Locked by you 2

23.

~Jonas & Evelien❤️~

Ik wil keihard wegrennen, maar Luca heeft me al snel beet. Ik probeer me los te rukken. Ik schop, probeer te slaan, maar niets lukt. Ze lachen me uit, behalve mijn vader. Hij kijkt toe, maar doet niets. 'Laat me los!' Schreeuw ik, maar Luca heeft me te stevig vast. 'Blijf van me af! Laat me!' Tier ik en schop een paar keer tegen zijn schenen, maar hij knijpt alleen maar harder in mijn polsen. 'Wacht, ik help je.' Zegt Pieter. 'Hou deze even bij.' Hij geeft het pistool dat hij in zijn broekzak had aan mijn vader en komt dan naar me toe. Hij trekt ruw aan mijn haren. Ik laat me vallen en schreeuw zo hard als ik kan. Ze slaan me, trekken aan mijn haren en schoppen me. Het gaat er zodanig wreed aantoe dat ik er een bloedneus aan overhoud en ook lijken mijn ribben gekneusd. 'Stop! Handen in de lucht,nu!' Roept mijn vader plots en richt het pistool naar Luca en Pieter die me volop martelen. Ze kijken hem niet-begrijpend aan maar stoppen wel en deinzen zelfs achteruit. Ik kijk op, recht in de ogen van mijn vader. 'Je bent en blijft mijn meisje. Niemand raakt jouw aan.' Ik spring recht en omhels hem. 'Jij bent en blijft mijn vader.' Snik ik. 'Ik wil dat je weet dat ik écht van je hou en dat dit geen leugen is, Pieter is de persoon die de leugens maakt en ook valse beloftes kan je met hem sluiten.' Gromt hij. Ik kijk naar Pieter. Hij zwijgt en kijkt alleen maar met een boze blik naar mijn vader. 'Laat haar vanaf nu met rust.' Sist hij. 'Nooit. Ze is van ons!' Snauwt Pieter terug. 'Ze is van niemand.' Corrigeert mijn vader hem. 'Wacht maar Stany, hier kom je niet zomaar mee weg en dat geld ook voor jouw dochter! Jullie zijn nog niet van ons vanaf!' Luca en Pieter verlaten het appartement.

Ik kijk naar mijn vader. Hij steekt het geweer in zijn broekzak en wrijft dan door zijn haren. 'Waarom schoot je hen niet neer?' 'Dan zou ik geweld hebben gepleegd en kan ik opgepakt worden, maar ik ga straks naar het politiekantoor. Ik ga me aangeven. Ik vermoorde je moeder en je zusje en werd daarvoor nog steeds niet gestraft. Ik deed jouw zielsveel pijn en boete er nooit voor. Ik geef me aan en vertel hen ook over Pieter, Luca en die andere criminelen die er iets mee te maken hebben.' Ik omhels hem nogmaals en druk mijn hoofd tegen zijn borst aan. 'Ik dacht dat je niet van me hield, maar ik had het mis.' 'Ik heb veel fouten gemaakt, te veel om op te sommen, het wordt tijd dat-' '-Dat iemand je vergeeft,' vul ik aan,' en die iemand, dat ben ik.' Hij wrijft door mijn haren en begint te huilen. Ik leg mijn hand in zijn hand. 'We komen hier uit, samen.' 'Ik kan maar niet begrijpen hoe het kan dat jij zo dapper blijft, zo optimistisch.' 'Iedereen leert uit zijn fouten, ik heb namelijk de prijs van het zwijgen reeds betaald, de prijs van het opgeven en falen. Maar dat was niet wie ik echt ben, ik ben Evelien Bosmans, de trotste dochter van Stany Bosmans. Dapper en sterk, het meisje wiens leven omgetoverd werd in een hel, maar ze hield het hoofd boven water en kwam er levend uit. Dat zal mijn levensverhaal worden, zo zal dit verhaal eindigen.'

'Het was dom om Jonas te laten vertrekken, je had toch kunnen weten dat je hen alleen niet aankon?' Ik zucht. 'Ik wou het risico niet lopen dat hij ontslagen zou worden, dan zouden we in grote geldnood zitten en een nieuwe job vinden is moeilijk: we hebben geen diploma, hij werd alleen maar bijgeschoold door het politiekantoor zelf en ik wou me ook kunnen bewijzen, maar dat laatste is misschien niet zo goed gelukt dan ik gehoopt had.'

~Drie weken later~

Ons leven loopt weer op rolletjes. Mijn vader heeft zich aangemeld bij de politie. Soms ga ik hem nog eens bezoeken, maar dat doe ik dan in het geniep. Jonas is de enige die ervan weet. Mijn familie mag hier zeker niet achterkomen, dat zou vreselijk zijn.De politie zoekt zich nog steeds rot naar Marc en ook werden ze geïnformeerd over de organisatie.

Maar met Jonas en mij gaat alles goed. De laatste tijd is hij wel vaak weg met zijn werk, maar eigenlijk is dat niet zo'n ramp. Als hij weg is, kan ik eindelijk naar die romantische films kijken die ik nog heb, hij walgt ervan, maar daar hoef ik me geen zorgen over te maken als hij weg is. Ik ben ook niet bang dat Pieter of Luca weer zouden komen. Het appartement hangt vol camera's en daarbij is de deur vast, ik laat alleen maar personen binnen van wie ik de stem herken en weet dat hij/zij te vertrouwen is.

Maar vandaag heeft Jonas vrij. Hij had een geniaal idee om onze dag samen door te komen. We zouden gaan paardrijden door het heuvellandschap van Limburg. De kinderen kunnen jammergenoeg niet mee, maar zij mogen bij mijn opa blijven totdat we terug zijn.

We gebruiken een trailer om de paarden te vervoeren. Ik neem Star, ze is misschien wild en koppig, maar dat houdt me niet tegen om op haar te rijden. Jonas neemt Cila, het is een prachtige witte lippizaner. Ze is heel rustig en gehoorzaam.

We laden de paarden in en vertrekken dan naar Limburg.

Heeeey mensen! 2 reden waarom dit een iets wat minder hoofdstuk is: Enkele dingen moesten nog uitgelegd worden om verder te kunnen en er zal de komende hoofdstukken iets vreselijks gebeuren, jullie zullen het niet verwachten maar het zal gebeuren. Sorry dat dit hoofdstuk niet spannend genoeg was, maar dat deed ik expres niet omdat de volgende al spannend zou zijn en anders gebeuren er teveel dingen en wordt alles een boeltje(eigenlijk is dat het al, maar ik vind het wel leuk zo😂)

Vergeet niet te stemmen! Laat me ook iets weten via de reacties!