Elk begin kent een einde (VOLTOOID)

13.

Daar ligt Redouan...
Hij was degene die me hielp in de tijd dat Nabil me had bedrogen. Hij had me gesteunt altijd.

*FLASHBACK*
Ik zit huilend op een bankje. Waarom huil ik voor die flikker? Je tranen zijn hem niet waard" hoor ik een stem in me hoofd zeggen. "Dina?"Hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om en zie Redouan staan. Hij knuffelt me stevig. Dit had ik even nodig. Hij is net een broer voor me, ik voel me veilig bij hem.

"Wie heeft jou laten huilen ik breek diegene" zegt hij.

Mijn tranen beginnen weer te prikken. Nee dina niet huilen om die homo. Ik vertelde Redouan het hele verhaal en begon te huilen. Ik zag dat hij boos was.

"Ik maak hem dood die vieze flikker" zegt hij boos.

Hij omhelst me stevig. Op dat moment horen we iemand kuchen. Ik trok me uit Redouans armen en zag Nabil daar staan.

"Je ziet me vreemd gaan en dan ga je zelf ook meteen vreemd? Schijnheilige hoer" zegt Nabil.

Ik schrok van zijn taalgebruik. Hoe heb ik ooit op hem kunnen vallen? Ik zag vuur in Redouans ogen. Hij loopt naar Nabil en pakt hem bij zijn kraag.

"Wie noem jij hoer a vieze vuile flikker. Dit hier is mijn nichtje en jij hebt haar pijn gedaan dus nu ga ik jou tien keer harder pijn doen" schreeuwt Redouan naar hem.

Hij duwt Nabil op de grond em begint hem overal te slaan. Ik zeg je eerlijk, Redouan is behoorlijk gespierd. Vergeleken met hem is Nabil een stok.

Inmiddels ligt Nabil half bewusteloos op de grond.

"Laat hem maar Redouan hij is de aandacht niet eens waard" zeg ik tegen Redouan.

Hij stopt met slaan en komt naar me toe.

"Isgoed en als iemand je nog lastig valt, roep mij maar. Ik ben er altijd voor je " zegt hij.

*EINDE FLASHBACK*

Hij was er altijd voor me.
Hij ligt daar op de grond. Zijn ogen zijn dicht en er ligt bloed langs hem. Overal heeft hij blauwe plekken.

"Re-Redouan" zeg ik schor.

"Heb je hem gemist?" Zegt hij gemeen.

"WAT HEB JE MET HEM GEDAAN EH HOMO" schreeuw ik huilend.

"Rustig a zina, hij is niet dood" grijnst hij.

"Noem haar niet zo" zegt Hamza geïrriteerd.

Ik liep naar Redouan toe. Ik knielde langs hem neer en huilde. Mijn tranen vielen over zijn wang. Ik pakte zijn hand vast.

"Redouan wat heeft hij met je gedaan, dit is allemaal mijn schuld het spijt me" zeg ik huilend.

Ik wou weggaan, totdat hij in me hand kneep.

"Dina" fluisterde hij schor.

"Redouan" zeg ik huilend.

"Niet huilen, het komt goed." Zegt hij

"Nee sorry, dit is mijn schuld" zeg ik.

"Ik wil jullie moment niet verstoren maar jij moet weg" zegt hij tegen mij.

"Ik ga niet weg zonder Redouan." Zeg ik.

"JIJ GAAT NU ANDERS GEBEURT DIT OOK MET JOU" schreeuwt Nabil.

"Niet zo tegen haar schreeuwen, wat denk jij" schreeuwt Hamza terug.

Ik kijk Redouan aan. Hij gunt me een zwakke glimlach en ik ga uit de deur. Ik begin super hard te huilen. Ik ga ervoor zorgen dat hij daar wegkomt.

"Wie is dat" vraagt Hamza. Ik hoor jaloezie in zijn stem.

"Ik heb geen zin om erover te praten Hamza" zeg ik snikkend.

Hij knikt begrijpelijk en we gaan onderweg naar het huis van Musa.

Daar aangekomen ren ik meteen naar mijn kamer en sluit me daarop. Ik begin heel hard te huilen. Door mij zit hij daar. Ik voel me heel schuldig. Ik begin alles kapot te maken om me heen.

"DINA GAAT HET? DOE DIE DEUR OPEN" hoor ik Noufal schreeuwen.

Ik negeer het geschreeuw en kijk in de spiegel. In heb rode ogen en wallen. "Dit is allemaal jou schuld dat Redouan die pijn lijd" hoor ik een stem in me hoofd zeggen. "NEEEEE" schreeuw ik huilend en sla super hard met mijn hand op de spiegel. Mijn vuist begint te bloeden en de spiegel is helemaal kapot. Ik schreeuw het uit. Ik hoorde iemand de deur opentrappen. Ik zag daar Hamza en mijn broers staan. Ze keken allemaal bezorgd toen ze mij vuist zagen bloeden en de kapotte kamer zagen. Ik zakte neer en begon weer te snikken. Anass liep naar me toe en omhelsde me.

"Shht rustig maar zusje" zegt hij rustgevend.

"Kom we gaan je hand verzorgen" zegt Mohammed.

Ik stond op en wou lopen, maar ik voelde me duizelig. Ik kon me nog net aan de deur vastklampen. Ik voelde iemand me optillen. Ik keek en zag Hamza. "Ik hou van je" fluisterde hij in me oor. Ik glimlachte kort naar hem en me ogen vielen dicht.