Locked by you 2

25.

~achtergrond voor pc gemaakt❤️~

'Het kan niet, dit moet een grap zijn!' Huil ik. 'Evelientje, het is geen grap. Je bent blind. Je zal nooit meer iets kunnen zien. Niets zal je kunnen zien, zelfs het schattige gezichtje van Jonas niet.' Pest Pieter. Ik duw me strakker tegen Jonas aan en begin nog harder te huilen. 'Je helpt niet echt Pieter.' Gromt Jonas. 'Wat kan ik doen?' 'Ongelofelijk. Je zei dat je haar zou proberen te genezen, dat je "een dokter" was.' 'Als ik haar aanraak, bijt ze mijn vingers eraf, of ze krabt mijn ogen uit!' Jonas streelt over mijn rug. 'Je kan het toch proberen? Misschien doet ze niets.' 'Ik ben een dokter en geen oogarts!' 'Akkoord maar zorg er dan wel voor dat haar andere wonden kunnen genezen. Heb je geen ontsmettingsmiddel of verband ofso?' 'Het ligt in de auto, ik ga het even halen.' Jonas zucht. 'In de auto? Wil je nu zeggen dat je haar eigenlijk daar in Limburg al had kunnen genezen? Verdomme! Waarom was ik nou toch zo dom om hen te geloven?' 'Omdat je echt alles op het spel zet om je vriendinnetje te redden, maar ze is een meisje en die zijn zwak, ze overleefd het hier niet.' Pieter gaat naar buiten, dat hoor ik aan de deur die hij opent en daarna weer dichtslaat.

'Het spijt me.' Mompelt Luca. Jonas kijkt geschrokken op. 'Die kogel was bedoelt om jou te doden, ik wou niet schieten, maar het moest van Pieter. Het is mijn schuld dat dat beest op hol sloeg en Evelien van dat paard's rug afviel, recht de prikkeldraad in. Ik wou haar nooit blind maken.' 'Ik hoef je excuses niet meer Luca, je deed haar al genoeg pijn. Ik geloof jullie niet meer, elk woord dat jullie lippen verlaat is gelogen. Laat ons met rust, met je valse excuses.' Gromt Jonas en streelt kalmerend door mijn haren. 'Ik meen het, Jocke.' 'Rot op, gast!' Jonas is echt kwaad, mijn hoofd ligt tegen zijn borst aan en ik hoor hoe zijn hart sneller begint te kloppen.

'Wat hebben we hier?' Lacht een stem van een meisje. Ik herken die stem. Wacht. We zijn toch in het huis van Marc? Dit is dat meisje dat voor Marc werkt! Dat meisje dat tussen ons beiden kwam toen ik op het punt stond Marc in elkaar te slaan, dat meisje dat ervan hield anderen pijn te doen om zo haar eigen pijn te verwerken. 'Wie ben jij?' Vraagt Jonas. 'Jade. En jij bent vast Jonas, het vriendje van Evelien? De jongens hadden het eens over je. Evelien betekend veel voor je, niet?' 'Ze is mijn alles, zonder haar kan ik niet leven.' 'Dat zijn krachtige woorden! Zo verliefd?' 'Het woord "verliefd" kan mijn gevoelens voor haar niet omschrijven, ik ben veel meer dan dat, ik ben meer dan verliefd, alleen hebben zo voor mijn gevoel nog geen naam bedacht.' Ik begin vast te blozen, want ik voel weer kriebels in mijn buik. 'Je moet liefde zien als het weer. Het mag niet té warm zijn want dan wil iedereen het weer wat kouder, het mag ook niet té koud zijn. Liefde moet een gematigde temperatuur zijn, niet te weinig en niet te overdreven.' 'Wat weet jij daar nu van?' Grinnikt Jonas. 'Ik heb al veel liefjes gehad hoor. Ik weet alles van de liefde.' 'Bedenk dan eens een woord voor mijn gevoel, als je het toch allemaal weet.' 'Je hebt geen gevoel, maar een ziekte, een ziekte die ze jou gegeven heeft.' Jonas grinnikt. 'Heet die ziekte dan toevallig liefde?' 'Nee, het heeft geen naam. Het is een ernstige ziekte, maar als je wilt kan ik je helpen ervan af te komen.' 'Ben je ook een zogenaamde "dokter"?' 'Als je liefdesdokter ook onder die term ziet, dan wel.' Ik spring recht, zonder enige idee waar ik heen ga, stap ik naar haar toe op basis van mijn gehoor. 'Wat probeer je te doen?!' 'Jonas laten zien dat hij meer kan krijgen dan een blinde.' Sist ze. 'Ik wil niemand anders dan Evelien.' 'Omdat je nog nooit iemand anders hebt gehad!' 'Toch wel, er waren haar al een paar meisjes voor, maar bij geen enkele was mijn gevoel zo sterk.' 'Hij weet wat hij voelt.' Grom ik. 'Hij weet wat hij wil: een zwak meisje die hij makkelijk de baas kan.' Ik zet mijn handen in mijn zij. 'Mij de baas kunnen?' 'Evelien is de dominante in onze relatie.' Zegt Jonas.

De deur gaat weer open, Pieter is dus terug. 'Kom schatje, laat me je wonden eens bekijken.' Hoor ik hem duister lachen. Ik ben bang, bang voor pijn. 'Kom Evelien, hij wil je alleen maar helpen.' 'Hij zal me nog meer pijn doen!' Snik ik. 'Kom nu maar, ik blijf bij je.' Ik probeer het geluid van Jonas stem te volgen, maar bots tegen het salontafeltje aan. 'Voorzichtig.' Zegt hij zacht. Ik tast met mijn handen de omgeving af en vind uiteindelijk de zetel. Ik ga naast Jonas zitten. Ik voel Pieters koude handen aan mijn lijf. Hij dopt met een doekje dat onder het ontsmettingsmiddel zit, rond mijn ogen. Het doet ongelofelijk veel pijn, het brand. Ik schreeuw het uit en duw me strak tegen Jonas aan. 'Rustig... Het is zo gebeurd.' Fluistert Jonas sussend. Pieter duwt expres harder, hij wil dat ik pijn lijd! Ik huil en schreeuw. Alles doet pijn. 'Meer kan ik niet doen.' Zucht Pieter na een paar minuten. 'Zal ze voor altijd blind blijven?' Vraagt Jonas. 'Ik vrees van wel.' Tranen rollen over mijn wangen.

Marc komt tevoorschijn, ik hoor het aan zijn luide stem. 'Hé meiske, ik hoorde je schreeuwen, doet Pieter je een beetje pijn?' Ik knik en knijp bang in Jonas shirt. 'Hij moet je meer pijn laten lijden.' Gromt hij dan.

'Nu Evelien eindelijk terug is, kunnen we dan nu de klanten weer opbellen?' Vraagt Marc. 'Ja, maar zouden ze het wel willen doen met een blinde?' 'Blind?! Is ze blind?!' Reageert Marc geschrokken. 'Ze viel van haar paard, recht de prikkeldraad in. Haar ogen kon ze niet snel genoeg sluiten.' Marc zucht. 'Ik hoop dat die mannen dat niet als een hindernis zien. We zullen afwachten en kijken hoe ze reageren.' 'Ik heb een ander idee.' Zegt Pieter dan. 'We hebben toch twee meisjes? We laten de klanten kiezen tussen beiden. Het geld dat ze verdienen gebruiken we voor hun eten, kleren en verzorging. Als ze dus niet gekozen worden en dus geen geld verdienen, hebben ze ook geen eten, kleren en verzorging. Kortom: Doen ze het niet of worden ze niet verkozen het te doen, sterven ze aan hongersnood.' 'Dat is een geweldig idee!' Roept Marc uit. 'Nee! Nee! Alsjeblieft, ik... Ik kan niets zien en ik ben toch te wild? Niemand zal me willen!' 'Dan is het jou taak om al je negatieve kanten even weg te spelen en vooral te gehoorzamen! Ik weet dat alle mannen voor jou zouden kiezen, je bent een zeer mooi meisje.' Slijmt Pieter. 'Een zeer mooi blind meisje, met allerlei littekens op haar gezicht! Het is gewoon niet eerlijk! Als ze kiezen op basis van uiterlijk en ze zien mijn littekens, kiezen ze sowieso voor Jade.' 'Zorg er dan voor dat ze voor jou kiezen!' 'Hoe?' Mompel ik. 'Verleid die gasten. Hang wat rond hen,betast hen, weet ik veel!'

Jade gaat naast me zitten in de zetel. Ik hoor haar lachen, op een gemene toon. 'Jij wilt dit niet hé?' Ik schud mijn hoofd. 'Jij wel dan?' 'Uiteraard! Tenzij het echt van die lelijke pedo's zijn, die moeten hun handen thuis laten! Maar als het zulke gasten als Jonas zijn...' 'Stop met hem te versieren!' Roep ik. 'Geen paniek liefje, ik val toch niet op meiden die hun huid doorboorden met piercings. Ik hou van jou, van niemand anders en dat zal zo blijven!' Zegt Jonas zelfzeker. 'Dat zeggen al die jongens met een vriendin, maar ik ben zeer goed ik verleiden. Eens zien of jij daar wel tegenop kan!' Houdt Jade vol. 'Als ze maar niet denken dat ik hier die viespeuken ga versieren, noch naar bed mee gaan.' 'Maar je moet het doen, anders sterf je. Zonder voedsel kan je niet leven.' 'Wel, ik sterf nog liever dan dat!' 'Ook als we er een kleine weddenschap van maken?' 'Wat voor'n weddenschap?' Ze begint weer duister te lachen. 'Ik wed dat er meer jongens voor mij zullen kiezen dan voor jou.' 'Ik wed dat er meer jongens voor Evelien zullen kiezen!' Zegt Jonas. 'Als de jongens voor mij kiezen, dan is Jonas voor één dag van mij.' 'Wat is dat nu voor een weddenschap?!' 'Zwijg en doe gewoon mee.' Sist ze. 'Als de mannen voor haar kiezen, laat je ons voortaan met rust.' Zegt Jonas die ondertussen mijn schouders masseert. 'Deal!' Ze steekt haar hand naar me uit, maar die kan ik natuurlijk niet zien, dus pakt ze mijn hand en legt die in de hare. We schudden de hand.
'Deal.' Bevestig ik. 'Maar... Je wint toch als de mannen het eerst voor je kiezen? Dat ze bijvoorbeeld eerst naar me toekomen maar dan ondervindend dat ik te wild ben en dan voor jou kiezen. Dan win ik toch?' 'Waarom?' 'Omdat ze eerst kozen voor mij, ze waren het meest geïnteresseerd.' 'Ja is goed.' Ik heb weer een plan...

Heeeey mensen! Wat vonden jullie van het hoofdstuk? Vergeet niet te stemmen of te reageren! Evelien is blind en zal nooit meer iets kunnen zien, of wacht... Ze zal wel nog iets kunnen zien. Wat? Dat lees je binnenkort! Bye!❤️