CODE: 005 (On Going)

Chapter 1: Kidnapped

"Ma'am!" I raised my hand so that she can notice me.

"Yes, Ms. Nevida?" Tumayo ako at binigay kay professor ang aking answer sheet.

"I'm done." Her eyes grew big. I just smiled.

"B-but ho—"

"Check it." Chineck niya nga ang papel ko. After a few seconds, natapos din siya.

"Y-you got a perfect score. 100 out of...100." I smiled confidently. Sounds like I am too proud but the heck, I have something to be proud of naman. Not like those people na mahangin nga pero wala namang ibubuga.

"Can I leave now, ma'am?" She nodded. But before I go outside our room, tinawag niya ako. "Yes, ma'am?"

"How did you do this? Did you cheat?" Kahit nainsulto ako sa sinabi niya, nagtimpi pa din ako sa pagsagot sakaniya. Pasalamat siya, teacher siya dito.

"I'm not a cheater, ma'am. I just have this." Sabay turo ko sa sentido ko. Bago ako lumabas, I glanced at my classmates na hanggang ngayon ay hirap na hirap pa din sa exam namin.  I smirked and lumabas na ng room.

Siguro nga napakabig deal para sakanila na matapos ko ang exam namin na 100 items within 15 minutes tapos perfect score pa. Though for me, it's a normal thing. Well, I have a good memory kaya natatandaan ko lahat ng pinag-aaralan ko.

I went to the park which is nasa gitna ng aming campus. Circular ang shape nito with benches at patios sa palibot. While at the center ay merong fountain with bushes of roses sa paligid nito. Di naman ganoon kalakihan ang park na ito but it's space is enough para maoccupied ng 20-30 persons.

Umupo ako doon sa may patio near the fountain. I wear my earphones and I play 'Hair' by Littlemix. My favorite girl group.

"Cause he was just a ****, and I knew it. Got me going mad sittin' in this chair. Like I—"

"Huy!"

"AY BUTIKING MABANTOT!" Humagalpak naman ng siya ng tawa. Tinanggal ko ang earphone ko at sinamaan ko siya ng tingin.

"Hahaha! Oh, hahahaha! Peace tayo!" Tinaliman ko pa ang titig ko sakaniya.

"Shut up, Becca. Masasampal kita." Tinawanan niya pa din ako saka siya umupo sa katapat kong upuan. This lady is really a pain in the ass!

"Beastmode ka na naman, Felina." Umiling iling siya habang tumatawa pa din.

"Eh paanong di ako magagalit? Ginulat mo kaya ako!"

"Sorry na. Hahaha! Magugulatin ka kasi eh." She raised her both hands na parang sumusurrender. "Anyway, kumain ka na ba?"

"Not yet."

"Tara! Kain tayo. My treat." She winked at me. Kinaladkad niya ako papunta sa Starbucks. Buti na lang, labasan na rin namin.

Pagdating namin sa Starbucks, nilabas ko agad ang laptop ko para gumawa ng project.

"Ano sayo?"

"Are you talking to me in Korean language?"

"Ha-ha. Annyeonghaseyo yun. So ano ngang oorderin mo?" Pag siya nagpapatawa, lakas makahagalpak. Pag ako na, ganyan na lang lagi reaksyon niya. Its unfair!

"Any frappe and a cheesecake will do." Pagkatapos ay umalis na siya para umorder.

Ako naman ay tinuon na lang sa ginagawang thesis ang aking atensiyon. Di ko naman namalayan na nasa harapan ko na pala si Becca.

"Too serious, huh? Kain ka muna." I closed my laptop at tinabi muna yun saka kumain. "I heard, nagpasikat ka na naman." She said.

"Di ako nagpasikat. Talagang ganoon na talaga ako." Totoo naman eh, kasalanan ko ba na may ganito along utak?

"Kaya bilib ako sayo eh!" Tinap niya ako sa likod ko kaya muntikan na akong masamid.

"Seriously?!" Pagkabanggit ko nun,  tumawa na naman siya. Maybe this girl escaped from a Mental Hospital. She's really crazy.

Hindi ko talaga alam kung paano ko naging pinsan/best friend tong isang to. Siguro, opposites do attract nga.

Seryoso ako, loka loka siya. Maldita ako, napakafriendly niya. But we survived for 10 years with each other. She's my closest cousin since I was 8 years old at mas matanda siya sakin ng isang taon. Kaya baka naadopt na namin ang ugali ng isa't isa. May times na yung ugali ko, napupunta sakaniya or vice versa.

"Ikaw? Kamusta exam?" Tanong ko.

"Okay naman. Perfect score ako." She said. See? Nasa lahi na namin ang pagiging matalino.

Maya maya pa, natapos na rin kami sa pagkain. Napansin kong panay tingin niya sa kaniyang wristwatch. What's bothering her?

"Oh, I have to go, Felina. May importante akong lakad. Uwi ka na lang mag-isa. Kaya mo na yun." Nagbeso siya sakin saka umalis.

Tinapos ko nalang ang thesis ko bago umuwi. Since my house is a walking distance from our school, di na ako nagdadala ng kotse.

I felt something weird. Parang may sumusunod sakin. Luminga ako sa likod pero wala naman akong nakita kundi ang isang black van kaya nagpatuloy na lang ako sa paglalakad. Pero di pa ako nakakalayo, naramdaman ko na naman na may sumusunod sakin. Imbis na lumingon, binilisan ko na lang sa paglalakad. Ang lakas na ng kabog ng dibdib ko. I really can sense danger.

Nagulat na lang ako nang biglang may humintong black van sa gilid ko. The van opened then suddenly, men in formal suit with sunglasses and Black Fedora hats attacked me. Sinubukan kong manlaban pero ang lalakas nila. Ano nang gagawin ko?! Kinikidnap nila ako!

I also tried to shout pero parang walang lumalabas sa bibig ko. Like something is blocking my voice. Pero bat ganoon? Hindi nila ako sinasaktan? Diba dapat, sinuntok na nila ako dahil nanlalaban ako?

Dahil sa bilis ng mga pangyayari, walang nakakita sa pangingidnap sakin.The next thing I knew nasa loob na ako ng kotse.

"Ano bang kailangan niyo sakin?! Kung pera lang ang habol niyo, marami kami 'nun. Isang milyon? Kalahating bilyon? Sabihin niyo. Ibibigay ko. Pakawalan niyo lang ako." Umasa ako na papakawalan na nila ako. Pero wala, kahit sagot man lang sa mga tanong ko, wala akong nakuha.

May inispray sakin yung isang kasamahan nila. Nakakahilo ang amoy nito. I can feel that I'm going to lose my consciousness.

A/N: Si Felina Nevida yung nasa picture. Medyo matagal ang update hahaha. So hintay hintay na lang. Vote and Comment!