Locked by you 2

36.

-Crosscountry-

Ik ga dapper voor hen staan. Ze grijzen, alsof ze niets anders kunnen dan dat. 'Als ik jullie was, dan zou ik mij met rust laten!' 'Ahja? En wat als we dat niet doen, Bossie?' Grinnikt Pieter. 'Dan komen jullie in de problemen!' Sis ik. 'Zou dat ons moeten afschrikken?' Lacht Luca spottend. 'Laat mij los, laat me vrij! Jullie hebben toch niets meer aan mij! Ik heb een kind, ik ben intussen al volwassen!' Pieter kruist zijn armen. 'Wij komen hier niet om je te ontvoeren.' Ik trek een wenkbrauw op. 'Wij komen voor wraak... En geloof me liefje: onze wraak zal je kapot maken!' Ik probeer hun gedachten te lezen, al kan ik dat uiteraard niet.

'Evelien, kom eens!' Roept Reya die bij Cyprien en Squeezie staat. 'Ga maar naar je vriendjes...' Lacht Pieter. Ik kijk hem nijdig aan. Ik draai me om en ga naar Reya toe. 'Oh ja, die trainer van jullie had gelijk... Jullie zijn echte amateurs!' Ik keer me ziedend naar hen toe. Ze beginnen weer te lachen. Ik baal mijn vuisten en doe moeite om mijn woede te beheersen. Negeer hen, negeer hen dan toch... Zeg ik meerdere keren in mezelf.

'We zullen Amir eens tonen wat we echt waard zijn...' Zegt Reya vol moed. 'We zijn meer waard dan dat ze denken dat we zijn!' Sis ik instemmend. 'Ze kennen ons hier nog niet!' Lacht Squeezie. 'Nu nog niet... Morgen staan we in alle kranten!' Zegt Cyprien vastberaden. 'Komaan, gasten! We zullen ze eens iets laten zien!' Met een zelfzekere grijns kijk ik naar Pieter en z'n bende. Ze schudden hun hoofd, alsof ze alles beter weten.

We nemen onze paarden en stijgen vol zelfvertrouwen op. 'Wie begint er?' Vraagt Cyprien. 'Evelien, ze is in elke discipline goed, we kunnen nog iets van haar leren.' Zegt Squeezie. Ik begin te blozen. 'Goed. Ik ga als eerste. Met welke discipline starten we?' 'Cross country, dat kan jij het beste en dat is het moeilijkste.' Ik knik en neem mijn teugels wat korter. Ik spoor Yellow aan. Ze begint rustig te draven. Ik kijk nog voor ik start naar Pieter, Luca en Milan. Ze lachen, maar dan zie ik dat Luca iets in zijn handen heeft. Het is zo'n ding dat je kapotslaat op de grond en daardoor ontstaat er het geluid van een schot! Het lijken wel kogels. Ik ben bang, niet bang voor het oorverdovende geluid dat zal komen, maar bang voor de reactie van Yellow. Ze zal op hol slaan! Cross country staat bekend als de gevaarlijkste discipline in de paardensport, als hier iets fout gaat en ik de controle verlies, heb ik een groot probleem.

'Ga maar, Evelien!' Roept Reya en steekt haar duim in de lucht. Amir komt net op dat moment ook naar buiten. Hij kijkt verbaasd uit z'n ogen. Nu moet ik gaan, voordat hij me tegenhoud of een opmerking geeft, nu moet het gebeuren!

Ik spoor Yellow aan. Van draf maakt ze een rechtstreekse overgang naar galop. Cyprien drukt op het knopje van zijn stopwatch. 'Komaan, Evelien! Ga voor een nieuw record!' Juicht Reya.

Yellow en ik beginnen aan het parcours. Ze springt zonder problemen over de eerste struikjes, gevolgd door de iets hogere boomstammen. We gaan snel, sneller dan anders en dat is niet zo gek. Ik ben namelijk zenuwachtig, zenuwachtig voor het drama dat zich straks kan afspelen als ze zou schrikken.

We naderen de volgende hindernis. Als je over de hindernis springt, land je met je paard in de waterplas waar je doorheen moet rennen. Dit is riskant. Paarden zoals Yellow schrikken makkelijk van die onverwachtse plas die pas zichtbaar is als je over de hindernis springt.

Het moest er van komen... Luca gooit de kleine knalbommetjes tegen de grond aan. Ik probeer me te focussen op de hindernis. Ik kijk door de gespitste oren van Yellow heen en schat zo de afstand van de hindernis. Negeer het, negeer het, zeg ik in mezelf. Yellow schrikt niet, legt even haar oren plat, maar rent gewoon door. Luca gooit nog zo'n bommetje tegen de grond aan, net wanneer we springen.

Hier schrikt ze wel van, zeker wanneer ze het water ziet. Ze land in de waterplas. Ze rent niet door en stopt fors. Ze legt haar oren in haar nek en laat het wit van haar ogen zien. Ze steunt op haar achterbenen, duwt haar hals naar achteren en tilt haar voorbenen op. Ze steigert. Ik ga naar voren zitten en probeer mijn evenwicht te bewaren, wat aardig lukt. 'Komaan! Laat die sukkels je niet van de kaart brengen!' Ik spoor haar opnieuw aan, meteen gaat ze weer naar rengalop. We springen het water uit en rennen door de lange grasvelden. Wanneer we over de laatste hindernis heen zijn gesprongen, stopt Cyprien de stopwatch. 'Wat een prachtige tijd, ondanks dat kleine foutje!' Zegt hij enthousiast. Ik ben ook tevreden, het kon erger afgelopen zijn. Yellow deed het super! Ik laat haar stappen en wandel opgelucht, met losse teugels, naar Cyprien toe. Yellow steekt nieuwsgierig haar hals uit naar het paard waar hij op zit. 'Net geen nieuw record, ik weet zeker dat als ze niet geschrokken zou zijn, jullie een nieuw record hadden!' Ik glimlach enthousiast en geef haar een welverdiend klopje in haar hals. 'Wie is de volgende?' Vraagt Reya. 'Cyprien.' Zeg ik snel. Cyprien schrikt en kijkt me verbaasd aan. 'Waarom ik? Laar Reya maar eerst!' 'Ik weet dat je bang bent dat Norman zal weigeren voor de waterplas, maar als je geen vertrouwen hebt in je paard, zal hij jou niet vertrouwen.' 'Ik vertrouw Norman wel, ik ben alleen bang dat er iets fouts zou lopen.' 'Dat gevoel is normaal, maar je moet het proberen te negeren.' Hij neemt onzeker zijn teugels wat korter. 'Weet je wat... Ik rijd het parcours nog eens en jij rijd achter me aan. Als Norman ziet dat Yellow door de plas heen rent, zal hij haar voorbeeld volgen, paarden zijn kuddedieren.' 'Dat is lief, Evelien, maar dat hoeft niet. Op de wedstrijd zelf zal jij er ook niet zijn als gids die me begeleid over de hindernissen. Ik moet het zelf kunnen.' 'Goed, begin dan maar.'