Locked by you 2

14.

'Jij bent h'm!' Katie geeft me een onverwachtse tik en rent dan vlug weg. 'Ik kan nu niet spelen Katie, ik moet studeren!' Grom ik en draai mijn hoofd terug naar mijn cursus. Economie kan soms wel ingewikkeld zijn en vraagt daarom concentratie. 'Komaan... Je bent zo saai!' Zeurt ze. 'Katie, laat me doen.' Grom ik geïrriteerd. 'Ik haat je!' Roept ze en gooit de deur dicht. Ik rol met mijn ogen. Nog eventjes wachten en ze komt zich alweer excuseren, zoals altijd.

Na enkele minuten, staat ze alweer aan mijn deur. 'Sorry.' Zegt ze stil. 'Het is al goed.' Zeg ik. 'Wat moet je studeren?' Vraagt ze en komt naast me staan. 'Economie. Het gaat over de spilindex en de loonsverhoging.' 'Dat snap ik niet.' 'Dat had ik al verwacht.' Lach ik.

'Evelien! De repetitie van toneel gaat beginnen!' Roept mijn moeder. 'Ik kom!' Roep ik terug. Ik sla mijn boek dicht en ren naar beneden. Ik neem mijn jas van de kapstok en zoek ondertussen mijn script. 'Haast je Evelien!' Zeurt mijn moeder die ongeduldig staat te wachten. 'Mag ik mee?' Zeurt Katie. 'Nee.' Antwoord ik bot en stop het script in mijn tas. 'Maar ik wil ook mee!' 'Nee is nee Katie, doe niet zo irritant!' Mijn vader komt de keuken uit. 'Rustig meisjes, stop met kibbelen.' Ik zet mijn handen in mijn zij. 'Katie is hier de koppige.' 'Niet waar!' 'Zwijg!' Beveelt mijn vader. 'Evelien, je moeder brengt je nu naar toneel en Katie, ik zal een film opzetten.' Zegt mijn vader op een wijze toon.

wanneer ik aankom in de repetitiezaal, zie ik iemand die ik niet verwacht had. Pieter. Hij discussieert met Verbeke. Van de andere spelers is er geen spoor. Ik stap voorzichtig naar hen toe. 'Deze zaal is verhuurd voor de quiz van de school!' Roept Pieter naar Verbeke. 'Ik had deze gereserveerd, vandaag!' 'Dit is de zaal van de school en wij hebben hem nu nodig!' 'Ik heb hem ook nodig!' Ik kuch even, om hun aandacht te trekken. Ze draaien zich om en merken me op. 'Hey.' Zeg ik stil. 'Evelien! Je bent gekomen!' Zegt Verbeke opgelucht en komt naar me toe. 'Waar zijn de andere?' Vraag ik verward. 'Ze konden niet, ik was ze vergeten te informeren dat we vandaag in deze zaal repeteren. Jij bent de enige die ik nog kon bereiken.' 'Ik kan die scène toch niet alleen spelen?' 'Jawel, dat gaat wel...' Ik zie Pieter in een ooghoek. Hij gaat zitten op een grijze stoel tegen de muur en slaat zijn ene been over zijn andere. 'Wie speelt de rol van Patrick dan?' 'Ik zal die rol wel even spelen.' Ik knik, dan moet het zo maar. 'Let niet op mij.' Zegt Pieter die me aandachtig aankijkt. Hoe kan ik niet op hem letten? Hij is echt een gestoorde gek.

Ik zet me op mijn positie. Ik wil net de eerste woorden van mijn tekst zeggen, wanneer de zaaldeur geopend word. Het is Patrick, mijn tegenspelen. Hij heeft bruin haar en draagt een bril. Hij is heel intelligent en vriendelijk. Hij zit ook op mijn school, maar hij  volgt geen economie zoals ik, maar wetenschappen. 'Hallo, meneer Van Den Broeck.' Zegt hij vriendelijk tegen Pieter. Hij heeft hem ook als leerkracht Engels. 'Hé Patrick.' Zegt Pieter terug.

'Ik ben zeer blij dat je mijn bericht dan toch nog gekregen hebt Patrick, dan hoef ik je rol niet te spelen maar kan je nu gewoon met Evelien repeteren.' Verbeke gaat op een grijze stoel zitten, naast Pieter. Onhandig zoekt hij onze scène in het script. De bladeren vliegen in het rond. 'Welke scène was het nou weer?' Vraagt hij verward. 'Scène zeven, meneer.' Zeg ik. Hij neemt de scène erbij en leest hem nog eens snel door. 'De scène waarin Robin, Tom terugziet.' Verduidelijkt Patrick me. 'Ah! Ik heb een leuk idee voor deze scène! Zie je het zitten om Patrick te kussen Evelien?' Ik kijk geschrokken naar Verbeke. 'Kussen? Wij kunnen dat verliefde gevoel toch ook in onze emotie steken?' 'Ik denk toch dat het beter is als jullie zouden kussen, dat wekt wat meer romantiek op.' 'Kussen met de mond?' Vraagt Patrick. 'Ja.' Bevestigd Verbeke. 'Ik weet niet of ik-' 'Het is maar een kus.' Zegt Pieter snel. 'Ja maar-' 'Robin is in het verhaal een dapper meisje. Als actrice moet je je rol zo geloofwaardig mogelijk spelen. Je moet een klik in je hoofd maken, voor even verliefd worden op Patrick. Je kust hem en toont zo dat je dapper bent zoals je personage.'  Eigenlijk heb ik hier geen zin in, maar hij is de regisseur en bepaalt dus wat ik moet doen. Ik laat toch merken dat ik het eigenlijk niet zie zitten, ik ben namelijk erg koppig. 'Evelien, kijk me eens aan.' Zegt Verbeke zacht. Ik kijk hem aan. 'Je bent geen pop en ik ben geen poppenspeler. Ik geef mijn mening en instructies maar ik deel geen bevelen uit. Jij bent de gene die moet schijnen op het podium, ik wil je alleen maar helpen. Je hoeft die kus niet te doen, als je niet wil.' 'Het is goed.' Zucht ik.