Locked by you 2

10.

Enkele zonnestralen dringen binnen en verblinden mijn ogen. Ik open ze. Ik geeuw even en wrijf door mijn ogen. Het is al licht. Ik heb vast lang geslapen. Maar ja, ik was ook verschrikkelijk moe.

Ik besluit om me om te kleden. Ik neem een topje en een broek uit de witte kast in de kamer. Het topje is me wel wat te groot, maar dat valt nauwelijks op. Ik ga voor de spiegel staan en begin dan mijn haren te borstelen. Hoe deed Jonas het ook al weer? Ik neem het rekkertjes vast tussen mijn vingers en probeer dezelfde haarstijl als Jonas bij me deed te maken, maar het lukt niet. Uit frustratie geef ik het op en schuif de rekker om mijn pols.

Plots hoor ik het geluid van een hek dat dicht gegooid wordt. Meteen spring ik recht en ren naar het raam toe. Ik schuif de gordijntjes aan de kant en gluur door het raam. Bij het hek zie ik een jongen praten met Pieter. Ze schudden elkaar even de hand en stappen dan samen naar de voordeur toe. Shit! Hij wil weer geld verdienen door me aan een willekeurige jongen te schenken. Ik ren de kamer uit. Ik ben echt boos, zoiets is toch onmenselijk?!

Op het midden van de traptrede's blijf ik verbitterd staan. Ik ken die jongen die binnenkomt. Mijn ogen worden groot en mijn mond valt een beetje open. Bruine haren, donkere ogen, een klein baardje en een six-pack, enkele uiterlijke kenmerken van hem...

'Goed jongens en meisjes de repetitie zit erop! Teksten studeren is van cruciaal belang! Studeer meteen jullie posities erbij, dan kunnen volgende week écht beginnen spelen.' Verbeke sluit zijn laptop en stopt hem vervolgens in zijn schoudertas. Ik ga zitten op de rand van het podium terwijl ik het script ook in mijn tas laat verdwijnen. Frances komt naast me zitten en gooit haar haren naar achteren. 'Van Den Broeck deed zo vreemd vandaag...' Begint ze zuchtend. 'Wat deed hij?' Vraag ik lachend. 'Hij sloot ons met z'n allen op in het lokaal waar we Engels kregen. Hij vond het grappig hoe we schreeuwden dat hij ons moest vrijlaten. Het was al laat. Iedereen wou naar huis en die idioot heeft ons zeker een kwartier vastgehouden voor zijn plezier.' Ik rol met mijn ogen. 'Typisch, er scheelt echt iets met die kerel.' 'Inderdaad...'

Ik zoek even in mijn tas naar de sleutels van mijn fiets, maar ik vind ze niet en dat wekt spanning op. 'Verdomme, ik weet zeker dat ik ze in mijn tas heb gestopt! Ze kunnen toch niet zomaar verdwenen zijn?!'
Raphael komt naast me zitten, hij is één van de beste acteurs van het gezelschap, hij is bovendien ook nog eens heel knap. 'Kan ik je met iets helpen?' Vraagt hij. 'Ik vind mijn sleutels niet meer en ik heb echt geen zin om te voet te gaan, dat is te ver.' Raphael, die oorspronkelijk uit Spanje komt, geeft me een schouderklopje. 'Ik kan je wel een lift geven.' 'Dat is heel vriendelijk Raphie, maar mijn vader vermoord me als ik met een vreemd jongen thuiskom.' Raphael spring recht. 'Spring maar achterop bij mij, achterop mijn fiets,...' Begint hij te zingen. Zijn stem is zo mooi dat ik spontaan even wegdroom. 'Wat denk je beauty?' Ik kijk even op, recht in zijn bruine ogen. 'Ik denk dat je gek bent.' Hij zucht even en trekt me dan overeind. 'Je vader zal niets merken, wees niet zo verlegen!' 'Oké dan.'

Wanneer hij me bij me thuis afzet, blijft hij nog even staan. 'Ik moet je wat vertellen Evelien.' Zegt hij stil. 'Wat dan?' Vraag ik. 'Ik weet dat ik het al veel eerder had moeten zeggen maar ik durfde niet...' 'Wat zeggen?' 'Wel... Ik... Ik vertrek over enkele dagen naar Spanje, mijn ouders besloten om er weer te gaan wonen en ik moet mee.' Ik schrik. 'Nee! Je mag niet gaan! We hebben je nodig! Je bent één van onze beste acteurs en zangers, je kan ons niet zomaar achterlaten!' 'Sorry. De beslissing is al gemaakt. Ik zie je morgen op school. Bye.'

Mijn vader, Kick, Zora en Luca kijken me aan. Pieter draait zich ook naar me toe en ook Raphael merkt me op. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht. 'Evelien!' Roept hij blij en komt naar me toe. 'Je liet ons vallen. Je liet ons in de steek en nu... Wat ben je nu van plan?' Grom ik. 'Wat zou ik van plan moeten zijn?' Ik grijp hem bij zijn kraag en duw hem tegen de muur aan. 'Je komt hierheen met een reden. Betaalde je om me te gaan misbruiken of kom je gewoon even gedag zeggen?!'