Elk begin kent een einde (VOLTOOID)

6.

Ik loop door de straten, waar ben ik?

Ik loop verder met hevige koppijn. Opeens word alles wazig, ik verlies mijn evenwicht maar kan me nog net aan iets vastklemmen. Ik voel me handen op een.. buik? Ik kijk snel op en zie Yasin voor me. Waarom is hij overal?

Omg ik schaam me dood nu. Ik trek snel me hand weg. "ehmm sorry" zei ik terwijl ik rood werd.

"Maakt niet uit gaat het wel?" Vraagt hij terwijl hij mij bezorgd aankijkt.

"Ja het gaat maar ehmm waar ben ik?

"Je bent in Utrecht" zegt hij. Pff heel fijn nu moet ik ook nog eens uren lopen naar huis.

"Zal ik je naar huis brengen?" Vraagt Yasin alsof hij mijn gedachten kan lezen.

"Ehm ja als je wil" zeg ik. "Tuurlijk" zegt hij glimlachend. Ik lachde half terug. Ik stap bij hem in. Er is een ongemakkelijke stilte.

Opeens vraagt hij "Waar kom je eigenlijk vandaan". Ik krijg een brok in me keel. Zou ik het hem vertellen? Ik zucht en vertel hem alles van A tot Z. Hij zegt niks maar de woede is van zijn gezicht af te lezen. "Ik maak hem dood" zegt Yessin. Het geeft me wel een gerustgevend gevoel, maar ergens vertrouw ik het ook niet. Gewoon al aan zijn gezichtsutdrukking.

Als we zijn aangekomen bedank ik hem en loop snel naar de deur. Ik bel aan. In een ruk trekt mijn broer Musa boos de deur open. Voordat ik iets kan zeggen duwt hij me naar binnen. Hij pakt me vast bij me arm. "Auw je doet me pijn" fluister ik zacht.

"BOEIT ME NIET WAT GA JE BIJ EEN VREEMDE JONGEN INSTAPPEN BEN JIJ WEL GOED IN JE HOOFD?!" Schreewt hij

"Eehm ik weet niet wat je zit te schreeuwen maar ik ben net half ontvoert door iemand en toen kwam ik Yasin tegen btw hij zit bij me op school dus hij is niet vreemd en hij bood me een lift aan omdat ik anders 3 uur moest lopen dus wat kom je praten" schreeuw ik half terug.

Hij kijkt me aan en heft zijn hand op voor een klap. Hij wil net slaan totdat zijn hand word tegengehouden. Het was mijn moeder.

"Ze zegt net dat die jongen haar hielp, wat hef jij je hand op? Denk het niet durf het om mijn dochter aan te raken" zegt ze.

Musa kijkt me nog even boos aan en gaat naar boven. Waarom doet hij zo? Wat is er de laatste tijd met hem. Mijn moeder heeft het moeilijk sinds de dood van mijn vader en hij is nooit thuis en steunt haar niet eens.

Me vader zijn dood was heel onverwachts. Hij was kerngezond en we weten nogsteeds niet wat er precies met hem was.

Ik loop naar me moeder toe en omhels haar. Ze houd me stevig vast, alsof ze me elk moment kan verliezen. Het komt goed met Musa mama"zeg ik tegen haar. "In sha Allah" zegt ze terug en ze loopt naar de keuken.

Ik zucht en ga naar boven en sluit mezelf op in me kamer. Ik heb even zin in niemand. Ik zet mijn muziek op en val zo rustig in slaap.

Ik word de volgende dag wakker met hoofdpijn. Ik kijk op de klok, het is 12 uur. Ik sta op en loop naar de douche. Ik neem een lange douche. Ik stap uit de douch en droog me zelf af. Ik doe een grijze broek aan met een lichtblauwe trui. Ik doe me haar in een strakke knot omdat ze nog een beetje nat zijn en loop naar beneden. "Goedemorgen schatje, mijn alles, mijn prachtige dochter, mijn... zegt mijn moeder overdreven. Wat wil je dat ik doe" zeg ik lachend.

"Ewa ga brood halen samen met Musa".

"Mamaa niet met Musa je weet dat hij boos op me is hij wilt toch niet mee" zeg ik.

"Pech voor jullie, jullie gaan gewoon samen!" Ik zucht en doe mijn schoenen en jas aan. Ik wacht en zie Musa. Hij gunt me geen blik en trekt zijn schoenen en jas aan. "Byeeeee" riep ik nog naar mijn moeder en stap Musa's auto in.

Onderweg heerst een pijnlijke stilte. "M-musa" zeg ik. Ik hoor hem zuchten. "Wa" zegt hij droog.

"Doe niet zo kinderachtig jonge oke het spijt me, ik moest niet zomaar instappen maar je reactie sloeg nergens op, je wou me zelfs gaan slaan" zeg ik.

"wollah sorry ik wou niet zo boos overkomen, maar ik wil niet dat je tegen hem praat hij is slechte jongen. Ik weet hoe hij is en ik wil hem niet in je buurt". Ik knik.

"Is het weer goed tussen ons dan Mussieee" zeg ik overdreven met een pruillip.

"Ja tuurlijk zusje" zegt hij. Ik knuffel hem stevig. "Wow rustig voordat we dalijk ongeluk krijgen a junk" lacht hij. Ik lach ook. Al heb ik het gevoel dat er iets anders is.

Als we aangekomen zijn bij de Albert Heijn lopen we naar binnen en kopen we alles wat we nodig hebben. We zitten terug in de auto en rijden naar huis. Zou het echt zijn dat Yasin zo is, ik dacht dat hij anders was maar ik moet mijn broer geloven. Hij wil alleen het beste voor me.. toch? Anders zou hij me niet beschermen van al die jongens.

Thuis aangekomen doet Oussam de deur open. Als ik dit zie, laat ik alle boodschappen vallen en breekt mijn hart in miljarden stukjes.

————-
"Degene die zogenaamd het beste voor me wou, heeft gezorgt voor het slechtste"