Locked by you 2

20.

Ik wil naar mijn gsm grijpen en Jonas bellen, maar misschien heeft Luca helemaal geen kwade bedoelingen en wil hij het gewoon goedmaken voor wat hij jaren geleden verrichte. Met een bang hart open ik de deur. Hij staat er. Met een grijns. Ik verberg me een beetje achter de deur. 'Hé.' Zegt hij simpel. 'Mag ik binnenkomen?' Vraagt hij voorzichtig. Ik knik wel van ja, maar eigenlijk wil ik dat niet. 'Wat kom je doen?' Vraag ik stil. 'Ik kom je eens opzoeken. Het is al een tijdje geleden.' 'Beter laat je me gewoon met rust, dat hadden jullie beloofd.' Sis ik. ' Pieter is van plan om de belofte te verbreken. Hij wil samenwerken met Marc Dutroux, het ziet er niet goed uit voor je liefje.' 'Als hij die belofte verbreekt, dan doe ik dat ook. Jonas is agent en hij zal me helpen! Jullie zitten binnen de kortste keren vast in de cel!' 'Wij zijn niet bang van Jonas, noch van de politie. Wij hebben je te pakken voordat de politie ons heeft.' Grijnst hij. 'Waarom ik? Kunnen jullie hier niet gewoon mee stoppen? Me met rust laten?' 'Nee, je bent van ons en je blijft van ons.' Plots wordt er op de deur geklopt. 'Wie zijn dat?!' Snauw ik naar Luca. 'Hoe moet ik dat nou weten?' 'Zijn het Pieter en die andere pedofielen?!' 'Niet dat ik weet.' Zegt hij onschuldig. Ik stap naar de deur toe. Wanneer ik de deur open, kan ik meteen ademhalen wanneer ik mijn tante zie staan met haar drie kinderen. Ik was het helemaal vergeten! Mijn tante en nonkel vertrekken vandaag naar het Amazonewoud en blijven daar voor meer dan acht weken. Jonas en ik hadden beloofd om voor hun drie kinderen te zorgen. Maar dit is toch echt wel de verkeerde moment! Robin, Eline en Noah stormen de kamer binnen. Mijn tante geeft hun rugzakken aan me en wrijft dan door mijn haren. 'Ik vind het echt heel fijn dat je je samen met Jonas opoffert om voor hen te zorgen.' 'Dat doen we graag. Veel plezier in het Amazonewoud!' 'Dankjewel, Evelientje!' Ze geeft me nog een kus op mijn wang en zwaait naar haar drie kinderen. Daarna vertrekt ze.

'Wie is hij?!' Vraagt Robin wijzend naar Luca. 'Een vriend.' Lieg ik. 'Blijft hij hier lang?' 'Een hele dag.' Zegt Luca me voor. 'Een hele dag?!' Herhaal ik. 'Ja, ik vertrek wanneer Jonas weer terugkomt.' Dat meen je toch niet?! Hij maakt me zo kwaad! 'Waar is Jonas?' Vraagt Noah die de kamer bestudeerd. 'Hij is aan het werk.' Antwoordt ik en wrijf door haar blonde haartjes. Eline en Noah lijken beiden zo goed op me! Eline is de oudste, ze is 12. Robin is 8 en Noah is 4. Als je Eline en Noah zou laten samensmelten, krijg je mij. Noah is dapper en kent geen angsten, ze is dan ook nog maar 4. Eline is eerder verlegen en een stil type. Maar ze is heel slim en lijkt qua uiterlijk identiek op mij, alleen jonger. Robin is alles wat ik niet ben. Hij is wild en wij tweeën komen niet goed overeen. Hij is zeer koppig en luistert nooit. Hij zet steeds alles op zijn kop om aandacht te krijgen. Ik ben ook koppig en wild maar bij mij hangt het van mijn omgeving af. Robin ís wild en koppig in alle situaties.

'Wat gaan we doen?' Vraagt Noah opgewonden. 'Ik had niet echt plannen voor vandaag.' Beken ik. 'We kunnen een gezelschap spel spelen?' Stelt Luca voor. Hij moet zich hierbuiten houden! Straks vinden de kinderen hem nog leuk! Dat mag zeker niet gebeuren! 'Saai!' Zucht Robin. 'We kunnen cupcakes maken, dat doet mama soms ook?' Stelt Eline voor. 'Dat is niet leuk! Dat is voor meisjes!' Zeurt Robin. 'Niet oordelen voordat je het hebt geprobeerd. Het is een fantastisch idee van Eline! Het is leuk en het resultaat is ook nog eens lekker!' Moedig ik aan. 'Cupcakes bakken!' Roept Noah enthousiast. 'Ik zal dan ook maar helpen zeker?' Stelt Luca voor met een zucht. 'Je kan ook steeds naar huis gaan?' Kaats ik terug met een grijns. 'Cupcakes maken... Wie wil dat nu niet?' Zegt hij vlug. 'Waar beginnen we mee?' Vraagt Noah enthousiast. 'Beginnen doen we met het lezen van het recept!' Ik stap naar de boekenkast toe en haal er een kookboek uit. Ik blader door het boek en bestudeer met een korte blik de inhoud op de pagina's. Noah komt naast me staan en neemt ook een boek uit de kast. Ze opent het boek, maar leest het op z'n kop. Ik lach even en help haar dan door het boek om te draaien. 'Kan je al lezen?' Vraag ik. 'Ik kijk naar de prentjes.' Giechelt ze. 'Deze is mooi!' Roept ze plots en wijst naar een afbeelding in het kookboek. 'Je hebt gelijk! Laten we die maken!' Ik klap het boek dicht en neem het boek dat zij vast heeft uit haar handen. Ik sla het boek open op de juiste bladzijde en leg het op tafel. 'Laten we beginnen!'

Na enkele minuten zijn de cupcakes klaar. Ze zijn zeer goed gelukt en bovendien nog eens lekker ook. Luca heeft ook geholpen, maar houd gelukkig wel afstand van mijn nichtjes en neef. 'Wat gaan we nu doen?' Vraagt Noah als haar cupcake op is. 'We kunnen naar de manege van Amir gaan?' 'Ja, paardjes!' Roept Noah enthousiast. 'Ik ga ook mee.' Zegt Luca snel. Ik rol met mijn ogen. 'Dan vertrekken we!'

We wandelen naar de manege, de reden waarom we te voet gaan is omdat de manege zich niet ver buiten de stad bevind. Wanneer we aankomen zie ik Reya. Ze is de stalhulp en verzorgd alle paarden. Ze is momenteel bezig met het borstelen van Star. Star is een koppige merrie, maar wel het beste en snelste paard van de eigenaar Amir. Vaak mag ik op haar rijden, ze is gewoon fantastisch! Al moet je de vele boksprongen er wel bijnemen. Ik stap naar haar toe. 'Hé Reya! Alles goed?' 'Oh, hé Evelien! Alles gaat prima! Ga je rijden vandaag?' 'Nee, ik ben hier samen met Noah, Robin en Elise om de paarden te bewonderen.' Luca kucht even voor aandacht. '... En Luca.' Voeg ik er zuchtend aantoe. 'Amir vroeg me om Star te berijden, maar ik deed het nooit eerder en ik ben bang.' 'Waarom?' 'Dat paard is echt te wild, ze bokt me er ongetwijfeld vanaf.' Ik kijk even naar Star. Ik geef Reya gelijk: Star is een koppige en wilde merrie, maar het is een toppaard en ik heb haar al bereden. Soms valt ze echt goed mee. 'Weet je wat? Ik zal haar berijden!' 'Dankjewel Evelien!'

Ik zadel Star snel op en maak me klaar om haar te berijden. 'Wees wel voorzichtig.' Zegt Luca. Ik kijk hem verward aan. 'Ben je bezorgd?' 'Je bent gewoon van mij, oké?! Accepteer dat nou eens! Natuurlijk ben ik dan bezorgd!' Sist hij. Ik kijk snel naar de reacties van Robin, Eline en Noah, maar Eline is eigenlijk de enige die doorkrijgt dat er iets niet klopt, dat zie ik aan haar verwarde gezichtsuitdrukking. Ik zet mijn voet in de stijgbeugel en hef mezelf omhoog. Vervolgens ga ik comfortabel in het zadel zitten en neem de teugels vast. Ik wandel op de rug van Star naar de ring toe.

Ik warm even op door met haar te gaan draven. In het begin is ze zeer rustig. Ze gehoorzaamt en doet niet moeilijk. Luca en de kinderen staan aan het hek. Ze zijn onder de indruk en dat is niet zo gek want Star is in een zeer goede bui vandaag. De parking van de manege bevind zich net naast de buitenring, de plek waar ik nu rijd. Er stopt een wagen. Ik herken die auto van ergens. Het doet me denken aan mijn vader die me aan school afzette en zeer toevallig kwamen we net Pieter tegen die zijn wagen op de parking van de school parkeerde. Dit is die wagen! Ik zie Pieter uitstappen. Hij heeft een knalgroene vest aan, zo ééntje waar je niet naast kan kijken. Hij gooit de deur van zijn wagen dicht en merkt me dan op. Onze blikken kruisen elkaar. Hij grijnst en zwaait terwijl ik mijn hoofd snel de andere kant opdraai. Pieter komt naar de ring toe en gaat naast Luca staan. Hij gooit zijn armen over het hek. 'Alles verloopt volgens plan... Binnenkort is ze weer van ons.' Hoor ik hem zeggen. Ook Eline vat het gesprek op en luistert aandachtig mee. 'Jonas nog niet tegen het lijf gelopen?' Vraagt Pieter dan. 'Nee, hij werkt overdag. Maar als ik hem zie dan...' 'Dood hem.' Beveelt Pieter. Ik schrik en verlies de controle van Star. Ze begint plotseling heel hoog te bokken en rent door de ring. Ik kan gelukkig goed mijn evenwicht bewaren. Ze doet er alles aan om me van haar rug te krijgen. Bokken, steigeren, galopperen en onverwachtse wendingen maken, maar ik blijf stevig in het zadel zitten en neem de teugels ook korter om haar onder controle te houden.

Uiteindelijk lukt het. Ik breng haar tot stilstand en probeer even op adem te komen. 'Jonas doden?' Vraagt Eline. De jongens schrikken, ze hadden niet verwacht dat Eline mee zou geluisterd hebben. 'Waar bemoei jij je mee?' Gromt Pieter. 'Dit is de nicht van Evelien.' Legt Luca uit. 'Ze lijken wel goed op elkaar. Je ziet duidelijk dat ze familie zijn.' Glimlacht Pieter en wrijft door de haren van Eline. 'Blijf van d'r af!' Roep ik en draaf met Star naar hen toe. 'Hé Evelien.' Grijnst hij met een knipoog. 'Maak dat je wegkomt.' Grom ik. 'Deze plek is toch voor iedereen?' Ik stijg af van Star. 'Kom jongens, we gaan naar huis. Jonas komt zo.' 'Jonas!' Roept Noah enthousiast en huppelt vrolijk in het rond. 'Doe hem de groeten!' Lacht Luca. 'Nee idioot! Ze moet net alles geheim houden. Jonas mag niet weten dat we vandaag met haar spraken!' 'Ik vertel het hem ook niet, zolang jullie ons gewoon met rust zullen laten.' 'Oké. We beloven het.'

Heeeey mensen! Vergeet niet te stemmen en te reageren! Dankjewel voor het lezen van dit hoofdstuk!