GÖNLÜMÜN SULTANI

36.bölüm

-HANDE-

Anne olmuştum... Hamilelikte de kendimi anne olarak düşünüyordum ama, doğum anı, sonrasında bebeğini kucağına almak...

Tüm bunlar, kelimelerle anlatamayacağım kadar yoğun duygulardı.

Bu olanlar yaşanırken, Cem'in yanı başımda durup, elimi tutması bana en büyük destekti.

Çok korkmuştum, eşim böyle zamanlarda bana hassasiyet göstermez, düşüncesizlik yaparsa, halden anlamayan bir adam olursa diye...

Çok şükür ki Cem böyle biri olmamıştı. Hamilelik süreci, doğum anı ve sonrası, bana gösterdiği ilgisi ve şefkati benim için çok değerliydi.

Galiba başarmıştık, biz artık gerçek bir aileydik...

Yeni evimiz ilk defa bu kadar kalabalıktı.

Teyzelerim, Cem'in teyzeleri, halalarımız, kuzenlerimiz... Bu hengame benim gibi sakin bir hayatı olan biri için, fazlaydı ama, her zaman olmadığı için dert etmiyordum.

Sadece , herkesin aynı anda gelmesi pek hoşuma gitmemişti. Çünkü, yeni doğmuş bir bebek için pek sağlıklı bir ortam değildi.

Yine de tabi ki kimseye belli etmedim. Görümcelerim kızımla sürekli fotoğraf çekilip arkadaşlarına 'haka olduk' diyerek hava atıyorlardı. Kayınvalidem bu konuda onlara kızıyor, nazar olacağından korkuyordu. Bu konuda ben de ona katılıyordum ama, kızlar bebeğin yüzünü yakından çekmiyoruz diyince sessiz kaldım.

Akşam ben ve Cem'in ailesi, güzel bir yemek yedik ve sonra babam Naz'ı kucağına aldı.
Kulağına ismini okuyacağı zaman Nergis anne bana yaklaşıp,

"Kızım sizden bi isteğimiz var." dediğinde,

"Tabi annecim başımla beraber." dedim.

"Cem'in babannesi çok tatlı bir kadındı ve Cem'i çok severdi. Ölmeden önce bir kızın olursa benim adımı koy demişti.

Eğer kabul etmezsen sorun değil ama, Naz zaten kısa bir isim, hani yanına bi isim daha eklense sorun olmaz." diyince
"Olur anne, kızımın büyük annesinin ismini taşımasına memnun olurum." dedim.

Babam, kızımın sağ kulağına ezan okuyup ardından üç kere
"Adın Şura Naz." dedi. Ve sol kulağına da kamet getirdikten sonra, yine
"Adın Şura Naz" dedi. Ben ise bu görüntüyü hayranlıkla izledim.

Babamın kucağında, benim kızım... Çok güzel bir histi.

Daha sonra babam nazar dualarını okudu güzel sesiyle. Evimin içinde babamın sesi yankılandığında, okunan kur'anla evime meleklerin geldiğine emindim.

Bu maneviyatın verdiği huzuru hiçbir şeye değişmezdim.

Akşam çıkarken, annem istersem bir süreliğine, yardım için yanımda kalacağını söylese de, babamın evde yalnız kalmaktan hoşlanmadığını bildiğimden, benim için düzenini bozma dedim.

Gece yatağa geçtiğimde Cem yüzünde muzip bir ifadeyle bana bakıyordu. Soru sormadan, aynı ifadeyle ben de ona baktım. Sonra Cem elini karnımın üstünde gezdirmeye başladı,

"Hande burda başka bebek olmadığına eminsin değil mi hayatım?" diyip gülümsedi ve devam etti,

"Hayır yani sanki hiç doğum yapmamış gibisin de"

Söyledikleriyle şok içinde ona baktım. Cem'den böyle bir şey beklemezdim.

"Aşk olsun Cem, daha dün doğum yaptım. Bir günde eski görüntüme kavuşamam ya, kolaysa sen doğur kilo almadan." dedim.