Locked by you 2

11.

Raphael heeft hier dus voor betaald. Wat een goede vriend... Niemand is nog te vertrouwen. Ik ga zitten naast Luca. 'Je ziet er vermoeid uit meisje.' Zegt hij zacht. Ik kijk hem verbaasd aan. Dit is niet de Luca die ik ken. Hij lijkt wel zachter geworden. 'Ik ben ziek. Écht ziek.' Ik wrijf nog een paar keer door mijn ogen terwijl Luca over mijn rug wrijft.

'Raphael blijft tot het einde van de week. Maar Evelien is  nog lang niet gehoorzaam en is bovendien ook nog eens ziek dus heb ik een voorstel: vanavond slaapt ze bij mij en ook morgen brengt ze een hele dag met mij door. Ik durf te wedden dat ze dan al wat minder praat heeft en dan is ze de rest van de week voor Raphael.' Zegt Pieter die een slok neemt van zijn warme koffie. 'Wat?! Nee! Dat wil ik niet!' 'Jij hebt niets te willen Bossie!' Kaatst Pieter snel terug.  'Goed. Doe vooral wat je niet laten kunt. Ik ga weer slapen, ik voel me echt futloos.' Ik zet me recht en ga de trap op. 'Je hebt nog niets gegeten!' Roept Raphael verward. Ik negeer hem en ga gewoon naar mijn kamer.

Ik gooi me op mijn bed en druk me tegen het kussen aan. Ik moet weer aan Jonas denken. Ik zucht diep waardoor er enkele blonde haren de lucht worden ingeschoten en later weer voor mijn ogen gaan hangen. Dit is mijn leven. Dit was allemaal voorbestemd. Alles was een list. Ze werkten allemaal samen. Klootzakken. Ik wil hun huid eraf krabben, hun armen en benen eraf zagen, hun hoofd openbreken...

Raphael opent de deur van mijn kamer. De deur kraakt een beetje wanneer hij ze ook weer dichttrekt. Hij weet niet goed wat te zeggen en prutst aan zijn t-shirt alsof hij  verlegen is. 'Luister ik weet dat... Dat je me haat. Je vind me een klootzak. En... Ik ga akkoord. Je hebt gelijk. Ik heb spijt Evelien, spijt dat ik je achterliet. Spijt omdat ik het toneelgezelschap in de steek liet. Ik had je eerder moeten vertellen dat ik in Spanje zou gaan wonen...' Ik ga met mijn benen gekruist op het bed zitten en volg zijn bewegingen. 'Maar... Ik ben niet zo als de andere mannen die hier al voor je kwamen.' 'Geloof me: Niemand raakt me aan. Ik ben gewoon wild. Roarrr!' Lach ik. 'Ik ben geen vijand.' Zegt hij serieus. 'Pieter wil geen risico's meer nemen. Hij wil niet dat ik weer ontsnap. Ik heb besloten ook geen risico's meer te nemen: ik vertrouw niemand meer.' Hij springt naar voren. 'Je moet me vertrouwen! Ik zweer het! Ik-' 'Kop dicht Raph! Je liegt.' 'Niet waar.' 'Wel waar! Je wist me te vinden. Sta ik op één of andere website ofso?! Nee! Je hebt connecties!' Snauw ik. 'Bossie-' 'Zwijg! Laat me met rust!' Ik duw hem en sla hem. Ik huil en roep. 'Laat mij met rust! Rat! Klootzak! Onbetrouwbaar-' 'Kalmeer nu toch!' Onderbreekt hij me en duwt mijn handen weg. 'Ik haat je. Ik haat je en dat is een feit.' 'Evelien-' 'Ik heb geen zin om met je te praten gast! Ga hier gewoon weg!' 'Jocke is oké!' Schreeuwt hij plots door mijn getier door. Ik laat hem los. 'Wat?' Stotter ik. 'Je vriendje, Jocke. Hij is oké. Ik heb alles gezien. Ik heb Guga gewaarschuwd. Hij zou voor Jocke zorgen en ik, ik zou jou redden. En dat is de reden waarom ik hier ben Bossie. Je bent lid van red freedom, net als ik. Één van de regels in onze stam is voor elkaar zorgen en niemand in de steek laten. Ik ben dat niet van plan. Ik volgde jullie naar hier en met een klein smoesje en wat geld werd ik binnengelaten. Ik ga je hier uithalen. Dat beloof ik.' Ik zie dat hij het meent. Ik twijfel even of hij wel te vertrouwen is, maar het klinkt zo echt. 'Dankje,Raph.' Mompel ik. 'Ik wil wel dat je wat in de plaats gaat doen.' 'Wat dan?' Hij wrijft even door zijn haren. 'Ik wil dat je gaat gehoorzamen. Dan zal je meer toekrijgen en dan zal Pieter je wat vaker uit het oog verliezen. We hebben maar een week Evelien, tegendan moeten we hier weg zijn.' 'Waarom maar een week?' Vraag ik niet-begrijpend. 'Ik blijf hier maar een week. Ik wou dat ik langer kon blijven, maar... Volgende week vertrekt de stam naar Tenerife. We zullen Andalusië verlaten en dan ben ik weg en Jocke ook. Want als je eenmaal in de stam zit, kom je er niet snel meer uit. Het is een regel.' 'Dus... Als we tegen eind deze week niet ontsnapt zijn dan-' 'Zie je Jocke niet meer en mij ook niet. We zullen je niet meer kunnen redden.' 'Waarom gaan jullie weg?!' 'We zijn zigeuners, we trekken rond. Andalusië kennen we nu al, nu is Tenerife onze bestemming.' 'Hou ze tegen!' 'Nee! Ik kan dat niet, ik heb niet zo'n hoge rang.' Ik wrijf radeloos door mijn haren. 'Oké. Ik zal gehoorzamen. Zolang je maar niet profiteert.' 'Beloofd.'