Locked by you 2

16.

'Wil je eens voelen?' Vraagt hij knipogend. 'Voelen?' Vraag ik stotterend. 'Meisjes zijn toch dol op een stoer lichaam van een jongen? Misschien wil je wel voelen aan mijn six-pack om te geloven dat hij echt is.' 'Ik geloof het hoor.' 'Weet je het zeker?' Vraagt hij door. 'Heel zeker.' Hij wrijft ongemakkelijk door zijn haren. 'Als we straks zouden kussen enzo... Zou je me dan zien als Luca of als Jonas?' Ik snap hem niet en laat dat merken met een vragende gezichtsuitdrukking. 'Jonas is de enige persoon waaraan jij kan denken! Als we zouden kussen... Kus je dan met mij of diep in je gedachten met Jonas?' 'Met jou uiteraard, jij en Jonas zijn echt twee verschillende mensen. Kussen met jou is anders. Jouw kus is helemaal niet zo warm als die van Jonas. Ik zou me dat nooit kunnen voorstellen.'

Hij komt naar me toe. 'Wil je eens proberen?' Hij schuift mijn kin omhoog en lijkt dwars door me heen te kijken. 'Ik ben bang, Luca,' geef ik toe,'Bang dat je me niet zal behandelen met respect. Dat je me pijn zal doen en alleen maar zal denken aan je eigen genot.' Hij legt zijn hand op mijn rug en duwt me tegen zijn borst aan. 'Ik zal braaf zijn, maar dan wil ik dat jij dat ook bent. Deal?' Ik kijk weer in zijn ogen en hij glimlacht vriendelijk. Als hij niet zo gemeen was dan weet ik zeker dat er een kans op liefde bestond, maar hij is gemeen, een echte crimineel. Ik mag dat vooral niet vergeten. 'Oké.' Bevestig ik onzeker. 'Geef me dan een kus.' 'Sorry, maar we spelen het spel vanavond op mijn manier.' Grijns ik duister. 'Hoe wil je het spel dan spelen?' Vraagt hij enthousiast. 'Dat zei ik toch: op mijn manier!' 'Ja maar wat is "jouw manier"?' 'Ah, dat zal je wel zien...'

Ik leg mijn hand op zijn schouder en loop om hem heen terwijl ik heel diep in zijn ogen kijk en charmant met mijn wimpers knipper. Zijn mond valt een beetje open en in zijn ogen zie ik dat hij verlangt naar meer. Mijn hand laat ik over zijn wang glijden. Ik kom zo dicht mogelijk tegen hem staan, maar raak zijn lippen net niet. Hij is groter dan mij, dus maak ik mezelf een beetje groter om recht in zijn ogen te kunnen kijken.

'Ga liggen.' Beveel ik hem en wijs naar het bed. Met plezier doet hij het. Hij gooit zichzelf op het bed en kijkt me genietend aan. Ik gooi mijn haren naar achteren en ga over hem hangen. Steeds als hij wil kussen, duw ik zijn lippen weg met mijn wijsvinger en beveel hem nog even te wachten. Ik zorg dat ik wat tijd win, zo kan ik nadenken over een plan. Ik streel hem en fluister lieve woordjes in zijn oor, maar hij wil meer. Ik besluit dan toch mijn topje uit te trekken, maar daar stopt het dan ook bij. Hij krijgt niet meer te zien, dat gun ik hem niet. Hij plaats zijn koude handen op mijn heupen en raakt met enkele vingers mijn navel. Een rilling gaat door mijn lichaam heen. Ik vind dit echt niet leuk, maar ik kan niet meer denken. Ik kan niet meer denken over hoe ik hier weg kan komen. Ik kan niet denken en tegelijkertijd Luca afleiden, dat afleiden is gewoon te vreselijk voor woorden.

'Wat doe je?' Geschrokken draai ik me om. Katie?! Hoe is ze hier nou gekomen?! De deur was toch dicht?! Of is ze één of andere geest die door muren en deuren kan lopen? 'Evelien? Waar kijk je naar?' Vraagt Luca die opmerkt dat ik naar Katie kijk. 'Kan je haar niet zien?' 'Wie niet zien?' 'Mijn zusje! Daar!' Ik wijs naar haar en hoop dat hij haar zal zien. 'Je bent gek.' Grinnikt hij. 'Ik snap het niet. Ik kan haar zien en ook mijn vader zag haar. Ze is er echt. Dat moet wel!' Luca draait mijn hoofd naar zich toe. 'Vergeet haar. Je lijkt wel gestoord als je doet alsof ze er is.' 'Het is niet alsof! Ze is er! Ik zie haar!' 'Hou op met die onzin! Nog één woord over één of andere geest die je kan zien en ik zorg ervoor dat je er binnenkort er ook zo uit zal zien!' 'Hoe bedoel je?' 'Ik bedoel dat ik je dan zou vermoorden, Bossie!' Snauwt hij. 'Zou je dat echt doen?' 'Als jij niet luistert...' 'Durf je dat?' 'Wie of wat houd me tegen?' Ik bijt op mijn lip en ga van hem af.

Ik wrijf de vermoeidheid uit mijn ogen. Het is niet gelogen, ik ben zo moe en nog steeds ziek dat ik het gevoel heb dat ik straks gewoon neer zal vallen. 'Je ziet er moe uit,schoonheid.' Zegt Luca plots die een krul achter mijn oren schuift. 'Ik ben ook moe.' Bevestig ik. 'Kom naast me liggen, laat dat kussen enzo maar achterwegen, dat doen we wel een andere keer. Ik wil niet dat je in slaap valt als we het doen.' 'Dankje dat je eindelijk wat respect toont.' 'Vind je dat leuk als ik dat doe?' 'Ja. Dat kalmeert me en stelt me gerust. Ik ga je dan op één of andere manier minder haten. Ik weet niet hoe het komt, het is alsof ik twee verschillende levens bezit. De ene haat je op alle vlakken en de andere begint plots van je te houden als je nog maar een beetje lief tegen me doet.' 'Meisjes zitten bizar in elkaar.' Lacht hij. 'Daar heb je misschien dan toch wel gelijk in. Ik ben gewoon gek.' 'Gekke mensen zijn de leukste, daar kan je altijd wel met lachen.' 'Maar ik ben koppig en irritant. Het verbaasd me dat jullie me nooit vrijlieten omdat ik zo'n grote mond had.' 'Nou, we wisten wel dat we je ooit klein zouden krijgen.' Ik kijk naar de grond. 'Hebben jullie me al klein gekregen?' Vraag ik onzeker en stotterend. 'Jep. Ons doel was dat jij de klanten, die ons betaalden, zou verwennen. Dat wou je absoluut niet doen, maar je deed het toch.' Eigenlijk heeft hij het daar fout. Ik heb nog geen enkele klant "verwent" en dat ben ik ook niet van plan. Hij denkt vast dat het Raphael al gelukt is, maar dat was een leugen.

'Weet je Luca, hoe langer ik hier ben, des te meer ik me onbelangrijk voel. Ik bedoel: ik word als een slaaf behandelt, alsof ik er écht voor geboren werd. Alsof ik geen ander leven mócht leiden. Alsof dit het enige is waar ik voor gebruikt kan worden.' Hij gooit zijn arm om me heen. 'Je bent belangrijk Bossie. We zouden alles op het spel zetten om jou te kunnen houden.' 'Daarnet wou je me nog vermoorden.' 'Dat was een waarschuwing. Als jij er niet bent, dan hebben wij niemand meer om geld aan te kunnen verdienen.' 'Dit gaat grof klinken maar waarom ontvoerd je dan niet andere meisjes of laat je deze taak aan Zora over?' 'Er zijn geen meisjes zoals jou. Jij bent hét meisje dat iedereen wil. Als ik nog maar in je ogen kijk, voel ik al opwindende gevoelens diep vanbinnen.' Ik bloos. Ik bloos en ik mag het niet doen! Ik weet dat ik heel snel rood kan worden en dat haat ik zo hard! Hij begint te lachen. Hij heeft het door. 'Niet lachen.' Zeg ik stil en probeer mijn hoofd te verbergen door mijn handen voor mijn ogen te houden. 'Verberg je niet, je bent daar te mooi voor.' Glimlacht hij. 'Stop. Stop alsjeblieft. Voordat ik je nog leuk ga vinden, maar dat zal toch nooit gebeuren.' 'Misschien wel...' 'Nooit. Kunnen de lichten nu uit alsjeblieft? Ik ben echt moe!' Sis ik. 'Oké, oké.' Zucht hij. 'Wacht! Waar kan ik me omkleden?' 'Omkleden?' 'Euh... Ja... Ik wil mijn pyjama aantrekken.' Zeg ik logisch. 'Dat hoeft niet hoor. Ik vind dat niet erg als je naakt gaat.' 'Ik wel. Ik ga ook trouwens niet meer naakt. Nooit meer.' 'Hoezo?' 'Pieter bezorgde me een trauma...' Ik zet me recht en open de kasten in zijn kamer. 'Was het zo erg?' 'Het was erger dan erg! Hij is een echte pedo, hij is... Hij is echt gemeen en wreed en... Ik ben bang van hem.' 'Banger van hem dan van mij?' 'Ja... Pieter is... Een monster.' Ik neem uit de kast één van zijn witte t-shirts. Ik trek het shirt over me heen. Het is me veel te groot, het lijkt wel alsof ik een kleedje aanheb, maar doordat het zo lang is kan ik zonder me te schamen mijn broek uit doen. Ik gooi mijn kleren op de stoel die er staat. 'Pieter houdt ervan als jij bang bent.' Zegt Luca. 'Ik weet het. Ik probeer me keer op keer te verzetten maar... Ik ben gewoon té bang.' Ik ga weer in het bed liggen en sla het donsdeken over me heen. 'Slaap zacht... Bossie...' Hoor ik Luca nog fluisteren en daarna gaat het licht uit.

Heeeeeey mensen! Sorry dat het even duurde voordat ik weer verder schreef maar ik had vandaag generale repetitie voor toneel dus vandaar... Ons toneelgezelschap is echt fantastisch! Ik heb zo'n plezier met deze mensen. Morgen is het zover... De voorstelling waarin ik een kat moet spelen... Ik heb meer stress voor de toets van Engels van Pieter dan voor dat toneel... Alles komt goed, nou ja... Dat hoop ik😂😂.

Vergeet niet te stemmen/reageren! Ik hou van jullie!!! Ty voor alle leuke reacties en stemmen en volgers en al die andere dingen... Ty!!!!!😘😘😘