42.bölüm

5.9K 305 15
                                    

CEM

Hande banyoya girdiğinde heyecan ve stresten tırnaklarımla oynamaya başladım.

Naz yanıma gelip küçücük elleriyle ellerimi sardığında, annesinin aynısı olan gözlerine baktım,

"Babaaa, neley oluyoy?" dedi merakla. Gülümsedim ve yanağını okşadım,

"Kızım bir kardeşin olmasını ister misin? Sana abla diyip sarılan, seninle birlikte oyun oynayan..." derken lafımı bitirmeden,

"Evet evet evet.. " diyip kendi etrafında zıplayarak dönmeye başladı.

O sırada merdivenlerden aşağı inen Hande'yi görünce, Naz da ben de nefesimizi tutmuş ona bakıyorduk.

Hande yüzünde hiç bir ifade barındırmadan sakince merdivenden inip yanımıza geldi. Heyecanla uzanıp ellerini tuttum. Yüzüne kocaman bir gülücük yerleştirip,

"Hamileyim!" dedi bir anda.

O anki mutlulukla güzel karımı kucaklayıp havada döndürmeye başladım.

"Yaşasın! Yine baba olacağım." dedim ve Hande'nin yüzüne sayısız öpücükler kondurdum.

Birkaç dakika sonra, yanımızda benim çılgın sevinç gösterimi izleyen kızım aklıma geldi ve Hande'yi bırakıp bu kez de kızımı havada döndürmeye başladım.

O da şirin kahkahalarının arasında
"Oleyy abla olucaaam" diyordu.

Sevinç gösterimiz bittikten sonra, Hande gülümseyen bir ifadeyle,

"Hadi bakalım artık kahvaltı yapalım öğlen olucak" diyince mutfağa doğru ilerledik.

Kolumu omzuna dolayıp kendime çektim onu ve yanağına kocaman bir öpücük bıraktım.

"Bana böyle güzel mutluluklar yaşattığın için çok teşekkür ederim bitanem. Seni çok seviyorum." dedim. Güzel gözleri ışıltıyla parladı

"Ben de seni çok seviyorum canım" dediğinde sandalyesini çekip, masaya oturmasını sağladım ve ben de yanındaki sandalyeye geçtim.

Güzel karıma zorla herşeyden yedirmeye çalıştığım, kahvaltımızın sonuna geldiğimizde, Hande'ye baktım.

"Doktora gidelim mi? Bugün işleri evden yürütürüm" dedim.
Çayını yudumlarken, başını hayır anlamında sağa sola salladı.

"Bugün randevu alalım, yarın gideriz canım. Birazdan Lara'yı arar ondan yardım isterim" dedi.

Bana kalsa bugün gitmek isterdim ama, Hande'nin bir bildiği vardır diye üstelemedim.

Evden çıkacak zaman evimin iki çiçeği beni yolcu etmeye kapıya geldi. Bir karıma, bir de onun küçük versiyonu olan kızıma baktım.

Hande kızımıza yeni hamileyken, bana 'Sence kız mı olacak? Erkek mi? 'diye sorduğunda,
'Senin aynın olan bir kızımız olsun isterim.' demiştim ve Rabbim dualarımızı kabul etmiş, hayal ettiğimden daha fazla annesine benzeyen bir kızımız olmuştu.

Belki bu kez de oğlumuz olur, o da bana benzerdi. Bu düşüncelerim yüzüme yansımış olacak ki, Hande de gülümsedi

"Güzel bir şeyler mi geçiyor aklından?" dediğinde başımı salladım,

"Bu kez oğlumuz olursa, Naz'ın tıpatıp sana benzediği gibi, oğlumuzun da benim aynım olmasını isterim" dedim.

"İnşallah canım " diyip yanıma yaklaşınca yanağından uzunca öpüp sonra da aynısını kızıma yaptım.

GÖNLÜMÜN SULTANIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin