Elk begin kent een einde (VOLTOOID)

45.

*Perspectief Akram*

Boos sloeg ik op de muur. 3 maanden lang.. FUCKING 3 MAANDEN LANG ZOEKEN WE HAAR. Iedereen is kapot. Ze heeft zelfs haar 18de verjaardag gemist. En raad eens? Die vieze homo Hamza is teruggekomen naar Nederland. Hij vertelde dat hij is verloofd daar. VERLOOFD. Hij heeft Dina achtergelaten. Wat een klootzak. Toen Mohammed, Anas en Noufal dat hoorde werden ze woedend. Ze zeiden dat hij nooit meer welkom was. Ik snap het ook wel.

Jullie vragen je zeker af waarom ik zoveel moeite voor haar doe?

Nou ik heb gevoelens voor haar gecreërd. Ik wou het ontkennen omdat ze al met Hamza had, maar ik heb ontdekt dat ik echt niet zonder haar kan. Ik kan me gevoelens voor haar niet weghalen.

Anas kwam binnen. Hij zag me nadenken. Hij zuchtte. "Ik weet echt niet meer wat ik moet doen Akram, het schuldgevoel blijft steeds terugkomen bij me, ik kan mezelf elk moment wat aandoen" zei hij gebroken.

"NEE ANAS, dat doe je niet. Ik geef niet op. We gaan haar vinden hoe dan ook. Hoelang het ook gaat duren" zei ik.

"Waarom doe je zoveel moeite voor haar ik bedoel ze is niet je familie ofiets" zei hij.

Even was ik stil. Maar hij wist al genoeg daardoor. "Ik geloof dat je echt om haar geeft anders zou je dit niet doen" zei hij. Ik knikte.

"Ik ga even frisse lucht nemen" zei ik en liep naar buiten. Ik stapte mijn auto in en ging onderweg. Naar waar? Wist ik niet. Na half uur rijden was ik ergens uitgekomen. Het was een grasveldje. Er was niemand.

Ik parkeerde en stapte uit mijn auto. Ik ging naar het bankje dat bij het grasveld was en ging zitten. Ik dacht na. Wat moeten we doen? We hebben alles geprobeerd om haar terug te vinden. In de verte zag ik een verlaten leeg terrein. Opeens zag ik iemand daar. Ik ging van het bankje af en kwam dichterbij. Ik zag een meisje met gescheurde kleren en bloed. Ze pakte een pistool.

Wat ging ze doen?! Hoe kwam ze aan al dat bloed? Ze wou de trekker overhalen.

"MEISJE WAT DOE JE" schreeuwde ik. Ze draaide zich om. Ze schrok en liet haar pistool vallen.

Ik knipperde met me ogen. Zag ik dit nou goed?

"A-akram?" Zei ze.

Er rolde een traan over me wang.

"DINA" schreeuwde ik.

Ze rende naar me toe en sprong op me. Ik omhelsde haar stevig alsof ik haar elk moment weer kon verliezen. Ze barste in tranen uit. Ik susde haar. "Alles komt goed, wollah je wil niet weten hoe erg ik je heb gemist. Ik laat je nooit meer los." zei ik. Ik tilde haar op en bracht haar naar de auto. Ze trilde helemaal.

Aangekomen thuis tilde ik haar op. Ik deed de deur open. En liep naar de woonkamer.

"ANAS, MOHAMMED, NOUFAL KOMM" schreeuwde ik.

Geschrokken kwamen ze naar beneden.

"WAT IS ER... " geschrokken bleven ze staan. Ik zag tranen in hun ogen. "D-dina" fluisterde ze tegelijk.

Dina begon weer te huilen. Ze liepen naar dina en knuffelde haar stevig. "Ik dacht dat ik jullie voor altijd kwijt was" zei Dina snikkend.

"We laten je nooit meer alleen" zei noufal zacht.

"Wacht waar is anas?" Vroeg Dina.

"Wacht herken je ons nog Dina?" Vroeg ik. "Ik herken niet veel mensen alleen jullie en een of andere Hamza kwam ook vaak in me op??".

Er kwam een steek van jaloezie in me, maar ze kan er natuurlijk niks aandoen en ze weet van niks.

"Haal hem maar uit je gedachte" zei mohammed maar snel. Ze keek eerst raar maar knikte snel.

"Ik ga boven kijken bij Anas" zei ik.

Ik liep naar boven en klopte aan de deur van Anas. "Anas" zei ik. Geen antwoord. "ANAS" zei ik weer maar dit keer harder. Hij reageerde niet dus deed ik de deur open. En wat ik daar zag... Anas wat heb je jezelf aangedaan...

______

Wat denken jullie dat Anas heeft gedaan??

Finally is Dina back bij haar familieee.

Sorry voor lang wachten echt❤️

684 woorden.