Maar als ik het niet doe dan doen ze jou ook pijn! Ik moet het doen.' 'Ik wil niet dat je bestempeld word als slaaf!' 'En ik wil niet dat je zo roept tegen mij! Je maakt me bang!' Jonas zwijgt. Ik zie in zijn ogen hoe bang hij is, hoe hij zich zorgen om me maakt, hoe hij met me meeleeft. 'Als zelfs ik je al bang kan maken...' Mompelt hij stil verbaasd. 'Ik... Ik... Weet niet wat er met me gebeurt! Ik wil dit allemaal niet, geloof me, maar ik wil ook geen pijn en... Je moet begrijpen dat ik niet nog meer pijn aankan.' 'Je bent sterk genoeg, dat zie ik in je ogen.' Ik schrik van die laatste zin die hij uitspreekt. Hij zei net hetzelfde... Net hetzelfde zinnetje dat oma tegen me zei. 'Hoe... Weet je dat?' Vraag ik stotterend. 'Ik weet het niet... Ze zijn zo... Blauw?' Grinnikt hij. 'Dat bedoel ik niet... Ik bedoel... Hetgeen wat je net zei... Die zin... Die... Die... Ach laat ook maar.' Zucht ik. Hij glimlacht weer en trekt me in een knuffel. Hij streelt door mijn haren.

Yarik komt naar beneden. 'Ik wil mijn geld terug!' Gromt hij en gaat tegenover Pieter staan. 'Meneer Tavernier, ik begrijp dat u ongeduldig bent, Evelien komt nú met je mee.' Zegt Pieter en kijkt me boos aan. Dapper zet ik een stap naar voren. 'Nee, ik doe het niet.' Zeg ik kordaat. Yarik neemt zijn jas van de stoel en trekt hem aan. 'Pieter, ik wil mijn geld terug, nú.' Gromt hij. 'Evelien zal het doen!' Blijft Pieter vol houden, maar ik kruis mijn armen koppig over elkaar heen. 'Geef mijn geld terug, ik heb geen zin om te wachten vooraleer ze met me meegaat, zorg er maar eerst voor dat je mooie meisje gehoorzaamt.' Pieter zucht en geeft met tegenzin zijn geld terug. Ik weet dat hij me zal verwonden zodra de man weg is. Ergens ben ik daar bang voor, maar ergens ook niet.

Pieter gaat met Yarik naar buiten, om hem te laten gaan. Wanneer ze even buiten zijn, omhels ik Jonas. 'Hij is weg!' Roep ik opgelucht. 'Ja... Maar Pieter zal je nu wel straffen.' 'Jij was degene die zei dat ik-'
'-Ik weet het Bossie en ik ben ook super trots op je! Je bent en blijft mijn sterke meisje...' Ik duw mijn hoofd tegen zijn borstkas aan. Zijn shirt is kletsnat, net als zijn haren, maar dat houd mij niet tegen om hem eens goed te knuffelen.

'We gaan beter naar boven, voordat Pieter weer terug is.' Zegt hij daarna. 'Goed idee.' We gaan samen weer naar onze kamer.

Uitgeput laat ik me vallen op het bed. Jonas gaat naast me liggen. We kijken elkaar even aan. We glimlachen, al hebben we daar geen reden voor want vanbinnen gaan we dood van de zenuwen. Hoe erg zal de straf van Pieter zijn? Dat is de vraag die in mijn hoofd ronddwaalt. Ik ben zo verzonken in gedachten dat ik Jonas kus niet zag aankomen. Hij drukt onverwachts zijn lippen tegen de mijne aan. Ik verlos mijn lippen niet van de zijne, ik geniet, net als hij doet. Ik ga op hem liggen. Mijn natte haren vallen net naast zijn schouder. De topjes van onze neuzen raken elkaar. We glimlachen, meer zeggen we eigenlijk niet. Onze ogen vertellen de verhalen en onze glimlach verteld ons gevoel. We zijn verliefd, we houden van elkaar. Als hij er niet geweest zou zijn, dan werd ik misschien niet ontvoerd en dan verloor ik misschien niet zoveel, maar nu heb ik hem. Hij heeft me sterk gemaakt. Hij heeft me liefde gegeven. Hij laat me eindelijk weer lachen.

Heeeeeeey mensen! Vergeet zeker niet te stemmen of te reageren! Hoe vinden jullie eigenlijk deel 2 van Locked by you? Laat me zeker iets weten! Bye!