Locked by you 2

29.

'Herken je me, schoonheid?' Ik staar voor me uit, kijkend naar het niets. 'Ik ben blind. Ik zie je niet.' Antwoord ik bot. 'Herken je mijn stem dan niet?' Gaat hij verder. 'Nee.' Zonder dat ik hen nu zie, lees ik op één of andere manier toch teleurstelling af van hun gezichten. 'Hmm... Hoe zorg ik ervoor dat je me zal herkennen...' Hij praat met een diepe stem, zo'n zware stem die mijn haren overeind laat staan. Ik ben niet bang, misschien een heel klein beetje, maar alleszins laat ik dat niet merken. Ik sla mijn armen over elkaar heen en blijf met een serieuze blik staren. 'Misschien als ik dit doe?' Hij trekt onverwachts aan mijn haren. Ik schreeuw van de pijn én het verschiet. Ik had dit niet verwacht. Hij blijft trekken en trekt steeds harder, alsof hij ervan geniet me te zien lijden. 'Vertel dan! Wie ben ik volgens jou?!' 'Ik weet het niet!' 'Wie ben ik?!' Plots lost hij zijn grip en laat mijn haren los. Jonas heeft me gered, hij duwde hem namelijk aan de kant. 'Van mijn vriendin moet je afblijven!' Roept hij kwaad. Ik wou dat ik dit kon zien! Gewoon deze situatie! Het is zo lief als hij voor me opkomt. Jonas is niet zo'n sterke jongen, hij is niet zo'n jongen die ik meteen geweld zou zien gebruiken. Hij is eerder het type van het uitpraten en hard zijn met woorden, niet van daden, maar deze kant is wel nieuw voor me. 

'Wat een rat ben jij!' Roept de jongen die ik nog steeds niet herken naar Jonas. 'Het kan me niet schelen wat je van me vind, je moet godverdomme je poten van haar afhouden!' Hij gaat beschermend voor me staan  en ik plak achter hem aan. 'Evelien kent me! Ze doet alsof ze me niet herkent!' Gaat de jongen verder. 'Gast, hou op met denken dat je ene belangrijke rol speelde in mijn leven want dat is een fabel! Ik herken je niet eens dus zo'n fantastische rol zal je wel niet gespeeld hebben!'

'Eigenlijk liefje, speelde ik wel een belangrijke rol in je leven. Ik ruïneerde je leven. Ik maakte van jouw leven een hel! Ik ben de persoon die aan iedereen liet tonen dat je zwak was! Ik was de persoon waaraan Pieter vroeg om verder te gaan totdat je helemaal gebroken was...' 'Milan?' 'Inderdaad. Dat ben ik.' Bevestigd hij. 'Jullie werkten samen? Heel de tijd?' Vraag ik en probeer ondertussen alles een plaats te geven in mijn hoofd. 'Dat klopt. Als je bij Pieter ging klagen of ging huilen van zwakte, beloonde hij me met geld. Ons doel was om je kapot te maken.' 'Klootzak!' Schreeuw ik en val aan. Pieter grijpt snel in en duwt me opzij. 'Meekomen!' Beveelt hij woedend en knijpt hard in mijn pols. Hij trekt me met zich mee naar de kelder. 'Jonas, help!' Krijs ik en probeer uit Pieters grip te komen. Jonas wil me wel helpen, maar Marc en Luca hinderen hem.

'Laat me los! Stop! Je doet me pijn!' Hij duwt me de kelder in en sluit de deur woedend achter zich. Hij duwt me op de grond. Zo'n onverwachte val doet pijn, zeker als je lichaam al zulke wonden telt.

'Wat in godsnaam ben je aan het doen?!' Begint hij meteen kwaad. 'Ik heb niets misdaan!' 'Je taak was om stil te blijven en te gehoorzamen! Waarom moet je dan steeds het omgekeerde doen?!' 'Denk je echt dat ik dat van plan was?! Dat ik braafjes zou luisteren?! Nooit van mijn leven!' Ga ik in de tegenaanval. 'Deze mensen betalen voor jou! Besef dat even!' 'Geef hun geld dan gewoon terug! Zeg dan: "Sorry, maar jammergenoeg moeten we jouw geld teruggeven. Ons meisje heeft er namelijk geen zin in, onze excuses voor het ongemak. Ze zal er nooit klaar voor zijn dus kom beter niet meer terug." En ze zullen dat echt wel begrij-' 'jij hebt het hier niet voor het zeggen. Jij bepaald niet wat er gebeurd!' Onderbreekt hij me woedend. 'Maar je kan me hier niet voor verplichten!' 'Ik kan dat wel! En ik doe het ook! Jij zal gehoorzamen! Zolang je dat niet doet, zal ik je blijven misbruiken, heb je dat soms liever?!' Ik zwijg en deins achteruit. 'Jij moet gewoon even gaan begrijpen dat je alles moet accepteren zoals het is. Ik hoorde je praten met Jonas over een gelukkige toekomst. Een toekomst met kinderen! Denk daar maar niet aan! Er is geen toekomst meer voor jullie en kinderen eet ik desnoods levend op! Dit huis is te klein voor jouw dromen, Evelien! Als je zoiets doms als vandaag doet, vermoord ik Jonas.' 'Nee!' 'Jawel! Ik heb genoeg gehad van die kerel! Ik kots van zijn liefde voor jou!' 'Je bent gewoon jaloers!' Bijt ik. 'Jaloers?! Ha! Ik jaloers zijn? Op hem?! Ik heb jou. Je bent van mij. Hij maakt me niet jaloers.'

'Doe hem alsjeblieft niets aan.' Smeek ik stil. 'Nu ben je wel stil hé?! Hij is ook de enige die je moed inspreekt om verder te gaan. Zonder hem was je nu een schoothondje van me geworden, dat weet ik zeker.' 'Jonas heeft niet bepaald wie ik ben, ik ben mezelf, het is mijn geest die me moed inpraat.' 'Kan je die ook al zien dan?' Lacht hij spottend. Ik moet mijn tranen bedwingen en probeer sterk te blijven. 'Ik heb je toneelspelertje. Je bent van mij. Doe maar koppig, spreek me maar tegen. Het helpt je toch niet. Je bent zwak en compleet waardeloos.' Normaal zou ik niet naar hem mogen luisteren, maar onbewust doe ik het toch. Ik zwijg en zeg niets meer. 'Toon me dat je wel waarde in je hebt. Toon me dat je wel gehoorzaam kan zijn.' 'Ik kan het niet.' 'Tuurlijk wel! Jade doet het toch ook?' 'Ik wil niet worden zoals haar.' 'Je zal toch moeten.' 'Gewoon omdat jij dat wil?' 'Precies. Jij past je maar beter snel aan. Je moet het ideale meisje worden dat ik voor ogen heb. Knap, gehoorzaam en absoluut niet koppig. Ga nu naar boven en versier die Milan, laat me zien dat je toch iets hebt waar ik tevreden mee kan zijn.' 'Milan versieren? Nooit!' 'Zie je nou wat ik bedoel? Je bent koppig! Ik herhaal het nog één keer: Ga naar boven en versier die Milan, zonder tegen te werken!' Ik zucht en ga met hem weer naar boven.

Gelukkig ben ik te laat en heeft Jade hem al aan haar kant gewonnen. Mijn plan hoef ik daardoor niet meer uit te voeren. Zij heeft deze ronde gewonnen en erg vind ik het niet. Jonas rent meteen naar me toe en verwent me met kusjes in mijn nek, maar ik draai mijn hoofd weg en ga naar mijn kamer. Ik wil alleen zijn.

Heeeeey mensen! Kort hoofdstuk, i know... Maar ik heb het druk met examens voor te bereiden dus vandaar dat het even duurde voordat ik weer een nieuw hoofdstuk plaatste😕. Er beloven nog leuke dingen te gebeuren in het boek maar ik verwittig nu al dat het in de volgende hoofdstukken weer heel even vreemd kan gaan worden... 🤔Tot snel!💖