Locked by you 2

34.

~Eventing: 3 dagen bestaande uit: dressuur, cross country en springen~

-7 jaar later-

Of er op zeven jaar tijd veel gebeurt is? Absoluut. Niets spannends eigenlijk. Pieter en z'n bende hebben ons met rust gelaten en ik heb zo'n vermoeden dat ik ze ook niet meer zal zien. Ik ben ze eigenlijk al zo goed als vergeten. Hoe ik die monsters kan vergeten? Wel, ik heb nu andere dingen aan mijn hoofd: Jocke.

Ik zie je al denken: Wat heeft Jonas nou weer gedaan?! Nee, nee... Jonas heeft niets gedaan, eigenlijk wel, maar dat is intussen al een tijdje geleden, hij maakte me namelijk zwanger. Dat was de bedoeling! Het was dan ook onze droom: kinderen. Omdat we nog vrij jong zijn, kozen we maar voor één kind en het werd een jongen, uiteraard kan je dat zelf niet bepalen. Hij heet Jocke. Ik weet niet waarom, maar ik vond het de ideale naam. Toen ik hem voor het eerst zag en in mijn armen legde, zag ik het meteen in zijn groene ogen. Hij is een echte kopie van Jonas.

Intussen is onze kleine jongen al 6. Hij heeft duidelijk mijn karakter, yup, koppigheid zit in zijn bloed en daar heb ik me al verschillende keren voor moeten verontschuldigen bij Jonas, maar hij vind het wel oké. We zijn een heel hecht gezin. Dat is eigenlijk wel vreemd, want we mogen niet vergeten dat Jonas me eigenlijk ontvoerde...  Ach, Jonas is een lieve, bescheiden jongen. Hij zorgt goed voor me en ik zorg goed voor hem...

Wat is er nog gebeurd... Even denken... Ah! Ik kan weer zien! Nee, er is geen mirakel gebeurd, ik werd geopereerd. Ik zie alles weer kristalhelder!

Ook zorgt Jonas voor het inkomen, sinds kort is hij gepromoveerd tot chef van het politiekorps in Linkeroever, ik ben zo trots op hem! Mijn aanvullend inkomen haal ik uit twee zaken: Eventing wedstrijden en toneel. Toneel is soms lastig om de kost te verdienen, aangezien het een spel is van vraag en aanbod. Een hele lange periode audities doen en hopen dat je gecast word. Eventing doe ik dan weer vaker. Eventing is de triatlon in het paardrijden, bestaande uit drie dagen. Elke dag doe je iets anders met je paard. Dag één is dressuur, dag twee is cross country en dag drie is jumping. Cross country is mijn favoriet, in tegenstelling tot jumping maakt het niet uit of je paard de hindernis raakt of niet, tijd is het belangrijkste, met als gevolg dat je lekker wild mag rijden. Je rent door diepe plassen, springt over boomstammen en rent door lange grasvelden. Ik hou daar zo veel van! Ik ben dan ook best goed, vind ik zelf. Amir is mijn trainer, ik huur een paard bij hem. Haar naam is Yellow. Ze is prachtig! Als ik een paard zou zijn, dan zou ik er zo uitzien als Yellow. Ze is een haflinger met lange, gekrulde blonde manen. Ze is een zeer goed paard. Star en Cila( de paarden die Jonas en ik kwijtspeelden in Limburg) werden op vreemde wijze teruggevonden en bevinden zich ook op de manege van Amir.

Genoeg verteld over wat er allemaal is gebeurd, nu terug naar het heden!

Ik bevind me momenteel in het vliegtuig. Mijn hoofd ligt op Jonas schouder en ik slaap, met m'n oortjes in luister ik tegelijkertijd naar muziek. Jocke zit bij het raampje en hij staart naar buiten. 'Papa, als ik uit het vliegtuig zou springen, zouden de wolken me dan opvangen?' Vraagt hij met z'n schattig stemmetje. 'Waarom zou je willen vallen als je kan vliegen?' 'Ik wil niet vallen, ik wil zweven op de wolken! Meegevoerd worden met de wind! En landen in een zwembad gevuld met chocola!' 'Hmm... Chocola...Ik voel mijn smaakpapillen al tintelen!' Zucht Jonas glimlachend. 'Is Lenerife nog ver, papa?' Vraagt Jocke ongeduldig. 'Tenerife... We gaan naar Tenerife.' Corrigeert Jonas hem lachend. 'Dat zei ik toch? Maar wat gaan we er nou precies doen?' 'Wel, mama heeft er een eventing wedstrijd met het Belgische team.' 'Saai! Wat moeten wij daar nou gaan doen?' 'Supporteren... En wanneer mama traint kunnen we misschien samen iets leuks doen, naar het strand bevoordeeld!'

'Beste passagiers, gelieve jullie veiligheidsgordel vast te doen, over enkele ogenblikken gaan we landen.'

De stem die door de microfoon spreekt maakt me wakker. Ik geeuw en wrijf vermoeid door mijn ogen waarna ik me uitstrek. 'Zijn we er?' 'Jep, we gaan landen.' Ik kijk naar Jocke. Hij staart naar buiten. De wolken verdwijnen langzaam en het land wordt zich zichtbaarder naarmate we dalen. 'Heb je wat kunnen slapen, Jocke?' Vraag ik. 'Nee, ik kon niet slapen.' Treurt hij. 'Dan zal je wel moe zijn!' Hij knikt. Ik wrijf door zijn blonde haartjes. 'Je kan straks in het hotel nog wat uitrusten.'